Biorytmy biopowinowactwo zdrowe życie

Biorytmy - cykle zdrowego życia 

Każdy z nas czuje się niekiedy gorzej – ogarnia go senność, nie chce się nic robić, jednakże po upływie kilku dni, znów jest w pełni sił witalnych i rozpiera go energia. Podobnie jest w sferze fizycznej, emocjonalnej, intelektualnej i wielu innych. Dzieje się tak, ponieważ w każdym żywym organizmie zachodzą różne przemiany o charakterach cyklicznych, zwane rytmami biologicznymi regulowane przez zegar biologiczny. Ich zadaniem jest zsynchronizowanie procesów metabolizmu w cyklu dobowym (krótkim) znanym w bioenergoterapii i medycynie chińskiej oraz w okresach dłuższych. Przykładem rytmów krótkich u człowieka może być rytm snu, dobowe zmiany temperatury, itp. Rytm długi to przykładowo cykl występowania miesiączki u kobiet. W przyrodzie doskonale jest znany trwający średnio 11 lat cykl aktywności słonecznej mierzony zjawiskami minimum i maksimum występowania plam słonecznych, cykl, który silnie wpływa na zjawiska w przyrodzie, zatem ma charakter biorytmu dla całej planety w jej relacji ze Słońcem. 

Uśredniony cykl biorytmiczny

Wszystkie procesy w przyrodzie przebiegają cyklicznie – nastanie dnia i nocy, pory roku, przypływy i odpływy mórz i oceanów, czy w końcu fazy księżyca oraz cykle obiegu księżyca. Zatem nie powinno nikogo zdziwić, że my również podlegamy pewnym cyklom. Ze względu na długość rozróżniamy cykle krótkie, dobowe np. cykl snu i aktywności oraz dłuższe np. cykl menstruacyjny u kobiet. Biorytmy nalezą do drugiego rodzaju cykli. W ujęciu tradycyjnej medycyny chińskiej, tybetańskiej oraz ajurwedy, fakt, że organizm człowieka podlega cyklicznym natężeniom i spadkom aktywności jest czymś oczywistym. Na tym opierają się niemal wszystkie techniki leczenia, a każdy organ ma swoje dobowe maksima i minima aktywności. Jednak idea ta zadomowiła się również i u nas, a to za pośrednictwem Wilhelma Fliessa, berlińskiego lekarza zaprzyjaźnionego z Freudem. To właśnie on wprowadził pojęcia, które dziś rozumiemy pod hasłem biorytmów, czyli rytmy określające indywidualne cykle aktywności fizycznej, emocjonalnej i intelektualnej. Biorytm - to seria spadków i wzrostów fizycznym lub umysłowym funkcji człowieka okres 23 do 38 dni, w zależności od gatunku. Istnieje biorytmy fizyczne, emocjonalne, intelektualne i intuicyjne. 

Pod hasłem biorytmów (ang. biorhythms) na ogół rozumie się rytmy przedstawione po raz pierwszy w opracowaniach Wilhelma Fliessa (berlińskiego lekarza zaprzyjaźnionego z Freudem), określające indywidualne cykle aktywności – fizycznej i emocjonalnej, oraz odkrytej nieco później – intelektualnej. Bardzo dużą wagę do rytmów biologicznych człowieka przywiązują Chińczycy w medycynie chińskiej oraz Hindusi w medycynie ajurwedyjskiej. Znajomość tych rytmów, a co za tym idzie zmiany aktywności narządów wewnętrznych, są podstawowym warunkiem przeprowadzenia leczenia i skutecznych zabiegów tradycyjnej chińskiej akupunktury i akupresury oraz zabiegów terapii ajurwedyjskich opisywanych dominacjami energii Kafa (Kapha), Pitta oraz Vata (Wata). Cykle fizyczny to Kafa (Kapha), cykl psychiczny czy emocjonalny to Pitta, a cykl intelektualny czy umysłowy to Vata (Wata) w nazewnictwie tradycyjnej ajurwedy. 

Nauka o biorytmach (z greckiego βίος - bios, "life" oraz ῥυθμός - rhuthmos, każdy ruch regularny czy rytmiczny w życiu) powstała w Europie na przełomie XIX i XX wieku dowodzi istnienie wielu różnych cykli, m.in. fizycznego, emocjonalnego i intelektualnego (o wartościach analogicznie: 23, 28 i 33 dni), które są najistotniejsze. Wszystkie cykle biologiczne rozpoczynają się w dniu narodzin człowieka. Każdy z rytmów ma dwie fazy – dodatnią (wyżową) i ujemną (niżową). Przez pierwszą połowę cyklu narasta od zera do maksimum (+) i opada znów do zera. Przez drugą zaś opada od zera do minimum (-) i rośnie ponownie do zera. Jest to w przybliżeniu przebieg sinusoidalny. W ciągu całego takiego cyklu nasza kondycja i możliwości związane z danym biorytmem są zmienne w dużym zakresie. Dlatego właśnie warto sprawdzać biorytm planując każdy dzień, bo może okazać się, że nie będziemy w stanie sprostać wyznaczonym sobie zadaniom lub może właśnie to jest nasz dobry dzień i warto byłoby wykorzystać go lepiej. 

Biorytm jest naturalnym rytmem biologicznym człowieka, na który składają się trzy cykle: fizyczny, emocjonalny i  intelektualny. Według odkrywcy – Wilhelma Fliesa (laryngologa) – cykle te mają wpływ na samopoczucie każdego człowieka. Regularnie powtarzające się cykle F, E, I mają swój początek w dniu narodzin każdego człowieka, a ściślej w godzinie i minucie urodzenia każdego człowieka – tego dnia nasz biorytm znajduje się w środkowym punkcie wykresu i od tego czasu raz się wznosi a raz opada aż do śmierci. W Polsce, z dokładnością do 5 minut, czas urodzenia znajduje się na zgłoszeniu urodzenia ze szpitala do USC, z którego trzeba dokonać płatnego zwykle odpisu w USC. Na samej metryce niestety nie pisze się dokładnej godziny urodzenia, a szpitale zwykle zapisują urodzenie z dokładnością do 5 minut. Matka rodząca nie zawsze pamięta dokładny czas momentu urodzenia, szczególnie jak poród odbywa się pod narkozą lub z komplikacjami. Dla potrzeb naukowych, dokładny czas narodzin powinien być odnotowywany w metryce urodzenia, o czym pamiętano w dawniejszych wiekach, z uwagi na astrologię i jej wymagania naukowe. 

Znawcy nauki o biorytmach wiedzą że jej twórcami w Europie są: Hermann Swoboda, który był profesorem na Uniwersytecie Wiedeńskim, oraz Wilhelm Fliess, berliński lekarz zaprzyjaźniony z doktorem Freudem. Obaj niezależnie od siebie (Swoboda w 1904 roku, Fliess w 1897) opublikowali wyniki badań naukowych, w których niezbicie udowodnili istnienie fizycznego cyklu 23 dniowego i  emocjonalnego 28 dniowego. Profesor Hermann Swoboda opisał w swoich opracowaniach m.in. spontaniczne, okresowe powracanie myśli – w okresach 18 godzin, 23 godzin i 23 dni. Doktor Wilhelm Fliess oskarżał profesora Swobodę o kradzież idei biorytmu i doszło do sporu o prawa autorskie, chociaż cykle Kafa, Pita i Vata są doskonale znane z profesjonalnej ajurwedy. Obaj lekarze jak się okazało, osiągnęli prawie identyczne wyniki, nie konsultując się wzajemnie, co od początku wskazuje na słuszność teorii. 

Określenie 33 dniowego cyklu intelektualnego przypisuje się Alfredowi Teltscherowi (Telcher), austriackiemu inżynierowi, pracującemu w latach dwudziestych XX wieku. Dr. Rexford Hersey & Dr. Michael John Bennett prowadzili podobne badania naukowe niezależnie od Telcher'a w latach 1928-1932 i doszli do podobnych wniosków, że istnieje 33 dni trwający cykl intelektualny, chociaż nie mieli pojęcia o istnieniu prac poprzednika. Dr. Hersey prowadził psychologiczne badania naukowe na Uniwersytecie Pensylwania, a Dr. Bennett był jego asystentem. 

Największym polskim ekspertem i badaczem biorytmów jest urodzony w 1930 roku Jerzy A. Sikora, który zebrał tysiące dowodów bezwzględnie potwierdzających teorie o trzech cyklach biorytmicznych. Jednym z pierwszych uczonych, którzy opublikowali pracę naukową na temat biorytmów był Nikolai Pärna - badacz estońskiego pochodzenia, który w 1923 roku wydał po niemiecku książkę: "Rhythm, Life and Creation". Najbardziej spopularyzował naukę o biorytmach George Thommen, który w 1964 roku opublikował swoją książkę "Is this your day?: How biorhythm helps you determine your life cycles". Doczekała się ona wielu kolejnych wydań, w tym dwóch w 1973 roku i kolejnego wielkiego w 1987. Thommen to Amerykanin pochodzący ze Szwajcarii, który szerzej rozpowszechnił nauki o biorytmach w USA i na kontynencie amerykańskim, a zajmował się popularyzowaniem zapomnianych naukowych odkryć medycznych i psychologicznych. 

Ajurweda wielką wagę przywiązuje jednak do działania Kafa, Pita i Vata w rytmie dobowym oraz w cyklu rocznym, dzieli dzień i noc oraz każdy rok na trzy okresy biorytmiczne o wzmożonym działaniu odpowiednich biorytmów czy raczej bioenergii: V-P-K. Trzy biorytmy, fizyczny, emocjonalny i intelektualny bardzo dobrze odpowiadają cyklom pracy bioenergii Vata, Pitta i Kafa. 

Biorytm jest fundamentem życia. To podstawa adaptacji organizmów i zapewnienie jedności żywej i martwej przyrody, wyznaczenie porządku istnienia Wszechświata oraz każdego z nas. Wszystkie żywe organizmy na Ziemi – od roślin do wyższych ssaków – podlegają rytmom biologicznym, które zależą od zmian w środowisku zewnętrznym (dnia świetlnego, wahań pola elektromagnetycznego Ziemi i innych). Źródła wiedzy o biorytmach pochodzą ze starożytności. Do naszych czasów przetrwały traktaty Hipokratesa i Awicenny, w których poczesne miejsce zajął zdrowy styl życia, bazujący na prawidłowej przemianie faz aktywności i odpoczynku. Twórcą współczesnej szkoły badania rytmów biologicznych jest profesor Franz Halberg. W badaniu biorytmów, znaczny wkład wnieśli również rosyjscy naukowcy: I. M. Sieczenow, W .I. Wiernadskij oraz I. P. Pawłow, który uważał, że „w życiu człowieka nie ma nic bardziej władczego niż rytm”. Dr Jerzy A. Sikora, ur. W 1930 roku w Cieszynie zajmuje się od dawna badaniem wpływu biorytmów na stan organizmów żywych. W oparciu o własne badania obserwacje i światową literaturę przedmiotu napisał oraz wydał wiele książek. Jest nazywany ojcem biorytmiki polskiej. Jako niepoprawny optymista jest przekonany, że z kłód rzucanych pod nogi poprzez życie można budować stopnie do sukcesu. 

W 1975 roku ponad dwa tysiące japońskich biznesmenów zastosowało biorytmy w przedsiębiorstwach w celu zredukowania liczby wypadków wśród pracowników,c o dało zmniejszenie ilości wypadków przy pracy o ponad 30%, a także zmniejszenie kosztów leczenia i odszkodowań jakie ponosiły prywatne firmy i ubezpieczyciele. Znacznie wzrosło zainteresowanie książkami i wszelkimi artykułami na temat biorytmów, szczególnie w Japonii. Linie lotnicze United Airlines udostępniły zainteresowanym pracownikom komputer z oprogramowaniem do obliczania biorytmów. W wielu domach towarowych w USA zainstalowano automaty oferujące wydruk miesięcznych biorytmów za ówczesne 50 centów. Biorytm się sprawdza, wykorzystywany jest przez szefów porządniejszych firm w krajach zachodnich, nie tylko w Japonii. Warto wykorzystać go w Polsce, ale trzeba wyedukować kastę szefów i menadżerów firm, bo w Polsce, to co dobre i naukowo sprawdzone jakoś opornie się przyjmuje. 

Obliczono, że aż 80 procent drogowych wypadków i kolizji zdarza się w dniach krytycznych i zerowych z punktu widzenia biorytmiki. Świadomość słabszych dni to dla sportowca możliwość uniknięcia porażek podczas treningów, dla lekarza np. przełożenie daty ważnej operacji, a dla małżonków możliwość uniknięcia domowej awantury. 

Cykle biorytmiczne pierwotne lub podstawowe (regularne) 

Każdy z trzech podstawowych typów biorytmów ma swój początek w chwili narodzin człowieka, w dniu i godzinie urodzenia. Dalszy ich przebieg można przedstawić jako w przybliżeniu krzywą sinusoidalną. Wzrastanie krzywej jest sygnałem, że sprawność człowieka w danej dziedzinie zwiększa się, rośnie, aż dojdzie do maksimum. Jeżeli krzywa opada, świadczy to, że zbliżają się dni niekorzystne, a sprawność w danym zakresie maleje, słabnie. Jako krytyczne określane są cyklicznie pojawiające się dni, gdy krzywa danego biorytmu przecina oś czasu, to znaczy, że następuje ostateczny zwrot w balansie energetycznym umysłu z dodatniego na ujemny. Dni zerowe to początek kolejnego cyklu sinusoidy taki sam ja w momencie urodzenia. 

Biorytmy rysowane są najczęściej o przebiegu specyficznej uśrednionej sinusoidy (co jest dużym przybliżeniem i często wprowadza w błąd), o stałej amplitudzie i częstotliwości. 

1. Biorytm fizyczny (F), Kafa (Kapha) – Jest związany ze szkieletem, mięśniami i wszelkimi płynami znajdującymi się w naszym ciele. Jest odpowiedzialny za siłę, wytrzymałość i poziom naszej energii. 

2. Biorytm emocjonalny (E), Pitta – Jest związany ze zmysłami i uczuciami. Jest przewodnikiem po naszym życiu wewnętrznym. Jest odpowiedzialny za wrażliwość, kreatywność i postrzeganie świata.

3. Biorytm intelektualny (I), Vata (Wata) – Jest związany z komórkami i neuronami w mózgu. Jest odpowiedzialny za wszelkie procesy myślenia, kojarzenia, pamięci, koncentracji, umiejętności wnioskowania i podejmowania decyzji.

Cykle biorytmów - 66 dni od urodzenia - początek u wszystkich ludzi

4. Biorytm intuicyjny (artystyczny, wizjonerski, współczujący) (A) – Jest odpowiedzialny za umiejętność szybkiego dopasowania danej sytuacji, problemu, zagadnienia, do znanych już szablonów i zależności, widzeniu przekrojowemu. Objawia się w postaci nagłego przebłysku myślowego, błysku geniuszu, natchnienia artystycznego, błyskotliwego pomysłu wynalazczego. Odpowiada za percepcję pozaświadomą i instynktowną jak prekognicja oraz za działanie szóstego zmysłu, intuicji. Pomocny jest do analizowania funkcjonalności i użyteczności szóstego zmysłu, zatem przydatny jest jasnowidzom oraz badaczom paranormalnym. Pokazuje dni w których można zaufać intuicji, jasnowidzeniu, szóstemu zmysłowi, percepcji nadzmysłowej, natchnieniu twórczemu i wizjonerstwu, ale ostrzega o dniach krytycznych, kiepskich oraz dołkach, w których lepiej uważać, bo percepcja może być zakłócona, osłabiona lub myląca. 

Cykl intuicyjny znany w Chinach jako rytm współczucia, po raz pierwszy na Zachodzie opisał Mort Gale w 1978 roku w książce "Biorhythm Compatibility". K. David Katzmire także pisał prace teoretyczne na temat istnienia czwartego biorytmu w latach 70-tych XX wieku. Wnioski swoje wyciągnął na podstawie badań niezależnie od Morta Gale. Niezależne odkrycie K. David Katzmire'a mocno wspiera odkrycie Morta Gale, a obaj wyznaczyli czwarty biorytm na jako cykl 38 dni. Biorytm intuicji czy także współczucia jest ze wszystkich czterech subtelniejszy i najbardziej dotyczy osób z rozwiniętym współczuciem, z wyższym odczuwaniem, ze zdolnościami paranormalnymi czy ekstrasensorycznymi, dotyczy jasnowidzów, telepatów, bardzo rzadkiej zdolności leczenia na odległość, hipnozy i autosugestii, bilokacji, zatem może być trudno zauważalny dla badaczy materialnych, którzy bardziej użytecznym znajdą cykl fizyczny dla swojej aktywności codziennej. Wiele kalkulatorów biometrycznych pomija cykl intuicji/współczucia, jako że może on być mało użyteczny dla zwyczajnych zjadaczy chleba. 

Kombinacje średnich pomiędzy rytmem fizycznym i intelektualnym dają tak zwany rytm mistrzowski, pomiędzy fizycznym i emocjonalnym rytm pasji, a pomiędzy emocjonalnym i intelektualnym rytm mądrości, które obliczane są jako drugorzędne, pomocnicze. Podobnie mamy trzy ekstra rytmy związane z kombinacją rytmu intuicji z pozostałymi trzema podstawowymi. Kombinacja średniej emocjonalno-intuicyjnej to rytm psychizmu, kombinacja rytmu intuicji i intelektu to tak zwany rytm sukcesów, a kombinacja rytmu intuicji i fizycznego to rytm percepcji. 

Opis trzech cykli biorytmu 

Na biorytm każdego człowieka składają się trzy podstawowe cykle: F, E, I. Wszystkie przebiegają regularnie, jednak są odpowiedzialne za różne aspekty naszego samopoczucia i maja różną długość, a także różny profil krzywizny czyli maksima i minima w różnych dniach pozytywnej i negatywnej fazy cyklu. 

1. Cykl fizyczny (Kafa) jest najkrótszy – trwa 23 dni, (a właściwie dzień zerowy i 22 doby od momentu urodzenia) i decyduje o samopoczuciu fizycznym, tzn. o naszej sile fizycznej, wytrzymałości i odporności na ból oraz przeziębienia, sprawności fizycznej i koordynacji ruchów, zdolność do reakcji i podejmowania decyzji. W fazie wyżowej cyklu fizycznego człowiek czuje się o wiele silniejszy, ma dużo energii, jego odporność na ból i wytrzymałość wzrastają. W fazie niżowej jest zupełnie odwrotnie – wydajność pracy spada, wykonywane czynności nie są tak precyzyjne, jak być powinny, a człowiek o wiele szybciej się męczy. 

Cykl fizyczny - Kafa - ma wpływ na naszą kondycję fizyczną, powinni go więc śledzić przede wszystkim sportowcy i ludzie pracujący ciężej fizycznie. W fazie wyżowej tego cyklu czujemy się coraz silniejsi, wzrasta nasza wytrzymałość i odporność, także na ból, mamy więcej energii do działania itp. W fazie niżowej wręcz przeciwnie - spada wydajność pracy, precyzja ruchów, szybciej się męczymy, jesteśmy drażliwi i skłonni do niekontrolowanych wybuchów. 

2. Cykl emocjonalny (inaczej psychiczny, uczuciowy, Pitta) trwa 28 dni (dzień zerowy i 27 dób od momentu urodzenia) i decyduje o samopoczuciu psychicznym, tzn. o naszym opanowaniu, o zdolności koncentracji, opanowaniu nerwowym, intuicji, nastroju,  determinuje energię twórczą oraz wrażliwość odczuwania. W fazie wyżowej człowiek jest w dobrym nastroju, patrzy na świat optymistycznie, potrafi szybko reagować i jasno myśleć. W fazie niżowej z kolei myśli stają się pesymistyczne. 

Cykl emocjonalny - Pitta - zwany jest inaczej psychicznym, księżycowym lub uczuciowym. Ma wpływ na nasz nastrój, intuicję, rozwagę, opanowanie, wrażliwość, impulsywność, zdolności artystyczne i stymuuje procesy niezależne od naszej woli, takie jak perystaltyka jelit, praca serca czy erekcja. W fazie wyżowej cechują nas z reguły dobry nastrój, optymizm, wzrost szybkości reakcji, jasność myśli. Faza niżowa z kolei charakteryzuje się pesymizmem, złym nastawieniem do otoczenia itp. Cykl ten warto śledzić w przypadku pacjentów z zaburzeniami emocjonalnymi i psychicznymi. 

3. Cykl intelektualny (Vata) jest najdłuższy – trwa 33 dni (dzień zerowy i 32 doby od momentu urodzenia). Decyduje o samopoczuciu umysłowym – o możliwościach intelektualnych. Dotyczy następujących cech: pamięci, zdolności umysłowej, zdolności pojmowania, wyzwala lub hamuje siły umysłu człowieka. W fazie wyżowej nowe informacje przyswajane są szybko i łatwo, jesteśmy o wiele bardziej rozsądni niż zazwyczaj. Jeśli rytm intelektualny (Vata) wyznacza dni korzystne, wzrasta zdolność koncentracji natomiast zmniejsza się siła fantazji i skłonność do spontanicznych działań. W fazie niżowej nasz refleks jest bardzo zwolniony, pojawiają się kłopoty z myśleniem, czego skutkiem może być np. brak nowych pomysłów. 

Cykl intelektualny - Vata - zwany jest inaczej umysłowym, mózgowym lub powietrznym i związany jest m.in. z naszą pamięcią, inteligencją, logiką, koordynacją działania, dowcipem i jego celowością, przytomnością umysłu i generalnie z całą pracą centralnego układu nerwowego. W fazie wyżowej łatwiej przyswajamy nowe wiadomości, nazwy, liczby, numery itp., bez problemu wykonujemy czynności wymagające zmysłu technicznego i przejawiamy większe skłonności do czynów rozsądnych. W fazie niżowej z kolei mamy zwolniony refleks, kłopoty z myśleniem i generalnie brakuje nam świeżych pomysłów. 

Cykle intelektualny uwzględniamy dla istot rozumnych, myślących, zdolnych rozwijać inteligencję, zatem w wypadku obserwowania zwierząt i ich cyklów biorytmicznych cykl intelektualny może mieć bardzo ograniczoną interpretację, zwykle do funkcjonowania systemu nerwowego w dniach zerowym i krytycznym. Jak dotychczas badania naukowe potwierdziły występowanie cyklu fizycznego i emocjonalnego jedynie u zwierząt stałocieplnych. Istnienie i znaczenie cyklu intelektualnego stwierdza się u zwierząt, które przejawiają pewne funkcje umysłowe, zdolne są do uczenia się, nabierania wiedzy, przykładowo podczas tresury w cyrku czy szkolenia policyjnego, która przyczynia się do ogólnego rozwoju duszy zwierzęcia w kierunku człowieczeństwa. Warto śledzić zerowe i krytyczne dni u zwierząt z tego względu, że stymuluje on działanie centralnego układu nerwowego, nie tylko sprawności umysłowe, których wiele zwierząt nie musi jeszcze mieć. Podobnie z ludźmi na poziomie człekozwierza czyli w sytuacji, gdy osoba w praktyce nie używa zdolności umysłu, intelektu ani inteligencji zajmując się jedynie czynnościami wspólnymi ze zwierzętami: jedzeniem, spaniem i kopulowaniem - może mieć miejsce sytuacja w której cykl intelektualny nie będzie w pełni funkcjonalny. 

Ażeby wyznaczać cykle u zwierząt musimy mieć ich dokladną datę urodzenia, podobnie jak u ludzi, także najlepiej z możliwością określenia czy urodziły się przed południem czy po południu, a jeszcze lepiej jak zapisuje się dokładną godzinę przyjścia na ten świat, co przydatne jest przykładowo w tresurze, w treningu i występach koni wyścigowych, zwierząt w cyrkach, delfinow wojskowych czy pracy psa policyjnego. W dniach zerowych i krytycznych cyklu fizycznego oraz emocjonalnego oraz okołokrytycznych pojawia się częściej podatność zwierzęcia na zachorowania i niedyspozycje, skłonność do niedyspozycji, złośliwości, narowistości, ignorowania tresera etc. Dni dodatnie to zwyżka energii i witalności, dni ujemne to spadek formy i kondycji, spadek witalności. Podobnie jak u ludzi środkiem dnia zerowego czy krytycznego jest zasadniczo godzina urodzenia, a nie środek kalendarzowej doby. 

Dzień urodzenia, a ściślej moment urodzenia, to początek wszystkich trzech cykli (czwartego także), które rozpoczynają się zbiegiem dnia zerowego każdego cyklu. Odtwarzamy biorytmicznie moment urodzin, kiedy wszystkie trzy cykle znów zbiegną się tak, że bedą w fazie początkowej cyklu czyli w dniu zerowym. Warto wzbogacać programy biorytmiczne możliwością pokazania kolejnych dni zerowych wspólnych dla wszystkich trzech cykli, a także każdych dwóch cykli. Uważa się, że są to dni odrodzenia, zatem bywają początkiem jakiegoś nowego dłuższego okresu w życiu. Dokładna analiza wymaga wydrukowania swojego biorytmu na wszystkie miesiące i lata dotychczasowego życia i na lata następne, a także ważna jest jest przynajmniej przybliżona znajomość w jakiej porze doby się urodziliśmy, czy rano, czy wieczorem, czy w okolicy południa czy północy, aby uwzględnić kilkugodzinne  przesunięcia i uczynić prognozy biorytmiczne bardziej precyzyjnymi. 

Interpretowanie wyników biorytmów 

Wynikiem obliczenia każdego z biorytmów jest jego biodiagram. Analiza biodiagramów jest bardzo prosta: 

1. Faza dodatnia (wyżowa) jest okresem aktywności, wzmagają się wszystkie cechy związane z danym cyklem. 

2. Faza ujemna (niżowa) jest okresem pasywności, maleją wszystkie cechy związane z danym cyklem. Jest fazą negatywną, ale jednocześnie regeneracyjną. 

3. Dni krytyczne i zerowe – dni, w których cykl przechodzi z fazy dodatniej do ujemnej określa się jako dni krytyczne, natomiast dni w których cykl przechodzi z fazy ujemnej do dodatniej określa się jako dni zerowe. Często nie są one rozróżniane i określane wspólnie – jako dni krytyczne. Dni te są okresami szczególnie niekorzystnymi, o najniższej sprawności (niższej nawet od minimum fazy ujemnej). W tych dniach należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ w ich trakcie zdarza się najwięcej dramatycznych i niespodziewanych wydarzeń. 

Dzień Krytyczny w treningu sportowca i ciężkiej pracy fizycznej, jak sama nazwa wskazuje, to dzień, w którym po treningu dosłownie padamy lub umarliśmy w trakcie jego wykonywania. Nic nie idzie tak jak powinno, często towarzyszy temu zjawisku nagłe osłabienie organizmu, opadnięcie z sił, bóle głowy. Ten złowieszczy dzień wypada kiedy nasz biorytm fizyczny przecina poziomą oś X w miejscu kiedy wartość dodatnia osi pionowej Y przechodzi w „minusy”. 

4. Dołki. Drugim zagrożeniem po dniach krytycznych, szczególnie w treningu sportowców i pracy fizycznej jest okres, w którym biorytm fizyczny osiąga najniższe wartości ujemne - tzw. dno dna – bo już gorzej być nie może. W przeciwieństwie do Dnia Krytycznego, tak zwany Dołek trwa dłużej - zazwyczaj 2-3 dni. W swoich skutkach nie jest zwykle taki tragiczny jak Dzień Krytyczny ale i tak potrafi sportowców oraz osoby zmuszone od ekstremalnego wysiłku dosłownie zdeptać i zniszczyć. Z obserwacji wynika, że mocne treningi i starty sportowców wypadające w Dzień Krytyczny czy w samym Dołku biorytmu tzw. Deep Blue - są po prostu beznadziejne i mało kto jest w stanie temu przeciwdziałać! 

5. Ujemna Równia Pochyła, gdy dwa lub trzy cykle idą w dół przez punkt krytyczny lub poniżej punktu krytycznego. Tutaj staczamy się z górki, a treningi z dnia na dzień wykonuje się gorzej niż zazwyczaj. Powinniśmy unikać mocnego tempa treningu i fizycznego wysiłku czy ostrych zawodów bo „świata nie zdobędziemy…”, a łatwo spaść do niższej ligi.

Biodiagram - dodatek do przeglądarki Chromium

Według badaczy naukowych najgorszymi i najbardziej niebezpiecznymi dla człowieka dniami są dni krytyczne, a są to dni, w których nasz biorytm przechodzi z fazy dodatniej na ujemną. W tych dniach nasza sprawność fizyczna, psychiczna i intelektualna jest najgorsza. Dni te są dla nas bardzo stresujące, nasza spostrzegawczość jest obniżona, spotyka nas wtedy najwięcej niepowodzeń, dlatego warto zachować wtedy szczególna ostrożność, by zapobiec możliwym nieprzyjemnościom. Podobnie niebezpiecznymi dniami mogą okazać się również dni zerowe, a są to dni, w których nasz biorytm przechodzi z fazy ujemnej do dodatniej. Najgorzej jest jednakże w czasie dni kryzysowych – krytycznych i zerowych – których mamy około 20% rocznie, a dokładniej około sześć lub siedem miesięcznie średnio. Możemy wówczas ulec wypadkom, nawet zupełnie od nas niezależnym, przyjmując, że są to dni pechowe w których kumulują się wydarzenia pechowe i nieszczęśliwe zbiegi okoliczności. Należy także pamiętać, że biorytmy to nie jedyny wzorzec opisujący nasze stany czy dni pechowe, a zatem nie należy zaniedbywać zbiegów okoliczności wskazanych przez astrologię czy inne okoliczności jak rytmy godzinowe organów w ciągu doby. 

Przeważnie uważa się, że najlepszą dyspozycję mamy gdy dany biorytm osiąga maksimum - ale to nie jest tak dokładnie, gdyż cały okres wyżowy to dobra passa, każdego dnia z grubsza taka sama (ale to chyba dobra wiadomość, bo maksimum, to tylko jeden dzień), ta uwaga odnosi się oczywiście także do minimum cyklu. Trzeba jeszcze dodać, że często pokazywana biorytmiczna sinusoida jest pewnym uproszczeniem i uśrednieniem, gdyż maksimum czy minimum cyklu nie musi wypadać akurat w środkowych dniach wyżu czy niżu biorytmicznego cyklu. Maksima i minima w każdym wypadku ustala się poprzez indywidualną dłuższą obserwację, a mogą wychodzić w każdym praktycznie z pozytywnych lub negatywnych okresów, z wyjątkiem dni zerowych i krytycznych. Wykres oscylacji pomiędzy maksimum, a minimum każdego cyklu biorytmocznego nabiera wtedy bardzo indywidualnego charakteru, jednakże jego dokładne określenie dla każdego cyklu wymaga pewnej pracy i zbierania danych o sobie lub o obserwowanym człowieku. 

Nie docenia się zwykle dni zerowych i krytycznych - a dni zerowe występują wtedy, gdy przechodzimy z niżu w wyż, zaś dni krytyczne odwrotnie (przejście z wyżu w niż), przy czym, dzień krytyczny czasem wypada w połowie doby, co powoduje, że na wykresie rozciąga się w sumie na praktycznie dwa dni, w których trzeba szczególnie uważać. Zarówno dni zerowe jak i krytyczne mają kluczowe znaczenie w interpretacji biodiagramu. Jeśli ktoś zna dokładnie godzinę swojego urodzenia, może pamiętać, że jego doba indywidualna zaczyna się i kończy zawsze w godzinie jego urodzenia, podobnie jak to jest liczone w astrologii. Oznacza to, że jeśli ktoś urodził się wieczorem, około północy, to jego kolejna doba numerowana jest w praktyce przesunięta na dzień następny, a co jako dzień zerowy czy krytyczny wypada dzisiaj, w praktyce zaczyna się późno wieczorem i wypada na jutro. 

Dni zerowe, krytyczne lub czas zazębiania się dwóch lub trzech niżowych środków (Dołków), to okres kryzysowy, wymagający ogłoszenia wewnętrznego alarmu. W dniach, w których tkwi niebezpieczeństwo, nie wolno nadwerężać się, trzeba gospodarować nimi rozważnie i oszczędnie. Unikać dodatkowych obciążeń, dbać koniecznie o dobry ogólny stan organizmu. W dniach takich należy zadbać bardziej o uregulowany, rozsądny tryb życia, o dostateczny wypoczynek, sen i właściwe odżywianie się. Ograniczyć przyjmowanie rozmaitych leków i środków odurzających, nie spożywać alkoholu i kawy. W dniach tych należy wystrzegać się załatwiania spraw ważnych, rozwiązywania trudnych problemów, zdawania egzaminów, wyczerpujących podróży czy przeciążających zajęć itp. Dni kryzysowe najczęściej jednak nie pokrywają się dokładnie z dniami kalendarzowymi. Właściwym momentem krytycznym w ciągu doby jest bowiem godzina urodzenia usytuowana w pierwszym kalendarzowym dniu fazy dodatniej każdego biorytmu. W związku z tym, dniem zerowym – z biologicznego punktu widzenia – jest pewien okres oscylujący wokół godziny urodzenia, która przecież może przypadać na każdą porę dnia kalendarzowego, z czego wniosek, że podobnie jak w astrologii, dobrze znać dokładniej czas swojego urodzenia. 

Przy każdym biodiagramie wykreślanym przez programy komputerowe pojawia się zwykle schematyczny opis ogólnej kondycji dla danego biorytmu, celem ułatwienia interpretacji. Należy brać przy tym pod uwagę poziom procentowy i trend danego biorytmu. 

Mocne fizyczne treningi i zgrupowania kondycyjne oraz starty sportowców należy planować w okresach: 

1. Przeciętnym, gdy mamy tendencję wzrostową w cyklach fizycznym oraz emocjonalnym tzn. kiedy nasze minusy maleją (zbliżają się do „plusów”) oraz gdy plusy mają tendencję spadkową ( kiedy z wartości + 90 spadają do +10). 

2. Dobrym, gdy nasze plusy mieszczą się w wartości +10 do +80. 

3. Idealnym, gdy nasze plusy mieszczą się w wartości +81 przechodzą przez 100 i zaczynają spadać do wartości +91 czyli gdy cykle fizyczny i emocjonalny są w obszarze górowania po dodatniej stronie sinusoidy. 

Jeśli chodzi o zawody drużynowe czy ciężkie i trudne fizycznie prace do wykonania, należy wybrać do drużyny lub zespołu tych zawodników, którzy mają najlepiej nadające się fazy cyklów biorytmicznych. 

Znaczenie biorytmów trzech cykli 

Rytm 23-dniowy - Kafa (Kapha), cykl fizyczny  

Wysoki poziom energii (+): 

- Dobra kondycja fizyczna.

- Odporność na stres i choroby.

- Duża witalność

- Duży popęd seksualny.

- Niebezpieczeństwo nadwyrężenia organizmu. 

- Większa wytrzymałość, przedsiębiorczość, chęć działania. 

- Szybsze zdrowienie i szybsze gojenie się ran. 

- Osoba jest bardziej towarzyska. 

- Większy optymizm. 

- Zwiększenie szybkości taśmy produkcyjnej. 

Niski poziom energii (-): 

- Szybkie męczenie się.

- Raczej czas wypoczynku. 

- Słabsza witalność. 

- Słabszy popęd seksualny. 

- Poczucie osłabienia, gorsze wyniki. 

- Zaostrzony egotyzm, mniejszy samokrytycyzm. 

- Zwiększona agresywność i ksobność. 

- Osoba jest mniej towarzyska. 

- Większy pesymizm. 

- Zwolnienie szybkości taśmy produkcyjnej. 

Dni krytyczne (X): 

- Zwiększone ryzyko wystąpienia problemów zdrowotnych. 

- Skłonność do podejmowania złych decyzji. 

- Częstsze apatie, przygnębienia, melancholie, znudzenia. 

- Ataki epileptyczne, pogorszenia stanów chorobowych. 

- Ataki migreny, bólów głowy, stanów gorączkowych. 

- Krwawienia pooperacyjne i inne powikłania. 

Dni zerowe (0): 

- Skłonność do brawury i ryzykanctwa. 

- Lekceważenie niebezpieczeństwa. 

- Nieuważność, ignorancja. 

- Źle kończące się wybryki i wygłupy. 

- Czasem przełom, zarówno na dobre jak i na złe, często ku wyzdrowieniu. 

Rytm 28-dniowy - Pitta, cykl emocjonalny, księżycowy 

Pozytywne cechy występują silniej, jeśli faza dodatnia cyklu psychicznego przebiega w czasie Pełni Księżyca oraz w czasie Perigeum (Księżyc Najbliżej Ziemi), a negatywne nasilają się, gdy faza ujemna biorytmu przypada na okres Nowiu Księżyca i/lub Apogeum (Księżyc Najdalej od Ziemi). Pokrycie się dni zerowych oraz krytycznych z przejściem Księżyca przez lub pobliże Węzła Księżycowego (Rahu, Ketu) także nasila i wzmaga zjawiska oraz stany psychiczne z tymi dniami związane. 

Wysoki poziom energii (+):  

- Intensywność przeżywania.

- Czas sprzyjający przyjemności, miłości i przyjaźni.

- Kreatywność, twórczość rzemieślnicza.

- Otwartość na nowe doświadczenia.

- Skłonność do przesadnie emocjonalnych zachowań. 

- Silniejszy pociąg erotyczny. 

- Lepsza koncentracja. 

- Dobry nastrój, dobry humor. 

- Lepsza komunikatywność. 

- Zwiększona szybkość reakcji. 

- Wzrost inteligencji emocjonalnej. 

Niski poziom energii (-): 

- Uczucie niepewności. 

- Pasywność, bierność, mniejsza chęć angażowania.

- Wysoka samokrytyka.  

- Gorszy nastrój, zwiększona irytacja, silniejszy upór. 

- Napady melancholii, depresji, osowiałości. 

- Silniejsze odczuwanie przykrości. 

- Spadek inteligencji emocjonalnej. 

Dni krytyczne (X): 

- Huśtawka emocjonalna

- Wrażliwość na infekcje. 

- Niepewność, nerwowość, chwiejność nastrojów. 

- Dramatyczne kłótnie małżeńskie, zerwania i rozstania. 

- Mniejsza zdolność reakcji organizmu na bodźce i podniety. 

- Poglębianie stanów chorobowych, szczególnie psychicznych. 

Dni zerowe (0): 

- Pokłócenie lub pogodzenie się z kimś. 

- Wyższe prawdopodobieństwo naturalnego porodu (u kobiet i samic). 

- Zwycięstwa lub ciężkie kontuzje w sporcie. 

- Dramatyczne kłótnie małżeńskie, zerwania i rozstania. 

Rytm 33-dniowy - Vata (Wata), cykl intelektualny, umysłowy 

Wysoki poziom energii (+): 

- Zdolność do jasnego i sprawnego myślenia.

- Łatwość koncentracji.

- Dobra pamięć, łatwiejsze zapamiętywanie.

- Mała odporność psychiczna. 

- Czas na tworzenie projektów i planowanie. 

- Lepsza zdolność do pertraktacji. 

- Większy spryt kombinacyjny, lepiej pracuje logika. 

- Większa przytomność umysłu. 

- Dobry czas na uczenie się rzeczy nowych. 

Niski poziom energii (-): 

- Mała kreatywność.

- Spowolnienie reakcji.

- Szybko pojawiające się znużenie umysłowe. 

- Ociężały tok myślenia, zamulenie. 

- Czas na korekty i dopracowywanie szczegółów projektu. 

- Zmniejszona inteligencja racjonalna. 

- Słabsze przyswajanie instrukcji i poleceń. 

- Czas na powtarzanie uczonego materiału w szkole. 

Dni krytyczne (X): 

- Problemy z koncentracją.

- Spowolnienie reakcji.

- Skłonność do popełniania błędów w pracy umysłowej. 

- Nasilenie lub pojawienie zaników pamięci (zapominanie). 

- Przytłumienie uzdolnień naturalnych. 

Dni zerowe (0): 

- Nieuważność, nie zwracanie uwagi. 

- Lekceważenie cudzych poglądów i przekoań. 

- Wygłaszanie nieodpowiedzialnych hipotez czy absurdalnych opinii. 

Dodatkowe cykle biorytmiczne 

Czwarty cykl to biorytm intuicyjny (38 dni) zwany biorytmem subtelności, uduchowienia, a na wschodzie cyklem współczucia – jest odpowiedzialny za umiejętność szybkiego dopasowania danej sytuacji, problemu, zagadnienia, do znanych już szablonów i zależności. Objawia się w postaci nagłego przebłysku myślowego. Występuje zwykle wyraziście u ludzi obdarzonych wrażliwością i talentem artystycznym albo skłonnościami mistycznymi i paranormalnymi, ekstrasensorycznymi, intuicyjnymi. Cykl intuicyjno-artystyczny trwa pełnych 38 dni, rozpoczyna się jak pozostałe cykle biorytmiczne w chwili urodzenia, pierwszych 19 dni jest w fazie dodatniej czy pozytywnej, a druga połowa cyklu jest ujemna, negatywna. W fazie dodatniej, zwyżkowej, pojawia się większa wrażliwość artystyczna i duchowa, większa subtelność i wzniosłość, większa delikatność i łagodność, wzrasta poczucie piękna i smaku, zdolność rozpoznawania i dobierania odcieni kolorów, form, dźwięków oraz zapachów. Zdolność harmonizowania i zsynchronizowania jest większa w dodatniej połowie cyklu, a mniejsza w ujemnej połowie cyklu, z pewnymi załamaniami w dniach kryzysowych, w dniu krytycznym i zerowym. Im cykl jest dłuższy, tym bardziej należy pamiętać o tym, że okres trwania czasu okołokryzysowego, oraz czasu trwania maksimum i minimum formy wydłuża się czy raczej indywidualnie może się wydłużać, nawet do kilku dni. 

Dni przejścia, krytyczny (X) oraz zerowy (0) wydają się nie mieć istotnego znaczenia z punktu widzenia bardziej fizykalnej i psychicznej strony życia, jednak w owych dniach kryzysowych zdarza się artystom i ekstrasensom mieć niejako duchowe załamanie, zniszczenie długo tworzonego dzieła, porzucenie projektu twórczego, depresje samobójcze u artystów i mistyków, wrażenia popadania w ciemność i tendencje do samoponiżania z powodu grzechów u mistyków, kiepskie dni na kontakt z duchami czy aniołami, uzyskiwanie wizji jasnowidczych czy wizjonerstwo wynalazcze. Zdolności paranormalne, w tym intuicja i jasnowidzenia czy zdolności telepatyczne mogą źle funkcjonować i dawać błędne wyniki - co daje frustracje. Rzeczywiście, nie jest to cykl biorytmiczny istotny dla ogółu społeczeństwa, a jedynie dla osób o rozwiniętych zdolnościach twórczych i paranormalnych, zależnych od natchnień i bardzo subtelnych inspiracji, które mogą być nieuchwytne dla ogółu społeczeństwa. Osoby charyzmatyczne, artystyczne, uduchowione, paranormalne (w sensie manifestowania zjawisk nadprzyrodzonych) - powinny poprzez dłuższą samoobserwację zorientować się jak ten cykl dokładnie przebiega w ich życiu na przestrzeni wielu lat. 

Nauka o biorytmach 

Według nauki o biorytmach, fizyczna witalność, samopoczucie emocjonalne i żwawość intelektualna człowieka podlegają zmianom w regularnych cyklach. Każdy może zatem określić swoje samopoczucie emocjonalne, zdolności fizyczne i intelektualne dowolnego dnia, obliczając własny cykl biorytmowy. Uzyska w ten sposób informację, kiedy będzie najbardziej podatny na niepowodzenia fizyczne, emocjonalne i intelektualne. Nauka o biorytmach przyjmuje moment urodzenia za początek cyklu, zatem noworodek ma na początku pierwszy dzień zerowy, a potem jedenaście dni ze wszystkimi cyklami w fazie dodatniej (pierwsza połówka cyklu fizycznego po 11-tu dniach wchodzi w dzień krytyczny i fazę ujemną sinusoidy). Cykl fizyczny trwa dwadzieścia trzy dni, w tym jedenaście i pół dodatnich i tyleż samo ujemnych. Cykl emocjonalny, czyli uczuciowy lub psychiczny, trwa dwadzieścia osiem dni. Czternaście pierwszych to dni "dodatnie", kiedy poziom wznosi się ponad średnią i ponownie do niej opada wchodząc w dzień krytyczny. Czternaście następnych to dni "ujemne", kiedy poziom opada aż do minimum i na powrót osiąga średnią powracając do dnia zerowego. Cykl intelektualny trwa trzydzieści trzy dni. Dzień, w którym krzywa przekracza poziom zerowy (z plusa na minus), to dzień krytyczny. 

Dni dodatnie cyklu fizycznego sprzyjają wykonywaniu wszelkich czynności, do których niezbędna jest sprawność mięśni. Dni ujemne lepiej przeznaczyć na czynności związane z mniejszym wysiłkiem. W dniach dodatnich cyklu emocjonalnego człowiek charakteryzuje się serdecznością, umiejętnością współpracy i myśleniem pozytywnym. W dni ujemne ta sama osoba bywa markotna i przyjmuje negatywną postawę w stosunku do otoczenia. Podobnie dni dodatnie cyklu intelektualnego bardziej niż ujemne sprzyjają pracy twórczej i poszukiwaniom intelektualnym. W dzień krytyczny cyklu fizycznego człowiek jest rzekomo szczególnie podatny na wszelkie wypadki. Krytyczny dzień cyklu emocjonalnego niesie ze sobą zarówno zwiększoną podatność na wypadki, jak i nerwowość i rozkojarzenie. W cyklu intelektualnym dzień taki jest w miarę bezpieczny. Jednak wyjątkowe zagrożenia czyhają na nas w dni podwójnie krytyczne - to znaczy w dwóch cyklach. Dni takie zdarzają się średnio raz na około dwa lata dla każdej pary z trzech cykli, a dni krytyczne potrójne - powtarzają się rzadko, drugi dzień zerowy urodzin jest dopiero nieco po 58 roku życia. Bardzo niebezpieczny jest także dzień, który jest krytyczny w dwóch cyklach, a w trzecim osiąga maksimum lub minimum bioenergetyczne. 

Idealne powtórzenie zbiegu dni zerowych cyklu fizycznego (23 dni) oraz (28 dni) występuje co 644 dni (1,76 roku), podobnie dni krytyczne czy wspólne minima i maksima zbiegające się dokładnie w tym samym dniu. Cykl fizyczny i intelektualny zbiegają się ponownie w punkcie dnia zerowego co 759 dni (co 2,08 roku), a cykl emocjonalny i intelektualny co 924 dni (co 2,53 roku). Mamy do tego oczywiście zbieg dnia krytycznego w połowie każdego okresu. Powtórzenie dnia zerowego wszystkich trzech cyklów następuje co 21.252 dni - jak wskazuje najmniejsza wspólna wielokrotność liczb 23, 28 i 33. Mamy zatem biorytmiczną powtórkę z dnia narodzin w wieku około 58,2 roku życia czyli dokładniej w około 67 lub 68 dni po 58 urodzinach (58 lat i 67/68 dni), w pobliżu końca drugiego cyklu Saturna w astrologii. Oczywiście, w połowie tego cyklu dojdzie do dnia krytycznego przechodzącego z wartości dodatniej na ujemną, co ma miejsce w połowie cyklu czyli po 10.626 dniach, w 29,11 roku życia czyli około 40 dni po 29 urodzinach, tuż przed końcem pierwszego cyklu Saturna. Kolejny taki dzień krytyczny wystąpi w 31.878 dniu życia czyli około 87,4 roku, w dosyć zaawansowanym wieku człowieka. Drugi węzeł urodzinowego dnia zerowego wydarza się w 42.504 dniu życia czyli około 116,45 roku życia, zatem bardzo rzadko się zdarza, dotycząc tylko bardzo długowieczne osoby. 

Można samodzielnie przygotować własny biorytm, obliczając ilość dni, jakie upłynęły od twoich narodzin, oczywiście uwzględniając dodatkowe dni w latach przestępnych. Podziel otrzymaną liczbę przez ilość dni w cyklu. Reszta będzie się równała ilości dni, jakie upłynęły od ostatniego początku cyklu. Za początek danego cyklu uważa się moment, w którym krzywa przechodzi linię zerową z minusa na plus. W ten sam sposób obliczasz pozostałe dwa cykle oraz dodatkowy cykl artystyczno-mistyczny (trwający 38 dni). Jeśli urodziłeś/aś się wieczorem, jako datę urodzenia przyjmij następny dzień, gdyż cykl będzie obejmował resztę godzin wieczora i większość następnego dnia, a programy komputerowe bardzo rzadko uwzględniają godzinę i minutę urodzin, co jest ważne w ustalaniu dokładnego przebiegu tych wielodniowych cykli bioenergetycznych V-P-K. 

Biorytmy są to biologiczne cykliczne zmiany, które zachodzą w każdym organizmie i wskazują one na zróżnicowaną aktywność w życiu człowieka. Rytm biologiczny, czy inaczej cykl biologiczny to zjawisko występowania w organizmach roślinnych, u zwierząt oraz ludzi różnych przemian cyklicznych, które związane są z działaniem nabytych biologicznych oscylatorów nazwanych zegarami. Na kształtowanie rytmu biologicznego duży wpływ mają parametry otoczenia. Należy do nich ruch obrotowy Ziemi i związane z tym występowanie po sobie nocy i dni, a także wędrowanie jej wokół Słońca, czyli rytm sezonowy, w którym następują po sobie pory roku powodujące widoczne przemiany w obliczu oraz zachowaniu organizmów. Rytm cykliczny związany jest też z grawitacją, pływami morskimi, fazami Księżyca i ciśnieniem atmosferycznym. Stwierdzono, że trzy biorytmy VPK sprawności organizmu w każdym z nas, odmiennie niż biorytm menstruacyjny, są zasadniczo niezależne od wpływu czynników wewnętrznych i zewnętrznych, dlatego też ich znajomość ma dla nas bardzo duże znaczenie. Znając przebieg biorytmów, można zrozumieć, że wzrost lub spadek sprawności w pracy zawodowej czy w życiu prywatnym oraz kondycji fizycznej, psychicznej i intelektualnej sterowane są bezpośrednio indywidualnymi biocyklami każdego z nas. 

Higiena psychiczna jest nauką, która ma na celu zadania zmierzające do zachowania zdrowia psychicznego. Bada ona czynniki wpływające niekorzystnie na stan psychiczny oraz zaleca działania profilaktyczne zmierzające do przeciwdziałania powstawaniu zaburzeń na tle nerwowym i nerwic. Współczesna cywilizacja ma niestety ujemny wpływ na nasza psychikę. Dlatego też, rośnie zainteresowanie tą problematyką oraz wzrasta rozwój higieny psychicznej jako nauki. 

Biopowinowactwo 

Biopowinowactwo to procentowe porównanie stałych rozbieżności pomiędzy biorytmami dwóch osób, wynikające z przesunięcia cykli biorytmicznych. Im mniejsze przesunięcie (mniejsza rozbieżność), tym większy procent biopowinowactwa. Biopowinowactwo jest wartością stałą dla dwóch osób, niezależnie od dnia i godziny – w przeciwieństwie do biorytmu partnerskiego, którego wartość można wyliczać dla każdego dnia z osobna. 

Biopowinowactwo mieszczące się w zakresie 48 – 86% sprawia, że osoby pozostają ze sobą w harmonii. Im większy procent z tego zakresu, tym lepsza harmonia (dotyczy to w szczególności biopowinowactwa fizycznego i emocjonalnego). Osoby takie prawdopodobnie polubią się od razu, będą dobrze się dogadywać i podobnie  odczuwać. Przy jednoczesnym wysokim biopowinowactwie intelektualnym, będą dodatkowo świetnie się rozumieć, będą mogły prowadzić wartościowe dyskusje i dochodzić do konstruktywnych wniosków. Należy jednak dodać, że nawet identyczne biorytmy intelektualne nie świadczą o tym, że dwie osoby posiadają ten sam poziom inteligencji. Biopowinowactwo jest tylko wskaźnikiem predyspozycji, mówiącym o tym, że osoby w danym momencie osiągają równocześnie szczyt lub niż swoich własnych możliwości. Pozostałe rozpatrywane współcześnie powinowactwa, takie jak intuicyjne są bardziej subtelne, przez co mniej istotne przy ogólnym spojrzeniu na dwie osoby. Ważne są może w szczególnych przypadkach, np. intuicyjne – przy porównaniu osób z duszą artystyczną lub metafizycznie usposobioną. 

Biopowinowactwo poniżej 35% (szczególnie w przypadku fizycznego i emocjonalnego) objawia się brakiem zrozumienia i brakiem tolerancji dla drugiej osoby. Przy skrajnie niskich biopowinowactwach, gdy jedna osoba jest pełna energii, pogodna i chciałaby rzucić się w wir wyzwań, druga myśli o spokoju, szuka odpoczynku i jest przygnębiona lub przewrażliwiona. Biopowinowactwo bliskie 100% również nie jest idealnym wynikiem. Komfortowo jest, gdy obie osoby mają akurat wyż, bo wzbudza to wielką empatię, oboje wtedy pełni są energii i entuzjazmu. Gdy jednak nadejdzie niż emocjonalny, obie osoby jednocześnie potrzebują wsparcia i pocieszenia, a tego akurat nie mogą otrzymać od tej drugiej osoby. Biopowinowactwo na tak wysokim poziomie to istna huśtawka nastrojów. Im lepiej czujemy się ze sobą w okresie wyżu, tym gorszy do zniesienia jest dla nas niż – szczególnie w dniach krytycznych. Biopowinowactwo nie jest zarezerwowane jedynie dla osób będących ze sobą w związku. To doskonałe narzędzie do sprawdzania relacji z koleżanką, kolegą, rodzicem, nauczycielem, pracodawcą, wrogiem. 

Pierwszym ważnym (a może i najważniejszym) elementem wpływającym na związek dwojga ludzi jest ich biopowinowactwo. Biopowinowactwo, to procentowy wynik porównania biorytmów dwóch osób. Mamy więc biopowinowactwo fizyczne, psychiczne i intelektualne. Biopowinowactwo mieszczące się w przedziale około 48 - 86%, zwłaszcza w biorytmie fizycznym i psychicznym sprawia, że dwie osoby pozostają ze sobą w harmonii tym wyższej, im wyższe jest ich biopowinowactwo. Tacy ludzie od razu się polubią, bo będą odczuwali podobnie i zrozumieją się nawzajem. Przy dodatkowo dobrym biopowinowactwie intelektualnym, będą potrafili konstruktywnie porozmawiać ze sobą. 

Tu trzeba dodać, że podobny biorytm intelektualny nie oznacza automatycznie podobnego poziomu inteligencji dwóch osób. Jeśli więc odkryjemy, że mamy 100% biopowinowactwo intelektualne z genialnym uczonym, to przecież nie możemy się uważać za równie genialnych. To oznacza tylko, że w tym samym czasie mamy podobne wysokie możliwości intelektualne tyle, że na swoim własnym, osobniczym poziomie. Wysokie biopowinowactwo intelektualne osób o podobnym poziomie inteligencji, zwłaszcza wtedy, gdy mają one podobne zainteresowania czy też pracują albo tworzą coś razem, umożliwia im swobodną wymianę poglądów z wzajemnym zrozumieniem. Potrafią też one przekonywać się nawzajem bez narzucania drugiemu swoich racji. Ich rozmowy i dyskusje sprawiają im dużą przyjemność. Jest to ważny walor pary przede wszystkim w okresie, gdy partnerzy nie mają (jeszcze, już, bądź wcale) zobowiązań rodzinnych.

Biopowinowactwo kształtujące się na poziomie około 35% i niżej (w biorytmie fizycznym i psychicznym) sprawia, że dwie osoby mogą czuć się ze sobą obco, a partnerzy żyją bardziej obok siebie, niż ze sobą. Mają oni kłopoty z wczuciem się i zrozumieniem drugiej osoby, z tolerancją dla niej. Najbardziej niekorzystne jest biopowinowactwo zerowe, ponieważ tu dodatkowo nakładają się na siebie dni, w których najłatwiej o kłótnie. Przy takiej biorytmicznej obcości sytuacja wygląda mniej więcej tak, że jak jedno z was jest pełne energii, to drugie wolałoby odpocząć. Jednemu radość rozpiera serce, a drugie akurat jest przygnębione. Jeśli są to stany chroniczne, bo biopowinowactwa nie można "poprawić", to doprawdy trudno jest przez wiele lat ciągle pocieszać partnera, gdy samemu jest się radosnym czy pełnym energii lub odwrotnie, trudno jest zrozumieć, dlaczego partner jest ruchliwy i pogodny, skoro my właśnie jesteśmy zmęczeni czy przygnębieni lub przewrażliwieni. Osoby takie pod jednym dachem mieszkające, gdy druga ma doła, czują się dodatkowo wampiryzowane, mają wrażenie, że partner/ka "zjada" ich energię życiową, pozbawia je siły i energii. 

Biopowinawactwo 100% i zbliżające się do tej wysokości (w biorytmach fizycznym i psychicznym) wywołuje głęboką empatię i zrozumienie między dwojgiem ludzi, ale właśnie z tego powodu nie jest to układ najlepszy. Powoduje on bowiem huśtawkę emocjonalną, której nie można zatrzymać, a także wspólne dołki, ponieważ, jak wspomniano, biopowinowactwa nie da się zmienić. Trzeba się do tego raczej przyzwyczaić i taki stan rzeczy zaakceptować. Taka sytuacja wygląda mniej więcej tak, że kiedy oboje jesteście w wyżach, to w sposób naturalny jest wam razem cudownie. Ale kiedy oboje wchodzicie w niże, to każde z was oczekuje wsparcia i zrozumienia od partnera, który wtedy właśnie nie jest w stanie go wam ofiarować. Nie możecie więc wyczuć i zrozumieć, dlaczego jest tak ciężko, skoro było tak wspaniale. Następnie cykl się powtórzy; im lepiej wam razem w wyżach, tym trudniej w niżach. I tak już będzie, trzeba sobie z tego zdawać sprawę. Dobrym wyjściem jest chodzenie razem na terapie, gdy razem jest wam źle. 

Relacje opisane powyżej są oczywiście celowym uwydatnieniem biorytmicznej zależności dwojga ludzi, dla jej wyraźniejszego zobrazowania. Natomiast intensywność rzeczywistych relacji określa energia pulsowania poszczególnych biorytmów. Jest ona inna dla każdego człowieka a także może się zmieniać w różnych okresach jego życia. Niektórzy wyraźnie czują napływ lub odpływ sił życiowych, mocno odczuwają stany dobrego czy gorszego samopoczucia. Zauważają, że raz myśli i zapamiętuje im się łatwiej i sprawniej, lub że czasem o wiele dłużej muszą nad tym samym problemem popracować. Inni zdają się takich wahnięć zbytnio nie odczuwać, lub po prostu nie zwracają na nie uwagi. 

Obliczanie biopowinowactwa 

Obliczanie biopowinowactwa z drugą osobą nie jest trudne. Powinniście tylko wiedzieć, ile dni dotąd przeżyliście, pamiętać, że długość cyklu biorytmu fizycznego wynosi 23 dni, psychicznego 28 dni i intelektualnego 33 dni, oraz umieć korzystać z tabel pomocniczych. Jeśli chcielibyście być bardziej dokładni, to urodzeni po południu swoją liczbę przeżytych do dzisiaj dni mogą pomniejszyć o 1. Biopowinowactwo fizyczne zaczynamy obliczać od podzielenia przez 23 ilości przeżytych dotychczas dni (osobno dla siebie i osobno dla wybranej osoby). Otrzymane z dzielenia reszty odejmujemy od siebie (zawsze mniejszą od większej). Ta liczba stanowi różnicę dni cyklu biorytmu fizycznego dwóch osób i odpowiada procentowi ich biopowinowactwa fizycznego. Procenty odczytujemy z właściwej tabeli. Następne dzielenie i te same czynności powtarzamy dla cyklu psychicznego i intelektualnego, a także dla duchowego, jeśli dwie osoby podzielają pacje artystyczno-duchowe czy metafizyczne i paranormalne. 

Przykład 

osoba1 - 12 135 przeżytych dni : 23 (cykl fizyczny) = 527 i reszta 13

osoba2 - 10 080 przeżytych dni : 23 (cykl fizyczny) = 438 i reszta 6

biopowinowactwo fizyczne: 13 - 6 = 7 (różnica dni cyklu) = 39% (wg tabeli 1)

osoba1 - 12 135 : 28 (cykl psychiczny) = 433 i reszta 11

osoba2 - 10 080 : 28 (cykl psychiczny) = 360 i reszta 0

biopowinowactwo psychiczne: 11 - 0 = 11 (różnica dni cyklu) = 21% (wg tabeli 2)

osoba1 - 12 135 : 33 (cykl intelektualny) = 367 i reszta 24

osoba2 - 10 080 : 33 (cykl intelektualny) = 305 i reszta 15

biopowinowactwo intelektualne: 24 - 15 = 9 (różnica dni cyklu) = 46% (wg tabeli 3)

Parę z biopowinowactwem fizycznym 30% (1pkt.), psychicznym 21% (1pkt.) i intelektualnym 46% (0pkt.) cechuje biorytmiczna obcość. Wartość takiego biopowinowactwa wynosi tylko 1+1+0= 2pkt. Natomiast najlepsze pary to te, które w biorytmach fizycznym i psychicznym uzyskują łącznie co najmniej 7 pkt. 

Tabele pomocnicze wyliczania biopowinowactwa 

Biopowinowactwo fizyczne 

Różnica dni cyklu 

 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11

23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12

%

100 91 83 74 65 57 48 39 30 22 13 4

Biopowinowactwo psychiczne 

Różnica dni cyklu 

 0 1 2 3   4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14

28 27 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15  

%

100 93 86 79 71 64 57 50 43 36 29 21 14 7 0

Biopowinowactwo intelektualne 

Różnica dni cyklu 

 0     1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16

33 32 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17

%

100 94 88 82 76 70 64 58 52 46 39 33 27 21 15 9 3

Warto wiedzieć o biopowinowactwie 

Adopcja i rozwiązanie przysposobienia 

Pan Jerzy Sikora, jeden z badaczy biorytmiki stwierdził: „Zbadałem wiele spraw sądowych o tzw. rozwiązanie przysposobienia i wiem, że w przytłaczającej większości tych spraw między przysposabiającym a przysposabianym istniało niewielkie, mniej niż 40% biopowinowactwo”

Rozwody 

Spośród 1001 par rozwiedzionych, które przebadał, aż 82% z nich posiadało, zwłaszcza w biorytmie psychicznym i fizycznym, biopowinowactwo niższe niż 40%. 

Zespoły pracownicze 

Osoby blisko ze sobą współpracujące powinno cechować wysokie, ponad 60%, biopowinowactwo intelektualne. 

Biorytm partnerski 

Biorytm partnerski powstaje w wyniku porównania rytmów biologicznych dwóch osób. W efekcie tego porównania powstają dwie główne zmienne:

1. Pierwsza z nich mówi o dopasowaniu, czyli o różnicy pomiędzy biorytmami partnerów w danym dniu. Im mniejsza różnica, tym więcej punktów (w zakresie 0-100), a co za tym idzie – lepsze dopasowanie.

2. Druga mówi o wspólnej kondycji partnerskiej w danym dniu i jest uśrednionym wynikiem obu biorytmów.

Oba parametry są zmienne i niezależne od siebie. Fakt że w danym dniu dopasowani jesteśmy do siebie w granicach 100% świadczy jedynie o takim samym poziomie/stanie danego biorytmu, przy czym nasza kondycja może być np -95% (minus) lub 100% (plus). W pierwszym przypadku oboje będziemy w kiepskiej kondycji, w drugim zaś wręcz przeciwnie. Każda ze zmiennych posiada dodatkowo informację o tendencji (w formie strzałek) i informuje nas o tym, czy zmienna ta jest w cyklu rosnącym, czy malejącym. Biorytmy partnerskie są cyklami nieregularnymi, czyli o przebiegu asymetrycznej sinusoidy o zmiennej amplitudzie. Oznacza to, że np. wahania kondycji nie muszą (ale mogą) przechodzić przez cały zakres od 100 do -100%. Warto również mieć na uwadze biorytmy indywidualne. Biorytm partnerski nie jest zarezerwowany jedynie dla osób będących ze sobą w związku. To doskonałe narzędzie do sprawdzania relacji z koleżanką, kolegą, rodzicem, nauczycielem, pracodawcą, wrogiem. Biorytm partnerski (w przeciwieństwie do biopowinowactwa), jest zmienny i należy sprawdzać go każdego dnia.

Seksdopasowanie lub sexdopasowanie, to często spotykany w internecie chwyt marketingowy na określenie biorytmu partnerskiego. Biorąc jednak pod uwagę całą masę różnych cykli biorytmicznych, nie możemy zawężać roli biorytmu, jedynie do sfery seksu. Za sukcesy w seksie odpowiedzialne są głównie dwa rytmy – fizyczny i emocjonalny. Fizyczny z racji produkcji hormonów, poziomu energii i kondycji – emocjonalny głównie z racji ochoty na seks i przeżywanie rozkoszy. Jednakże pozornie wysokie dopasowanie obu tych rytmów nie daje nam żadnej gwarancji udanego seksu. Możemy mieć przecież 100% dopasowania fizycznego, ale kondycja – czyli średni poziom biorytmów fizycznych (o której zazwyczaj nikt nie mówi) może być w tym momencie (-100) minus sto procent. Jeśli podobny pakiet zapewnia nam biorytm emocjonalny, to nici z seksu, a już w szczególności z udanego seksu. 

Biorytmy sekundarne (wtórne) 

Biorytmy wtórne znane także jako sekundarne odkrył i opracował szwajcarski biorytmolog Hans R. Fruh (Frueh). Bioperiodyka wtórna powstaje także w chwili urodzenia, jednak rozpoczyna swój cykl na nowo od każdego kolejnego dnia narodzin, zatem jest cyklem jednorocznym, indywidualnym odtworzeniem cyklu urodzinowego. Pokazuje to pewną ważność dnia narodzin i czasu narodzenia oraz obchodzenia kolejnych urodzin w cyklu solarnym. Biorytmy wtórne, sekundarne, to powtarzanie się corocznie cyklu biorytmicznego tak, jakbyśmy się ponownie urodzili w dniu urodzin. Sam cykl sekundarny nie ma zwykle większego znaczenia, a przynajmniej takowego nie stwierdzono na drugie dziesięciolecie XX wieku, jednakże miewa znaczenie w połączeniu z biorytmami zasadniczymi, dając efekty na podobieństwo tranzytów znanych z astrologii. Silniejsze niebezpieczeństwo bowiem pojawia się, gdy okres kryzysowy zasadniczego cyklu biorytmicznego spotyka się z okresem kryzysowym cyklu sekundarnego. 

Zwykłe rwanie zęba w dniu w którym spotykają się i nakładają dni kryzysowe obu cykli może skończyć się zgonem pacjenta, a szczepienie dzieci w takim dniu może prowadzić do ich zupełnego paraliżu. Znane są liczne przypadki wzmożenia nieszczęśliwych zbiegów okoliczności w dniach spotkania dni zerowych lub krytycznych biorytmu zasadniczego i sekundarnego. Idealny program biorytmiczny powinien wyliczać i pokazywać takie szczególnie niebezpieczne i niekorzystne dni w naszym życiu, na każdy kolejny rok. Zwykle bardzo źle się kończy ukąszenie przez owady, pogryzienia, drobne urazy, a nawet proste badania wziernikowe czy drobne zabiegi jak czyszczenie wrzodu lub czyraka. Najwięcej fatalnych wydarzeń i pogorszeń zanotowano przy zbiegu dni kryzysowych tych samych cykli czyli obu fizycznych lub obu psychicznych, mniej przy ich mieszaniu, zbiegi złego dnia cyklu fizycznego ze złym dniem cyklu psychicznego drugiego biorytmu. 

Rozregulowanie cykli biorytmicznych 

Wskutek wyjątkowo ciężkiego wstrząsu, stresu, szoku, wypadku, silnym ataku apopleksji czy padaczki, gwałtownym wybuchu psychozy, opętaniu, śmierci kogoś bliskiego, bestialskim zgwałceniu, brutalnym i ciężkim pobiciu, zaćpaniu narkotycznym, psychozie alkoholowej, atakach silnej fobii czy atakach szału (agresji), szoku z utratą pamięci i osobowości, ciężkich nowotworach opartych na przeżytej wcześniej traumie (szoku) - cykle mogą ulec rozregulowaniu, zwykle na okres do kilku tygodni, co daje przy ich analizie obraz, jakby rozpoczęły swój bieg od początku, jakby incydent uruchomił bieg cykli biorytmicznych od początku. Przypomina to reset maszyny, która została ponownie włączona, zrestartowana. W takich wypadkach, jeśli obserwujemy pacjenta po wypadku czy silnym szoku, tworzymy biodiagram tak jakby pacjent w czasie wypadku, silnej traumy, ataku psychozy czy śmierci kogoś bliskiego - ponownie się urodził. Zwykle w ciągu trzech do pięciu tygodni system biorytmiczny się resetuje i cykle wracają do normy, co świadczy o zdrowieniu i wracaniu pacjenta do normalności. Im szybciej cykle wracają do normy, tym lepsze rokowania dla pacjenta. 

U pacjentów w śpiączce oraz w stanach ciężkich psychoz czy psychotycznej traumie - cykle mogą nie wrócić do stanu normalnego co zwykle jest złym rokowaniem, jeśli sytuacja trwa dłużej niż sześć tygodni, a tym bardziej dłużej niż pół roku. Jeśli u osoby zachodzi podejrzenie, że biorytmy nie pasują do cyklu biegnącego od momentu urodzenia, należy gruntownie przebadać pacjenta pod kątem silnego wstrząsu, tragicznego szoku, możliwego opętania czy początku silnej psychozy i sprawdzić, czy cykl biorytmiczny pasuje do czasu pojawienia się traumy (np. chwili, gdy dowiedział się o śmierci kogoś bliskiego, wypadku czy momentu opętania w czasie chociażby seansu spirytystycznego lub czannelingu). W ocenie bliskich, takie osoby zwykle nie są sobą, dramatycznie się zmieniły, przeorientowały linię życiową, zmieniły biopowinowactwo, a bliscy zwykle podejrzewają pewne traumatyczne, szokowe okoliczności. Od wielu osób nie dowiemy się, że cierpią na psychozę (chorobę psychiczną) i pozostają na lekach psychotropowych. Należy też pamiętać, że traumatyczne zdarzenia, szoki, wypadki, ataki psychozy - mogą zaburzyć cykle biorytmiczne, ale nie muszą, jeśli nie są aż tak silne by zakłócić tę subtelną sferę funkcjonowania człowieka. Niezakłócony cykl biorytmiczny po wypadku, zgwałceniu czy ataku psychozy to zwykle lepsze rokowanie dla pacjenta. 

Technologie z biorytmami 

Pierwsze programy do analizowania cykli biorytmicznych opracował szwajcarski biorytmolog Hans R. Fruh (Frueh). Około 1965 roku firma Certina wyprodukowała pierwszy w historii zegarek pokazujący biorytm człowieka – Certina Biostar. Pierwszy model był nakręcany ręcznie. Kolejne trzy modele pojawiły się w 1971 roku i miały napęd sterowany elektronicznie. 

W 1976 roku firma Casio wypuściła serię kalkulatorów „Casio Biolator” z funkcją wyliczania biorytmów. Kalkulatory te niestety nie były kompatybilne z Y2K (rokiem 2000) i przestały poprawnie funkcjonować 31 grudnia 1999. W 1977 roku firma Kosmos International wypuściła serię kalkulatorów z funkcją obliczania biorytmów, wraz z obszerną bibliografią książek i artykułów teorii biorytmów. W listopadzie 1977 magazyn Radio-Electronics opublikował instrukcję własnoręcznego wykonania stacjonarnego zegara „Biorythm Clock”. Artykuł zawierał listę potrzebnych elementów, schemat elektroniczny, oraz opis montażu. W 1979 roku firma Radio Shack wypuściła serię kalkulatorów EC-314 z funkcją obliczania biorytmów, jako bliźniaczy produkt kolejnego modelu firmy Kosmos International – Kosmos 2. W 1979 roku firma Kosmos International wypuściła serię kalkulatorów Kosmos Astro (markowanych również jako Radio Shack Astro) z funkcjami astrologicznymi, w tym: osobiste informacje astrologiczne, astrologiczna zgodność dwóch osób – wraz z pogłębioną analizą, horoskop dzienny oraz analiza codziennych trendów. 

W 1982 roku firma Annex wbudowała biorytm w elektroniczny zegarek na rękę Y772-4080, wykorzystując do tego poraz pierwszy wyświetlacz matrycowy. W ślad za tym powstały bliźniacze modele Seiko/Alba. W 1983 roku firma Casio wprowadziła do produkcji kolejny swój produkt, kalkulator z funkcją biorytmu, uniwersalnym kalendarzem i funkcjami zegara (godzina, stoper, budzik) – BQ-1100 Biolator & Watch. Zegary z biorytmami są masowo produkowane w Japonii, Korei, na Tajwanie, w USA i Kanadzie. W przeglądarce internetowej takiej jak Chromium czy Firefox zwykle bardzo łatwo ściągnąć dodatek do wyliczania i pokazywania aktualnych biorytmów. 

Opis trzech głównych biorytmów 

Podsumowując, na nasze życie mają wpływ trzy główne cykle: fizyczny (kafa), emocjonalny (pitta) i intelektualny (vata). Cykl zaczyna się w środkowym punkcie kiedy się rodzimy, co zwiemy punktem zerowym, punktem bezbronności. Od tej pory cykle te raz się wznoszą a raz opadają w rożnych okresach naszego życia zmieniając przy tym troszeczkę każdy nasz dzień. Kiedy któryś z tych cykli osiąga okres trzech dni maksimum (pięć i siedem dni dla coraz dłuższych cykli), wszystkie sprawy i rzeczy których dokonujemy w tym obszarze, najczęściej się powiodą w przeciwieństwie do dni z obniżonym czy negatywnym biorytmem, kiedy nic zdaje się nie udawać (trzy dni to dół fizyczny, pięć psychiczny, a siedem intelektualny niż). Wielu ludzi twierdzi że można polepszyć jakoś swojego życia przez monitorowanie swoich biorytmów działając według wytycznych. Powininno się sprawdzać swój biorytm każdego dnia by rozpatrywać swoje mocne i słabe strony w czasie gdy się pojawiają i mogą mieć na ciebie wpływ.

Przykładowy biodiagram z serwisu biorytmy.net 

Biodiagram na cały rok

Cykl fizyczny (ciało, soma, kafa) 

Cykl fizyczny decyduje i informuje o samopoczuciu fizycznym, stąd jego ogromne znaczenie dla wyczynu sportowego i aktywności fizycznej. W swej fazie dodatniej biorytm F wzmaga siłę fizyczną, wytrzymałość, odporność, poprawia koordynację ruchów, stymuluje dobrą pracę mięśni. Spora liczba dowodów zdaje się wskazywać, że w tym okresie szybciej goją się rany, a człowiek jest bardziej odporny na ból. Zgodnie z maksymą "w zdrowym ciele zdrowy duch" biorytm fizyczny manifestuje się również w sferze psychiki; wyzwala energię, chęć i wolę działania, przedsiębiorczość, odwagę, upór, wiarę w siebie i skuteczność własnych poczynań. Stąd wniosek, że ta faza biorytmu F sprzyja nie tylko wyczynowi sportowemu, ale i każdej intensywnej pracy, zwłaszcza fizycznej.

W fazie niżowej - odwrotnie. Spada wytrzymałość i wydajność pracy, precyzja ruchów (wskutek czego zdarza nam się potknąć na równej drodze), szybko przychodzi zmęczenie, nawet po niewielkim wysiłku. Zmęczenie wywołuje drażliwość i skłonność do niekontrolowanych wybuchów agresji. Ponieważ jednocześnie zaostrza się egoizm i egotyzm, a zmniejsza samokrytycyzm, obcowanie z bliźnimi rodzi konflikty. Prawda, że niezbyt dobrze znosimy osobę, która kieruje się wyłącznie własnym interesem, a w towarzystwie pragnie przede wszystkim zwrócić na siebie uwagę i zainteresowanie otoczenia? A w taki właśnie sposób często zachowuje się człowiek w czasie swego fizycznego niżu. 

Skoro mowa o kontaktach międzyludzkich: negatywna faza biorytmu F nie usposabia towarzysko. Człowiek zmęczony, to człowiek nietowarzyski. Jeśli dodamy do tego nastrój pesymizmu, który również stanowi nieodłączną cechę tej fazy, apatię i niezadowolenie z życia, otrzymamy obraz człowieka nieatrakcyjnego towarzysko. Ci, którzy po raz pierwszy wchodzą z nim wtedy w kontakt, wystawiają delikwentowi uproszczoną i nie całkiem sprawiedliwą cenzurkę: nudziarz. Faza negatywna biorytmu F ma jednak istotne znaczenie: siuły akumulacji sił i odnowie organizmu. W tym czasie człowiek najlepiej reaguje na leki i środki wzmacniające, jak również masaże biomagnetyczne. W dniach kryzysowych, zerowym i krytycznym, należy bezwzględnie unikać zabiegów chirurgicznych, ponieważ, jak stwierdzono, po operacjach przeprowadzonych w tych dniach częściej zdarzają się poważne komplikacje. 

Cykl psychiczny (księżycowy, emocje i uczucia, astral, psyche, pitta) 

Cykl psychiczny, zwany też uczuciowym, rządzi całą gamą cech, zdolności i stanów emocjonalnych, takich jak: nastrój, intuicja, rozwaga, opanowanie, wrażliwość, impulsywność, zdolności artystyczne i w ogóle twórcze, skłonność do medytacji. Biorytm P ponadto stymuluje procesy niezależne od naszej woli: np. perystaltykę jelit, pracę serca, erekcję itp. 

Dodatnią fazę cyklu psychicznego cechuje dobry nastrój, optymizm, humor i komunikatywność czyli umiejętność trafiania do odbiorcy w procesie porozumiewania się, w znacznej mierze dzięki zrozumiałości i wyrazistości formułowanych w tym czasie wypowiedzi. Wyż tego biorytmu wzmaga szybkość reakcji, zdolność koncentracji, sprawność pojmowania i myślenia. Oby to mogło trwać wiecznie! Ale niestety, po wyżu nieuchronnie nadciąga niż i wtedy wszystko się zmienia, począwszy od tonacji nastroju.

W okresie niżu psychicznego promienny optymizm przechodzi w swoje przeciwieństwo, a dobre stosunki z otoczeniem mąci nagła skłonność do irytacji. Ponieważ sprawy i rzeczy tego świata nigdy nie są bezwzględnie dobre ani, dla odmiany, bezwzględnie złe, więc też i czas niżu psychicznego może służyć i służy wewnętrznej refleksji, nie przez wszystkich lubianej, ale wszystkim potrzebnej.

Cykl psychiczny bywa czasem w literaturze przedmiotu zwany emocjonalnym lub uczuciowym. Emocja, według słownika języka polskiego to silne wzruszenie, podniecenie, wzburzenie, zaś "emocjonalny" to skłonny do wzruszeń, wywołujący emocję. Rozpatrzmy teraz treść pojęcia uczuciowy. Znaczy ono: odnoszący się do uczucia, należący do sfery uczuć, czuły, tkliwy, serdeczny. Terminy "emocjonalny" i "uczuciowy" tak rozumiane nie oddają w pełni tego wszystkiego, czym rządzi biorytm psychiczny. Powstały one zapewne jako konsekwencja sugestii zawartej w określeniu odkrywcy tego rytmu, W. Fliessa, który opatrzył biorytm P mianem żeńskiego, ponieważ, jak dowodził, wpływają nań komórki niosące żeńskie cechy dziedziczności.

Cykl intelektualny (umysłowy, mózgowy, ciało mentalne, mentalny, vata) 

Cykl intelektualny, zwany też umysłowym, odpowiada za tyle ważnych obszarów naszego umysłu i działalności, że samo ich wyliczenie zajmuje trochę miejsca. Są to: pamięć, inteligencja, logika, koordynacja działania (uporządkowany tok czynów tok nie tylko skuteczny ale i oszczędny z punktu widzenia włożonego wysiłku), dyspozycje twórcze, dowcip i jego celność w mowie i piśmie, zmysł kombinacyjny (np. przy rozwiązywaniu testu na iloraz inteligencji), zręczność w prowadzeniu pertraktacji, tzw. przytomność umysłu, czyli błyskawiczna orientacja w różnych skomplikowanych nieraz sytuacjach życiowych. Biorytm I stymuluje działanie centralnego układu nerwowego. 

W dodatniej fazie biorytmu intelektualnego każdy tekst, nazwa, liczba, numer telefonu, a nawet szczegółowa instrukcja techniczna łatwiej wchodzą do głowy. Ta faza sprzyja wszelkim czynnościom o charakterze technicznym. Generalnie rzecz biorąc przez to, że przejawiamy w tym okresie dążność do czynów rozsądnych, mamy większe niż kiedykolwiek widoki na doprowadzenie do pożądanej zmiany własnego losu. Ale co robić w fazie ujemnej tego biorytmu, którą cechuje zwolniony refleks, brak pomysłów i w ogóle kłopoty z myśleniem? Można na przykład powtarzać przyswojony materiał. Powtórki, jak wiadomo, utrwalają wiedzę nie tylko w magazynie "świadomej" pamięci, lecz również na poziomie podświadomości. 

Cykl aktywności słonecznej 

Chociaż najczęściej występującymi cyklami w przyrodzie jakie wpływają na funkcjonowanie człowieka są cykle dobowy i roczny, możemy znaleźć także istotny dla życia na Ziemi cykl aktywności słonecznej zwany cyklem jedenastoletnim. Podstawowy okres zmian aktywności słonecznej wynosi bowiem około 11 lat (+/- 3 lata) i jest niejako cyklem podwójnym, gdyż trwa w zasadzie około 22 lata, kiedy to plamy pojawiają się nieomal w tych samych miejscach na tarczy słonecznej. Pole magnetyczne w następnym cyklu przejawia takie same cechy, tyle że jest przeciwnie skierowane. Zatem pełny cykl magnetyczny Słońca trwa 22 lata - dwukrotnie dłużej niż odstęp między kolejnymi maksimami. W jednym cyklu 11-letnim Słońce zmienia poziom aktywności od minimum do następnego minimum. W czasie maksymalnej aktywności jasność Słońca wzrasta, zatem świeci i grzeje nas mocniej. Wzrasta również temperatura atmosfery Ziemi na skutek zwiększonej absorpcji promieniowania. W troposferze jest to wzrost o około 0,1 K, 50 km wyżej wrasta o około 1 K, a na wysokości 500 km wzrasta o 400 K. Rudolf Wolf zrekonstruował cykle słoneczne wstecz do roku 1610. Na podstawie tych wyników nazwano lata 1755–1766 cyklem słonecznym 1. 

W fazie dużej aktywności Słońca całkowita koncentracja ozonu w atmosferze Ziemi zmniejsza się o kilka procent wskutek aktywności rozbłyskowej. Porozbłyskowe zaburzenia magnetyzmu ziemskiego, które są wówczas znacznie częstsze, mogą istotnie zmieniać koncentrację elektronów, jak i całkowitą liczbę tych cząstek w jonosferze, czyli do wysokości 1000 km. Może to powodować znaczne błędy w funkcjonowaniu urządzeń typu GPS, gdyby używać jedynie jednej częstotliwości. Taki jednowiązkowy pomiar to jednocześnie metoda wyznaczania kolumnowej gęstości elektronów w jonosferze. 

Aktywność słoneczna wykrywalna jest we wszystkich pasmach długości fal elektromagnetycznych dostępnych obserwacji. Astronom amator Samuel Heinrich Schwabe wykazał w 1844 roku fakt zmieniającej się cyklicznie łącznej liczby grup plam mniej więcej co 10 lat. Prowadzone przez Szwajcara Rudolfa Wolfa systematyczne obserwacje potwierdziły istnienie jedenastoletniego cyklu zmiany liczby plam na powierzchni Słońca. W przybliżeniu co jedenaście lat Słońce wchodzi w nową fazę, kiedy jego aktywność magnetyczna zwiększa się i osiąga maksimum w ciągu 3-5 lat po okresie minimum. Następnie aktywność maleje przez około 6-7 lat i wraca do małej aktywności. W maksimum cyklu pojawia się duża liczba plam. 

W ciągu wieloletnich obserwacji stwierdzono istnienie zależności między jedenastoletnim cyklem aktywności słonecznej, a życiem na Ziemi. Obserwowano wpływ zaburzeń na powierzchni naszej dziennej gwiazdy na takie zjawiska jak: zdrowotność, śmiertelność, samopoczucie ludzi, szybkość rozmnażania się i migracji zwierząt, aktywizacja mikroorganizmów, wahania urodzajów itp. Prowadzono też obserwacje (w oparciu o materiały historyczne) występowania chorób epidemiologicznych od V wieku p.e.ch., analizowano wpływ wybuchów słonecznych na liczbę zabójstw i samobójstw, wzrost drzew itp. Stwierdzono prawie dwukrotny wzrost zachorowań sercowo-naczyniowych w okresie wzmożonej aktywności magnetycznej Słońca. W klinikach i szpitalach obserwuje się gwałtowne pogorszenie stanu zdrowia wielu pacjentów podczas burz magnetycznych. Zmienia się krzepliwość krwi i wzrasta liczba zawałów serca. W okresie szybkiego wzrostu aktywności Słońca notuje się 2 do 4 razy więcej wypadków drogowych, niż w czasie spokojnym. 

Obserwacje wykazują istnienie korelacji pomiędzy aktywnością słoneczną oraz zdrowiem lub cechami osobowości u ludzi. Ludzie urodzeni pomiędzy 53-cim a 54-tym równoleżnikiem szerokości geograficznej północnej, mają większą szansę stać się twórcami. Równoleżnik ten z grubsza przecina w Polsce takie miasta jak Bydgoszcz, Toruń czy Białystok. Kobiety mieszkające na tej szerokości geograficznej mają nieco mniejszą szansę na donoszenie ciąży płodu męskiego, jeżeli jednak uda im się urodzić, to syn ma wyraźnie większą szansę zostać uzdolnionym matematykiem. Prawdopodobnie promieniowanie ultrafioletowe wpływa na chemię mózgu. Wielu najwybitniejszych matematyków została poczęta po przesileniu letnim, a w ciągu ostatnich 400 lat około 54% z nich urodziło się pomiędzy 53-cim 54-tym stopniem szerokości geograficznej północnej. Szerokość geograficzna wpływa na długość fotoperiodu. 

Promieniowanie ultrafioletowe jest ważnym czynnikiem mutagennym, więc większe nasłonecznienie może wywoływać więcej mutacji genetycznych, w tym także pozytywnych (zdecydowana większość mutacji jest szkodliwa, degradująca). Zmienność fotoperiodu pomiędzy 53-cim a 54-tym stopniem szerokości geograficznej północnej prawdopodobnie wywołuje stres układu immunologicznego, przez co ludzie urodzeni w tych regionach zapadają częściej na cały zestaw różnorodnych chorób. Jeżeli ktoś urodził się podczas podwyższonej aktywności Słońca, ryzyko, że zapadnie na którąś z 37 sprawdzonych chorób genetycznych jest średnio o 28% wyższe. Istnieje związek pomiędzy aktywnością słoneczną, a długością życia. Ludzie urodzenie podczas podwyższonej aktywności słonecznej żyją średnio o 1,7 roku krócej niż urodzeni w okresie niskiej aktywności słonecznej. 

Niektóre obserwacje dają równie zadziwiające, jak trudne do wytłumaczenia rezultaty. W rytm aktywności słonecznej kształtowały się przez wieki ceny zboża na światowych rynkach, okresy głodu w niektórych regionach świata, wielkie epidemie i liczba wypadków drogowych. Również wszystkie niemal odnotowane w historii ludzkości zaburzenia i ruchy społeczne - wojny, bitwy, powstania i rewolucje układają się w regularne cykle, zgodne z okresami aktywności słonecznej. Również niektóre anomalie pogodowe zależne są od liczby plam na Słońcu. Stwierdzono np., że w okresach dużej aktywności słonecznej występują większe niż zazwyczaj różnice ciśnienia atmosferycznego między niżami i wyżami. W układach niżowych ciśnienie spada bardziej, niż w okresach spokojnego Słońca, zaś w wyżowych jest na ogół wyższe, niż normalnie. Stąd już bardzo blisko do zakłóceń pogodowych, takich jak huragany, nawałnice, powodzie. 

Słońce zmienia cyklicznie swoją aktywność nie tylko co 22 lata, ale i także w dłuższych okresach, rzędu kilkuset lat i kilku tysięcy lat - mamy zatem więcej cykli słonecznych do analizowania i naukowego badania. Co około 11 lat Słońce osiąga maksimum swojej aktywności. Wówczas obserwujemy więcej plam (spots), rozbłysków (flares) i wyrzutów materii ze Słońca (coronal mass ejections). Cykl słoneczny wynosi dokładnie 10.96 lat - gdzie 4.26 lat ma faza wzrostu aktywności a 6.7 lat trwa faza spadku aktywności. W okresie maksimum słonecznej aktywności magnetosfera stanowiąca "pancerz ochronny" dla Ziemi jest w znacznym stopniu deformowana. Pole magnetyczne wykazuje wzmożoną zmienność. W okresie maksimum aktywności, który trwa około 2.5 lat, mogą pojawiać się następujące zjawiska: 

1. Często można obserwować zorze polarne, nawet na szerokościach geograficznych odległych od biegunów. 

2. Systemy nawigacyjne przestają poprawnie pracować. 

3. Występują problemy z łącznością satelitarną. 

4. Na dużych obszarach na powierzchni Ziemi, indukowane prądy elektryczne mogą niszczyć sieci energetyczne. 

5. Satelity oraz astronauci są narażeni na działanie niszczącego promieniowania elektromagnetycznego i korpuskularnego.

Wilhelm Fließ 

Wilhelm Fliess (Wilhelm Fließ, ur. 24 października 1858 w Choszcznie, zm. 13 października 1928 w Berlinie) – lekarz, twórca ogłoszonej w 1897 roku naukowej teorii biorytmów. Znany głównie ze względu na przyjaźń, jaka łączyła go z Sigmundem Freudem. Fliessa przedstawił Freudowi Breuer w Wiedniu. W trakcie całego okresu autoanalizy Freud był ściśle związany z Fliessem, choć później zerwał z nim stosunki, podobnie jak z Breuerem. Fliess, młodszy od Freuda o dwa lata, był szwagrem jednego z jego wiedeńskich znajomych, Oskara Rie. Freud zwrócił się kiedyś do Fliessa, nazywając go magiem: "dla mnie" – pisał – "jesteś lekarzem, typem człowieka, któremu z całym zaufaniem można powierzyć życie własne i bliskich". Fliess był pierwszym czytelnikiem i krytykiem Die Traumdeutung – Freud bardzo poważnie traktował jego komentarze. Prace Fliessa wywarły wielki wpływ na Freuda, który po lekturze jednego z jego artykułów zauważa: "Pierwsze wrażenie: podziw, że istnieje jeszcze ktoś, kto jest większym fantastą ode mnie i że tym kimś jest właśnie mój przyjaciel Wilhelm". 

To właśnie Fliess stworzył na przykład teorię okresu utajenia, która później stała się częścią teorii psychoanalitycznej (służąc jako określenie fazy rozwoju charakteryzującej się mniejszą aktywnością seksualną – fazy pomiędzy upadkiem kompleksu Edypa w wieku pięciu-sześciu lat i początkiem dojrzewania). Freud uważał, że Fliess był autorem fundamentalnego odkrycia biologicznego dotyczącego roli, jaką w życiu ludzkim odgrywa periodyczność (28 dni w wypadku kobiety, 23 dni w wypadku mężczyzny), na których opiera się także nauka o biorytmach człowieka. 

W 1904 roku Freud dyskutował ulubioną ideę Fliessa o różnorodnej roli, jaką seksualność odgrywa w życiu ludzkim (na przykład fakt, że sfeminizowani mężczyźni fascynują zmaskulinizowane kobiety i odwrotnie) w trakcie terapii pewnego pacjenta. Pacjent ów, Hermann Swoboda, przekazał tę ideę swemu przyjacielowi Otto Weiningerowi, który – według Freuda – stuknął się w czoło i pobiegł do domu, by napisać o tym książkę. Udziałem tej pracy stał się niesłychany sukces – Fliess, przerywając milczenie, wysłał list do Freuda, pytając, w jaki sposób doszło do tej kradzieży jego własności intelektualnej. Freud próbował uniknąć odpowiedzi na to pytanie, wskazując na innych autorów zajmujących się podobną problematyką, Fliess zmusił go jednak do wyznania, że nie tylko odegrał on poważniejszą, niż skłonny byłby przyznać, rolę w przekazaniu jego idei, ale że zapomniał o dyskusji, jaką prowadził z nim na temat seksualności. Tłumacząc się ze swego postępowania, Freud przyznał, iż miał pokusę, by ukraść Fliessowi autorstwo tej idei. Idei nie można opatentować – argumentował. Można je tylko trzymać dla siebie – człowiek, któremu tak bardzo zależy na prawie pierwszeństwa, powinien to właśnie uczynić. Fliess publicznie oskarżył Freuda, Swobodę i Weiningera o kradzież, a czyniąc to, opublikował bez zgody Freuda list, jaki od niego otrzymał. Swoboda z kolei oskarżył Fliessa o potwarz i o upublicznianie prywatnych listów bez zgody autora. 

Według dobrze udokumentowanej teorii Fliessa, biologiczny rytm człowieka podporządkowany jest ściśle określonemu wzorcowi: po okresie aktywnym następuje okres bierności, w którym odradza się energia życiowa. Według tej teorii, cykl sprawności fizycznej trwa 23 dni, a cykl stanu emocjonalnego - 28 dni. Już po śmierci Fliessa zwolennicy teorii biorytmów dodali cykl sprawności intelektualnej o długości 33 dni. Wszystkie cykle są opisane stosunkowo prostym algorytmem w uproszczeniu w postaci sinusoidy, i rozpoczynają się w dniu urodzin. Dni, w których wartości danego cyklu są dodatnie, sprzyjają sukcesom, a miejsca zerowe oznaczają szczególne niebezpieczeństwa. 

Hermann Swoboda 

Hermann Swoboda (ur. 23 listopada 1873 w Wiedniu, zm. 18 czerwca 1963) – psycholog austriacki. Przyszedł na świat jako syn aptekarza; studiował prawo i filozofię na Uniwersytecie Wiedeńskim; w 1897 roku obronił doktorat z prawa, a w 1901 roku z filozofii. W roku 1905 habilitował się i został docentem prywatnym z „psychologii i jej historii”. W 1925 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1928 roku otrzymał posadę asystenta w Instytucie Antropologii Uniwersytetu Wiedeńskiego. W wieku lat sześćdziesięciu siedmiu zgłosił się na ochotnika do Wehrmachtu – pełnił służbę jako tłumacz z francuskiego i nowogreckiego. Zmarł w Wiedniu. 

Hermann Swoboda przyjaźnił się z Otto Weiningerem, z którym studiował psychologię. Dzięki Swobodzie, który przez kilka miesięcy przechodził terapię u Freuda, donosząc o jej postępach Weingerowi, ten ostatni zapoznał się z teorią pierwotnej seksualności ludzkiej. Za sprawą intensywnej wymiany myśli Swoboda w latach 1899-1902 miał się przyczynić do powstania jego dzieła Geschlecht und Charakter (Płeć i charakter) opublikowanego w roku 1903. To właśnie Swoboda skłonił Otto Weinigera, by ten w sierpniu 1901 roku udał się do Freuda z prośbą o pomoc w znalezieniu wydawcy rękopisu pracy. Freud, który uznał, że dzieło to nie jest jeszcze gotowe do druku, odmówił mu pomocy. 

Hermann Swoboda uchodzi za twórcę okresowej teorii biorytmów. Razem z berlińskim lekarzem i biologiem Wilhelmem Fliesem – jak twierdził, nie zdając sobie sprawy z tego, nad czym pracuje ten ostatni – odkrył on zjawisko biorytmu, lecz wyniki swych badań opublikował dopiero po Fliesie, w 1904 roku w pracy pt. Die Perioden des menschlichen Organismus in ihrer psychologischen und biologischen Bedeutung. Opisuje w niej spontaniczne, okresowe powracanie myśli w okresach 18 godzin, 23 godzin i 23 dni. Obszerny rozdział poświęcił Swoboda dziełu Fliessa, nie wspomniał jednak o leżącej u podstaw pracy ich obu odkryciu, o którym Sigmund Freud donosił w swym opublikowanym w 1900 roku Die Traumdeutung. 

Wilhelm Fliess oskarżył Hermanna Swobodę o kradzież idei biorytmu – doszło do sporu o prawa autorskie. Fliess podejrzewał o to również Otto Weiningera, temu ostatniemu zarzucał jednak kradzież idei seksualności, a ponieważ wiedział, że informacje na ten temat uzyskał on od Swobody, ten zaś zaczerpnął je od Freuda, oskarżył wszystkich trzech. Na zarzuty Swoboda opowiedział ogłoszeniem pamfletu pt. Die gemeinnützige Forschung und der eigennützige Forscher. Antwort auf die von Wilhelm Fliess gegen Otto Weininger und mich erhobenen Anschuldigungen (1906). 

Typowe wyniki badań naukowych nad biorytmami 

Wykonano tysiące badań naukowych nad biorytmami, potwierdzając nie tylko ich istnienie, ale także użyteczność, chociażby w zwiększaniu bezpieczeństwa pracy i zmniejszaniu liczby wypadków czy ochrony osób zagrożonych skłonnościami suicydalnymi. Typowe badania naukowe pokazujemy na przykładzie analizy z 1981 roku przeprowadzonego przez polskiego specjalistę klasy międzynarodowej w dziedzinie biorytmologii jakim jest Jerzego A. Sikora. Przy współpracy doktora Tadeusza Braczyka (udostępnienie daty urodzenia pacjentów) ze Szpitala Śląskiego w Cieszynie dokonał analizy stanu biorytmów kilkuset pacjentów, wszystkich których karetka eRka przywiozła do szpitala w roku 1981. Statystycznie, 86 % z tych pacjentów było w dniu przywiezienia karetką do szpitala w okresie biorytmicznie kryzysowym (dzień krytyczny lub zerowy). Zaledwie 2 % pacjentów było w dniu przywiezienia do szpitala w fazie potrójnego wyżu biorytmicznego, a 12 % w podwójnym wyżu i jednym niżu biorytmicznym. 

W 1981 roku, Jerzy A. Sikora dokonał także naukowej analizy biorytmów kilkudziesięciu osób zmarłych (bez noworodków) poddanych naukowej sekcji zwłok dla których znana była dokładna data zgonu. Z badanych zmarłych, 92,3 % było w czasie zgonu w dniu czy okresie kryzysowym (krytycznym lub zerowym), 1,7 % w potrójnym wyżu, a 6 % w podwójnym wyżu i jednym niżu bioenergetycznym. 

W tym samym 1981 roku, badacz analizował także kilkudziesięciu zmarłych poddanych sądowej sekcji zwłok. Z analizy wynika, że 93 % zgonów nastąpiło w okresie kryzysowym czyli w dniach krytycznych i zerowych, a 2 % było w okresie w potrójnego wyżu, zaś 5 % w podwójnym wyżu i jednym niżu. 

Profesor Hermann Swoboda (1873-1963) z Uniwersytetu Wiedeńskiego wykazał w badaniach na dużej liczbie pacjentów, że incydenty suicydalne są popełniane najczęściej w dniach kryzysowych czyli w dniach krytycznych i zerowych. Kilka dni po odratowaniu, pacjenci sami się dziwią, że próbowali popełnić samobójstwo i nie umieli znaleźć wyjaśnienia dla swojego nierozważnego czynu. Badania jednocześnie dotyczyły konstrukcji osobowości i charakteru samobójców, gdzie wykazano, że osoby te wykazywały słabą odporność psychiczną na stres i traumę oraz niesprzyjające okoliczności życiowe. Na takich badaniach opiera się cała współczesna naukowa psychologia i psychoterapia, nie ma zatem żadnego powodu dla którego można by ignorować występujące realnie zjawiska w postaci cyklów biorytmicznych. 

Oblicz biorytmy życia  

Kod do wklejenia na blogu: 

<script type="text/javascript">

jsd="";jsm="";jsr="";jsc="000";jsw="140";jsref="1"</script>

<script charset="UTF-8" src="http://biorytm.net/lib/pp/WidgetBiorytm.js" type="text/javascript"></script> 

Biodiagram na cały rok łatwo uzyskać w serwisie: 

http://biorytmy.net/ 

Opcja: Wygeneruj biodiagram 

Lektury polecane: 

Jerzy A. Sikora, Sekrety Biorytmów, KOS, 2009;

LINKI 

Bioenergoterapia i biodiagnostyka:  

http://uzdrowiciele.blogspot.com/2013/12/bioenergoterapia-i-biodiagnostyka.html

WYGENERUJ BIODIAGRAM