Giuseppe Calligaris - Uzdrowiciel, uczony medyk i mistyk (1876-1944)
Mistrz Calligaris znajduje się na liście mistyków, magów i cudownych uzdrowicieli, chociaż najbardziej znany jest z badania i stosowania akupresury, także dla wzbudzania zdolności paranormalnych. W swoich czasach bardziej psychotronik czyli badacz zjawisk paranormalnych i parapsychicznych, zatem XX wieczny okultysta! Jeśli zrobilibyśmy listę najbardziej kontrowersyjnych naukowców XX wieku, włoski lekarz i naukowiec Giuseppe Calligaris znalazłaby się z pewnością na samym szczycie tej listy. Cóż takiego odkrył ten człowiek, którego jedna z książek stała się podręcznikiem akademickim służącym przez długie lata studentom medycyny we Włoszech. Druga z kolei została nie tylko wycofana ze sprzedaży, ale za jej napisanie odebrano Calligarisowi tytuł profesora uniwersytetu.
 |
| Giuseppe Calligaris przy pracy |
Giuseppe Calligaris urodził się w małej górskiej miejscowości Forni de Sotto we Włoszech 29 października 1876 roku (wibracja roku 23, daty urodzenia 35/8). Jego ojciec był lekarzem gminnym i przypuszczalnie to on przekazał synowi zamiłowanie do medycyny. W 1901 roku Giuseppe Calligaris ukończył wydział medycyny w Bolonii i otrzymał dyplom lekarza. Jego praca dyplomowa zatytułowana „Myśl, która leczy” wywołała wówczas wielkie poruszenie na uczelni poruszając kwestie z zakresu psychoterapii. W roku 1902 doktor Giuseppe Calligaris przeniósł się do Rzymu, gdzie został asystentem dyrektora instytutu neuropatologii na miejscowym uniwersytecie. Otworzyła się przed nim obiecująca kariera. Jego talent, zdolności i aspiracje doprowadziły do nadania mu w 1909 roku tytułu profesora medycyny. Wkrótce potem, z pomocą ojca, Calligaris zakłada klinikę chorób nerwowych. W trakcie swojej praktyki lekarskiej obserwował różnice we wrażliwości chorych, cierpiących na uszkodzenie układu nerwowego. To doprowadziło go do odkrycia na ciele człowieka ciągu nadwrażliwych linii, których pobudzanie powoduje określone reakcje psychofizyczne, takich samych jakie znane są w chińskiej i indyjskiej medycynie jako meridiany.
Zaobserwował też punkty wzdłuż tych linii, których odpowiednia stymulacja powoduje wręcz zadziwiające i niewiarygodne możliwości człowieka. Okazało się, że nauczył się precyzyjnie udokumentował rewelacyjną metodę pobudzania zdolności paranormalnych. Rezultatem stymulacji odkrytych przez doktora Calligarisa punktów jest, między innymi czytanie myśli innego człowieka, telepatyczne wysyłanie i odbiór myśli, widzenie osób i przedmiotów na odległość, widzenie aury, bilokacja czyli przebywanie w dwóch miejscach na raz, jasnowidzenie, wykrywanie kłamstwa i prawdy, przekazywanie odczuć, widzenie przeszłości i przyszłości, widzenie mieszkańców innych planet i światów, widzenie gwiazd i planet w przybliżeniu.
Medyk, uzdrowiciel i mistyk Giueseppe Calligaris dokładnie opisał rozmieszczenie tych punktów na ciele człowieka, a także sposób, w jaki należy je stymulować. Metoda Calligarisa, oprócz wyzwolenia zdolności paranormalnych, pozwala także leczyć pewne choroby z niektórymi rodzajami nowotworów włącznie, tak samo jak chińska czy indyjska akupresura i akupunktura, o których wówczas krążyły mity i legendy. Każdy z nas może nauczyć się, jak rozmawiać telepatycznie, jak widzieć przyszłość czy znikać przedmioty. Sposób na to – niewiarygodnie prosty – odkrył w dziełach wschodniej wiedzy tajemnej, zbadał, opracował naukowo i rozpowszechnił doktor Giuseppe Calligaris. Opublikował w temacie obszarów i linii wrażliwych 19 opasłych tomów dzieł liczących łącznie 20 tysięcy stron. Wiele z tomów jego prac wydano jednak w nakładzie zaledwie kilkaset egzemplarzy i szybko stały się białymi krukami wiedzy tajemnej, dostępnymi jedynie w języku włoskim, gdyż za jego życia nie dokonano żadnego przekładu na inne języki.
Pierwszą pracę na ten temat Calligaris napisał już w 1908 roku, jednak, jak należało się spodziewać, nie zdobyła ona przychylności „elit”. Włoch nie poddawał się. Publikował wyniki badań w fachowej prasie krajowej i międzynarodowej i nadal poszukiwał pełniejszych dowodów na potwierdzenie swych tez i przekonanie do nich autorytetów uniwersyteckich. W międzyczasie napisał książkę na temat swych doświadczeń jako lekarza polowego w czasie I wojny światowej, a także nadal poświęcał się klasycznej neurologii, czego zwieńczeniem było wydanie w 1927 roku wiekopomnego dzieła pt. „Układ ruchowy pozamotoryczny”, które wkrótce stało się wykładnią i podręcznikiem dla studentów medycyny w całym kraju. I kiedy wydawało się, że jedyną konsekwencją takiego stanu rzeczy może być już tylko awans na sam szczyt lekarskiego świata, naukowiec dokonał najważniejszego odkrycia w całym swoim życiu. Podczas gdy Calligaris „ładował”, czy też mówiąc innymi słowy, pobudzał jeden z punktów na ciele swojej pacjentki, ta uznała, że doznaje dziwnych odczuć: „widząc dziwną scenę, która rozgrywa się przed jej zamkniętymi oczami. (…) Nawiązuje ona do czegoś, co już się wydarzyło, co miało się właśnie wydarzyć lub co zdarzyłoby się w przyszłości”. Odczucia prekognicji wywołane delikatnym naciskiem na opuszkę środkowego palca wywołały u lekarza wielki entuzjazm. Tak jak wcześniej przypuszczał, nie chodziło tylko o tajemnicze kanały przebiegające przez ciało człowieka i łączące poszczególne miejsca ze sobą, ale wręcz o mistyczne skupiska energii, dzięki którym ludzka świadomość mogła się połączyć z podświadomością. Aby to udowodnić, należało teraz przeprowadzić szereg doświadczeń. Calligaris w jednej chwili podjął decyzję, aby tym właśnie badaniom poświęcić cały swój czas. Odważna to decyzja jak na uznanego, 52-letniego profesora neuropatologii…
 |
| Kilka punktów placche na dłoni |
Profesor Calligaris brał udział w I Wojnie Światowej jako lekarz wojskowy w jednym z oddziałów włoskiej III Armii. Podczas tego ciężkiego okresu miał możliwość zetknięcia się z tragedią ludzką, z cierpieniem fizycznym i psychicznym człowieka zanurzonego w wir wojny. Medyk Calligaris nie pozostał obojętny wszystkim krzywdom i miał w zwyczaju notować w swoim dzienniku różne doświadczenia, przemyślenia, tragiczne obrazy, których był świadkiem. W ten sposób powstała książka "Lekarz i wojna", zawierająca pełne realizmu i obiektywizmu wyznania. W zamian za wartościowe dzieło, książka została ostro skrytykowana, wywołała istny skandal polityczny. Podczas I wojny światowej doktorowi została zabrana i zdewastowana jego klinika w Udine, więc zniszczone zostały też cenne materiały dotyczące badań, jakie prowadził Mistrz Calligaris. Jednak i to nieszczęście nie potrafiło zahamować wielkiej pasji do badań i fascynacji nad człowiekiem podsycanej głęboką miłością i wiarą weń.
Doktor Calligaris zajmował się naukowym badaniem wpływu punktów akupresurowych na organizm i zdrowie ludzi. Stosunkowo szybko zauważył, że stymulacja punktów akupresury przynosi nie tylko typowe działanie lecznicze opisywane w mizernych wówczas podręcznikach arabskiej oraz chińskiej medycyny tradycyjnej. Rok 1928 stał się przełomowy dla jego badań nad zastosowaniami stymulacji punktów akupresury. Zaczęło się to dość przypadkowo, jak można przypuszczać, podczas kolejnej serii badań powierzchni skóry, pewna pacjentka (dość wrażliwa osoba) powiedzieć miała lekarzowi, że podczas naciskania określonego punktu na jej skórze, doznaje ona osobliwych, nieznanych odczuć. Lekarz wdrążył się w badania tego przypadku, próbując dojść do źródła tych tajemniczych punkcików na ciele człowieka. W końcu udało się ustalić jeden punkt, na którym Calligaris przez parę minut trzymał opuszek swojego środkowego palca. Efekt był zdumiewający – pacjentka (która miała zawiązane oczy) nagle ujrzała pewną scenę. Nie wiadomo czy ten obraz wyłonił się z przeszłości, teraźniejszości.
Opracowane i udokumentowane przez liczne eksperymenty punkty profesor Calligaris nazwał z włoska "placche" lub "plaque", chociaż znamy je pod nazwą punktów akupresury, włącznie z podawaniem ich rozmiarów w systemach takich jak ajurweda. Punktów wrażliwych na stymulację dotyku, ucisku, nakłucia czy przekazu bioenergii są na ciele setki, chociaż w medycynie najważniejszych jest od 70 do 120. Mają na ogół średnicę 5-12 mm, a dokładniej wedle wschodniej akupresury mierząc, od obszaru grubości opuszki małego palca do grubości kciuk osoby na której punkty odnajdujemy. Jednak odszukanie ich nie jest łatwym zadaniem, a nauka ich odszukiwania jest dosyć trudna. Wedle systemu doktora Calligarisa najpierw musimy odnaleźć gęstą siatkę linii (nadwrażliwych) poziomych i pionowych tworzących kwadraty o różnym znaczeniu. Gdy uda się określić linie będące układem współrzędnych, można już w prosty sposób wyszukiwać „placche” czyli miejsca akupresurowe do pobudzania rozwoju zdolności parapsychicznych.
Pobudzanie tych punktów akupresurowych odbywa się w różny sposób: poprzez lekki nacisk lub nacieranie, delikatne stukanie, ale najlepsze efekty daje przesuwanie po badanej powierzchni szpilki połączonej z elektrodą, przez którą płynie słaby prąd czyli elektropunktura. Osoba poddawana eksperymentowi powinna trzymać w ręku obojętną elektrodę. Ważną rolę odgrywa też czas trwania i intensywność takiego pobudzania. W trakcie eksperymentu badana osoba nawiązuje kontakt z podświadomością i nadświadomością, które uaktywniają w niej paranormalne zdolności. Metoda ta niesie ze sobą wiele różnych możliwości z zakresu parapsychologii.
Na podstawie wieloletnich badań mistyk i lekarz Calligaris doszedł do wniosku, że cały kosmos odwzorowany jest w ludzkim ciele, a poszczególne punkty akupresurowe wyłapują wibracje czy subtelne wpływy planet oraz gwiazd. Widoczny na niebie kosmos jest także w każdym atomie otaczającego nas świata. Placche czyli miejsca, obszary, są „drzwiami” do Wszechświata, punktami przez które promieniowanie kosmiczne wchodzi i wychodzi z naszego ciała. Poprzez stymulację „placche” osoba poddawana eksperymentowi nabiera zdolności wychwytywania informacji z podświadomości, które się w niej znajdują. Wszystko to nie jest odległe w przestrzeni i czasie - przeciwnie jest bliskie i aktualne - jest w nas samych. To w umyśle wykonuje się loty na drugi koniec Wszechświata, zagłębia w przyszłość i przeszłość, tworzy obrazy, przekazuje i odbiera myśli. Każdy człowiek dysponuje takimi zdolnościami paranormalnymi, trzeba je tylko umieć pobudzić.
Mistrz Calligaris postanowi ogłosić wyniki swoich badań światu, gdyż bardzo łatwo mógł je udowodnić eksperymentalnie. Niestety spotkało go wielkie rozczarowanie. Pomimo udostępnienia wyników badań naukowcy nie przyjął jego odkryć. Odrzucili je bez przeprowadzania jakichkolwiek doświadczeń, tylko dlatego że przeczyły powszechnie przyjętemu sposobowi myślenia. Spotkał się nie tylko z wrogością, ale i z agresją świata naukowego. Wysunięto przeciwko niemu wiele oskarżeń. Wydawcy przestali publikować jego książki i artykuły, odebrano mu tytuł profesora i wyeliminowano ze środowiska lekarskiego. Kwestionowano nawet jego stan zdrowia psychicznego. Z powodu szykan i oszczerstw opuścili go pacjenci i zmuszony był sprzedać swoją klinikę. Wyszydzony i odtrącony nawet przez najbliższych kolegów Calligaris nie załamał się. Skoncentrował się na pisaniu książek o wynikach swoich badań. W jednej z nich napisał: „Ja biedny i samotny badacz, biorę udział w tej samotnej walce od ponad 25 lat, ale odwagi mi nie zabrakło nawet przez 5 minut”. Zmarł na atak serca 31 marca 1944 roku w wieku 68 lat. Świat niedouków z całą swoją śmiesznością odrzucił wyniki wieloletnich doświadczeń człowieka uznawanego za geniusza swoich czasów.
W 1943 roku tuż po zajęciu przez Amerykanów znacznej części Włoch w księgarniach i antykwariatach pojawili się cywile, mówiący z akcentem amerykańskim i oferowali duże pieniądze za książki Calligarisa. Do dziś nie wiadomo, kto i po co próbował je wykupić. Możemy na ten temat jedynie spekulować. Najbardziej prawdopodobna wersją mówi, że wynikami badań Calligarisa zainteresowały się amerykańskie wywiadowcze służby specjalne próbując zbadać możliwości wykorzystania ich do celów militarnych. Wiadomo też, że jego pracami interesowali się Rosjanie i Francuzi, ale wyników ich badań do tej pory nie ujawniono. Wielu badaczy z Rosji i byłego ZSRR twierdzi także, że ówczesne władze radzieckie zdobyły kilkanaście kompletów dzieł Calligarisa, które zostały przewiezione do ZSRR celem ich przetłumaczenia i analizy oraz dalszych badań na użytek tamtejszych laboratoriów zajmujących się zjawiskami parapsychicznymi. Niestety, tylko nieliczni uczeni pasjonaci oddawali się takim studiom, często oprócz innych badań.
W dziewiętnastu napisanych przez profesora doktora Calligarisa książkach znajdują się informacje, które oscylują miedzy nauką a mistyką, ale dobrze są znane w akupresurze i akupunkturze, chociaż zwykle używa się ich tylko w celach leczniczych. Być może ludzkość nie dorosła jeszcze do zrozumienia jego pionierskich badań, a być może pewna część wiedzy jest jednak tylko dla wybranych i wtajemniczonych i nie należy jej dawać profanom. Możliwe, że zostaną one docenione dopiero wówczas, gdy rasa ludzka osiągnie nowy stopień świadomości, wyższy ogólny stopień wtajemniczenia duchowego. Trzeba jeszcze czasu, by przewartościować poglądy, które nie pozwalają ludziom przekroczyć granicy świata poznawalnego szkiełkiem i okiem, aby wiedzę, którą dzisiaj określa się mianem „tajemnej”, zaczęto traktować w sposób naukowy. Dopóki tak się nie stanie, naukowców takich jak Mistrz Calligaris będzie się traktować podejrzanie, chociaż powinno się czcić z wielkim pietyzmem. W jaki sposób mamy poznać realia naszego świata jeśli istotne aspekty są ignorowane przez ciemne masy ludzkiego nieuctwa? Obierając taką drogę społeczeństwo które nie ma możliwości poznania świata odejdzie z niego w nieświadomości, a tak nie powinno być - jak się wydaje wielu postępowym duszom.
Większość owych punktów jest umiejscowiona wokół odpowiednich punktów na meridianach, sporo wokół miejsc "kardynalnych". Każdy meridian jest przyporządkowany do określonego żywiołu: woda, ogień, metal, drzewo, ziemia i takim działaniem powinien też być odpowiednio poddawany. Jednym z badaczy dzieł doktora Calligarisa był mgr Luciano Marchessi, psycholog z okolic Turynu, mieszkający w dolinie Vallesesia, który ukończył studia na Uniwersytecie w Mediolanie. Przez około 50 lat po śmierci profesora Calligarisa badał łańcuchy puntów pomocnych w rozwoju zdolności twórczych i nadnormalnych.
 |
| Niektóre placche wedle Calligarisa |
Wybrane przykłady rozwoju zdolności parapsychicznych (nadzmysłowych)
Znikanie przedmiotów
Czynienie niewidocznymi przedmiotów, które znajdują się naprzeciwko nas w odległości od 1 do 10 metrów. Ta placcha o średnicy 12 mm znajduje się na powierzchni zewnętrznej ręki, 1 cm za jej linią boczną w płaszczyźnie, która przechodzi 2 cm nad zgięciem przegubu. Dla uwrażliwienia jej (należy pamiętać, żeby dana placcha mogła stać się nadwrażliwą, a zatem aby mogła być wykryta i ładowana, musi w pierwszym rzędzie należeć do nadwrażliwych) wystarczy, jeśli w promieniu około 1 m wokół osoby poddawanej eksperymentowi znajdzie się dowolny przedmiot (np. ściana).
Reakcje charakterystyczne:
1) wrażenie pulsowania w żołądku,
2) konwulsje w części górnej twarzy, zwłaszcza w jej lewej połowie,
3) wrażenie, że ziemia cofa się spod nóg.
Ładowanie tej placcha musi trwać przynajmniej 10-15 minut, po czym wszystkie przedmioty znajdujące się naprzeciwko osoby poddawanej eksperymentowi w podanym promieniu zaczną się powoli „rozlewać”, aż całkowicie się rozpłyną i znikną. Początkowo stawać się będą przezroczyste, zamglone, aż przyjmą kolor tła danego pomieszczenia (pozostaje jednak pewne postrzeganie konturów).
Przedmiot ten jednak nigdy nie znika całkowicie. Ładowanie tej placcha nie oddziałuje na istoty żywe niezależnie od tego, czy są to ludzie, zwierzęta czy rośliny, a zatem będą one widziane wyraźnie. Jeśli naprzeciwko osoby poddawanej eksperymentowi stanie człowiek, to wydawać się będzie, że jest on otoczony mgiełką, jego ubranie zaś stanie się niewidoczne.
Czytanie myśli osoby, przebywającej naprzeciwko nas
Ta placche ma średnicę 1 cm i znajduje się w górnej części (grzbietowej) lewej ręki, miedzy trzecią linią międzypalcową a linią osiową małego palca, w płaszczyźnie, która przebiega 5 cm pod linią stawową dłoni, tj. na poziomie pierwszej przestrzeni międzypalcowej. Ta placche uwrażliwia się, kiedy naprzeciwko osoby uczestniczącej w eksperymencie - eksperymencie odległości nie mniejszej niż 10 m, jest inna osoba.
Reakcje charakterystyczne:
1) wrażenie puchnięcia żołądka.
2) parestezja czoła, kolan i części górnej (grzbietowej stóp,
3) wrażenie gorąca w ustach.
Ładowanie tej placche pozwala na percypowanie myśli, wyrażonych w sposób prosty i schematyczny przez osobę, usytuowaną naprzeciwko nas. Początkowo te myśli zostaną percypowane w sposób symboliczny i kojarzący. W miarę postępowania eksperymentu będą się one stawać coraz jaśniejsze i bardziej zrozumiałe.
Przekazywanie poleceń na odległość od 1 m do 1000 km
Telepatyczne, myślowe przekazywanie poleceń na odległość od 1 metra do tysiąca kilometrów z pomocą placche (dosłownie płytki, obszaru kolistego) na grzbiecie prawej dłoni, w linii palca środkowego, na wysokości linii podstawy drugiego paliczka kciuka. Placche czyli obszar akupresurowy ma średnice około 13 milimetrów, zatem dobry jest do uciskania opuszkiem kciuka. Placche zostaje pobudzone u nadawcy w momencie, gdy wykonuje on czy wyobraża sobie jakikolwiek ruch z zamiarem przekazania polecenia znajdującemu się odeń daleko odbiorcy. Stymulacja punktu powinna wywołać przynajmniej dwa obawy z trzech najczęściej się pojawiających.
Reakcje charakterystyczne:
1) wesołość,
2) ból w tylnej części lewej nogi,
3) wrażenie uderzeń w lewym boku pod żebrami,
Sygnały te mówią, że obszar placche został włączony i działa. Można wówczas przejść do doładowywania placche z pomocą małego metalowego młoteczka lub innej metody energizowania obszarów wrażliwych energią życia, praną.
 |
| Siatka do znajdowania placche na dłoni |
Placche - GRP 23
Jeden z obszarów placche jest odpowiednikiem punktu akupresury znanego jako GRP 23 lub J23 (Lań-Cuań/Lianquan) - „boczne źródło” na meridianie cudownym zwanym Głównym Regulatorem Przednim lub kanałem poczęciowym. Punkt umiejscowiony w środku szyi, między chrząstką tarczową i bródką, na górnym brzegu kości gnykowej w linii środkowej przedniej. W miejscu gdzie broda przechodzi w szyję. Akupresura i akupunktura szczególnie poleca się u dzieci z przewlekłymi stanami zapalnymi górnych dróg oddechowych, zapaleniem oskrzeli, dychawicą, nieżytem gardła, zapaleniem języka, astmą oskrzelową, wymiotami, ślinotokiem, z syndromem „braku ojca” czyli chorobą sierocą. Obszar tego plaque w jodze i ajurwedzie znany jest jako przednia brama do tajemnej ćakry górnego lotosu gardła związanego z wieloma siddhi - mocami tajemnymi, która znana jest jako ćakra Taluka. Jest to przednia brama do 64 tajemnych rodzajów magicznych tantr.
Placche - GRP 22
Inne z plaque odpowiada punktowi akupresury znanemu jako GRP 22 lub J 22 (Ciań-Tu/Tiantu) - „ścieżka niebiańska” cudownego meridianu poczęcia. Punkt znajduje się na środkowej linii u podstawy szyi, w dołku za którym jest tchawica. Podczas nakłuwania w akupunkturze igłę kieruje się w tym punkcie w tył i w dół za mostek, za wcięcie jarzmowe mostka. Akupresurę i akupunkturę również poleca się tu u dzieci z syndromem „braku ojca” oraz osobom „przepełnionym” poczuciem lęku. „Ścieżka niebiańska” zaczyna się w uzyskiwaniu spokoju duchowego przez poskramianie wewnętrznego głosu. Typowe wskazania to choroby takie jak dychawica oskrzelowa, skurcz mięśni krtani, nieżyt gardła, zapalenie migdałków podniebiennych, zaburzenia mowy, skurcze przełyku. Wedle jogi i ajurwedy, akupresura tego punktu pobudza, ożywia i aktywizuje niektóre zdolności ćakry Wiśuddha leżącej u podstawy gardła i szyi. Jest to punkt będący przednią bramą do ćakry Wiśuddha.
Placche - GRT 26
Punkt na cudownym meridianie Głównego Regulatora Tylnego, znany jako Renzong - środek człowieka - w miejscu gdzie górna warga przechodzi w nos czyli pod czubkiem nosa. Normalnie jest to punkt pomocy w nagłych utratach świadomości, omdleniach, padaczce, zaburzeniach psychicznych, nadkrwistości mózgu, tikach i przykurczach mięśni w okolicy ust i oczu, obrzękach twarzy, cukrzycy. Przeciwdziała skurczom, omdleniom, zawrotom głowy i utracie pamięci. Jest to punkt do przeciwdziałania sklerozie, uciskany dla poprawy pamięci i zwiększenia zdolności koncentracji. Przeciwsklerotyczny i poprawiający pamięć. Uciska się punkt każdego dnia przez kilka minut, najlepiej przynajmniej przez miesiąc, aby skosztować wyraźnych rezultatów.
Aktywowanie placche
Sposoby jakich używał Mistrz Calligaris do pobudzania, energizowania i ładowania placche czyli obszarów wrażliwych są wielorakie. Zasadniczo działa się poprzez nacisk czyli akupresurę, termicznie (zimno), metalicznie (metalowy młoteczek), elektrycznie, chromatycznie (kolory), chemicznie i świetlnie (naświetlanie obszaru). Mistrz Calligaris sam posługiwał się najczęściej naciskiem wywieranym przez poduszki palca wskazującego oraz kciuka, uderzeniem grzbietem dłoni kończącym się najmniejszym palcem, uderzeniem poduszką środkowego palca, a także uderzeniem paznokciem. Oprócz zwykle 5 do 30 minut pracy z aktywacją i pobudzeniem obszaru placche, trzeba jeszcze wykonywać pracę z nadawaniem poleceń myślowych, co zajmuje zwykle jednorazowo od jednej do trzech godzin, a czasem pracuje się przez całą dobę albo przez wiele dni po kilka godzin dziennie. Taka jest specyfika działań i operacji paranormalnych, nadprzyrodzonych. Odżywianie osób zajmujących się działaniami paranormalnymi powinno uwzględniać dużo jarzyn i owoców oraz chociaż pięć dni postu w miesiącu (bez jedzenia, na wodzie). W czasie działania całodobowego, zwykle się nie spożywa pokarmów zachowując w tym czasie post - wtedy rezultaty są lepsze, szczególnie przy uzdrawianiu z pomocą placche.
Aktywacja placche czy plaque trwa zwykle kilka do kilkunastu minut i pojawiają się charakterystyczne reakcje świadczące o jej pobudzeniu czy uruchomieniu, jednak czasami zdarza się, że obszar jest zablokowany i reakcje się nie pojawią, a ożywienie placche nie jest możliwe. Możliwość rozwoju zdolności czasem bywa zablokowana i trzeba dużo czasu, aby zmienić takie uwarunkowanie, jednak dotyczy to niewielkiej ilości osób. W miarę ćwiczenia, aktywowanie zdolności i możliwość jej użycia stają się coraz szybsze, a najkrótszy czas aktywacji to około 3 do 5 minut stymulacji.
Pobudzanie zdolności mentalnego działania odbywa się poprzez stymulowanie opuszki palca środkowego z pomocą opuszki kciuka i wskaziciela. Robimy akupresurę na opuszce palca środkowego osoby poddawanej treningowi mentalnemu, treningowi rozwoju zdolności parapsychicznych czy psychotronicznych, zdolności psi. Działanie to uwrażliwia linię wewnętrzną i zewnętrzną środkowego palca w jodze i magicznej tantrze nazywaną krążeniem energii żywiołu Ognia z którym związany jest środkowy palec.
Mistrz Calligaris stosował także magnetyczne pobudzenie świadomości parapsychicznej. W tym celu środkowy palec którejkolwiek dłoni stymulujemy na południowym biegunie małego magnesu stałego. Należy z tym uważać, gdyż tylko niewielka stymulacja jest zwykle potrzebna, aby dokonać znacznego uwrażliwienia osoby na zjawiska i fenomeny parapsychiczne. Wizje oraz obrazy zdarzeń z przeszłości, teraźniejszości lub przyszłości mogą się pojawiać już po okresie 5 do 30 minut takiej stymulacji magnetycznej środkowego palca. Można z tego wywnioskować, że w jakiś sposób, słaby przepływ energii ogniowej w obiegu kończącym się na palcach środkowych dłoni odpowiada za niski poziom świadomości świata parapsychicznego i jego nadprzyrodzonych, paranormalnych zjawisk. Z początku wizje, obrazy zdarzeń są skryte w chmurach czy rozmazane, mgliste, jednak z czasem praktyki stają się bardziej wyraziste.
Opis książki Dr Calligaris - zatajone praktyki
"Il pensiero che quarisce" - myśl, która leczy. Tak brzmiał tytuł rozprawy doktorskiej włoskiego lekarza Giuseppe Calligarisa (1876-1944) z roku 1901. Takiej samej treści była myśl przewodnia jego wszystkich badań i eksperymentów, które pomimo tego, że zostały przeprowadzone zgodnie z wymogami nie zostały uznane przez medycynę. Zresztą on sam, uczeń i następca Francuza Alberta Leprince'a i Szwajcara Waltera Starka, miał podobne zdanie na ten temat. Książka ta jest wprowadzeniem do badań i teorii Giuseppe Calligarisa i przedstawia możliwości zastosowania ich w praktyce. Adresowana jest do osób zajmujących się medycyną naturalną, praktykujących alternatywne metody leczenia oraz do wszystkich tych, którzy interesują się historią medycyny.
SPIS TREŚCI
1. Wstęp
2. Myśl, która leczy
3. Reakcje mentalno-psycho-somatyczne
4. Pojęcie ciągu linii
5. "Myślenie"-co to takiego?
6. Skóra jako granica
7. Skóra-odbicie wszechświata
8. Znaczenie ciągu linii pierwszego stopnia
9. Znaczenie ciągu linii drugiego stopnia
10. znaczenie sieci linii trzeciego stopnia
11. Znaczenie linii czwartego stopnia
12. Szukanie i znajdowanie linii
13. Pomiar linii/meridianów
14. Pobudzanie meridianów
15. Meridiany doktora Calligarisa i tak zwane "plaques"
16. Ciała człowieka
17. Medycyna naturalna w praktyce
18. Jakie warunki powinny być spełnione, aby móc praktykować technikę doktora Calligarisa?
19. Problemy pojawiające się podczas praktykowania techniki doktora Calligarisa
20. Literatura i kształcenie.
21. Posłowie
Wykaz rysunków i szkiców.
Gabinet doktora Caligari
Doktor Caligari - mistyk, sztukmistrz, znachor, mistrz wiedzy tajemnej. Pierwsza wzmianka o tym tajemniczym człowieku pochodzi z roku 1783. Najprawdopodobniej z pochodzenia chłop. Pod koniec XVIII wieku wędruje on po włoskich wsiach lecząc i nauczając, bardzo szybko okrzyknięty cudotwórcą. Na przełomie XIX i XX wieku, tytuł doktora Caligari przyjmuje neurolog i profesor psychiatrii, dyrektor zakładu psychiatrycznego w Holstenwall. Obsesja posiadania paranormalnych zdolności, które jakoby posiadał XVIII-wieczny Caligari (co zostało potwierdzone w skrypcie Uniwersytetu Upsala), doprowadza do choroby psychicznej profesora. Wszystko fajnie, tylko, tylko, że ta opowieść jako skojarzenie z Calligarisem jest nieprawdziwa. Została napisana przez Hansa Janowitza, jako scenariusz filmu. To na jej kanwie, powstał nakręcony w 1920 roku przez Robert Wiena, legendarny "The Cabinet of Dr. Caligari", remarkowany w 1962 i w 2005 roku. Sam doktor Caligari to postać znana z włoskiego folkloru. Podobieństwo do opisanego tu doktora Calligarisa jest niewielkie, gdyż ten zajmuje się badaniami nad somnambulizmem i robieniem magicznych horrorów z pomocą hipnozy, a chodzi o inne postacie, chociaż nie można wykluczyć reinkarnacji.
Linki
Giuseppe Calligaris, Uczeń Czarnoksiężnika:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz