Mahikari - Światło Prawdy - Leczenie Duchowe
Ma-Hikari (真光) to dosłownie Światło Prawdy chociaż czasem tłumaczy się jako Prawdziwe Światło. Ma to Prawda, a Hikari (Ko) to Światło. Szyk japońskiego zdania nakazuje dosłownie powiedzieć: Prawdy Światło. Ma-Hikari jako ideał duchowy obecny jest w kulturze japońskiej od zawsze, a medytacje czy kontemplacje oraz magiczne użytkowanie znaków są istotnymi praktykami wielu starych japońskich tradycji duchowych, szamańskich oraz uzdrowicielskich. Ruch Sunyo Mahikari to tylko kolejne przebudzenie ku Światłu Prawdy jakie ogarnęło Japonię w połowie XX wieku, a wcześniej na przełomie XIX i XX wieku i rozprzestrzeniło się po wielu krajach zachęcając do poszukiwania Boskiej Prawdy oraz uzdrawiania duchowego setki tysięcy ludzi z całego świata, acz najbardziej w rejonach diaspor zamieszkiwanych przez Japończyków.
 |
| Yoshikazu Okada Sensei |
Każde masowe poruszenie ludzkości związane jest oczywiście z osobą, która osiągnęła głębszą realizację Światła Prawdy, głębsze Oświecenie Prawdą, wysoki stan Przebudzenia Duchowego. Nie ma światłego ruchu bez oświeconej postaci, ale także praktykujący bez odpowiednio długiej i głębokiej praktyki muszą pamiętać, że są na początku Drogi Przebudzenia w Świetle Prawdy i po prostu muszą praktykować tak jak ci, którzy osiągnęli już potężną Moc Światła Prawdy. Ma-Hikari idealnie pasuje jako praktyka duchowa dla spirytualnie zorientowanych adeptów sztuk walki, które pod postacią dżudo (judo), karate, aikido, ju-jutsu czy kendo są bardzo popularne, jednak wielu osobom często brakuje coś duchowego rodem ze Wschodu, z samej Japonii. Oczywiście, Światłem Duchowym nie należy próbować zastępować normalnych umiejętności wynikłych z solidnego i ciężkiego treningu sztuk walki, ale wielu osobom motywy związane z duchowością pomagają znaleźć lepszą motywację do treningu Drogi Walki, pomagają odnaleźć owego Ducha Wojownika tak potrzebnego w treningu oraz walkach sportowych.
Wspólnoty Ma-Hikari nazywają się czasem Dziećmi Słońca (Yoyokishi) albo Stowarzyszeniami Zdrowych i Szczęśliwych Ludzi Słońca, co w tradycjach sintoistycznych z Japonii sugeruje pochodzenie od Amaterasu - Bogini Słońca, zdecydowanie najważniejszej postaci duchowego, boskiego panteonu z której wywodzą się Japońscy Cesarze uważani za Władców Imperium Wschodzącego Słońca. Szerzej opisane i lepiej znane jako ruch Sunyo Mahikari to jedna z oświeceniowych i uzdrowicielsko-duchowych wspólnot rodem z Japonii, która jako swój ideał kultywuje Światło Prawdy. W Polsce i na Zachodzie z dziedziny ruchów uzdrawiających z tamtejszego rejonu najbardziej znane są chyba Usui Reiki oraz Uzdrawianie Praniczne z Filipin, a najbardziej Huna pochodząca jednak z Hawajów czyli innej strony Pacyfiki, jednak ideowo i praktycznie bardzo związana z duchowością Japonii.
Ogół ludzi, z wyjątkiem skrajnych, paranoicznych fanatyków, może praktykować Ma-hikari swobodnie, bez przeszkód, gdyż dołączenie się do praktykujących Ma-Hikari wymaga zapoznania z metodą, zwykle w formie trwającego trzy dni seminarium nakierowanego na naukę japońskich leczniczych modlitw i przekazywania leczniczego Światła Prawdy w zalążkowej ilości. Potem praktykuje się samemu wedle uznania. Nie trzeba zmieniać religii ani światopoglądu, a ezoteryczne nauki są zwyczajnie oparte na starych legendach i mitach Japonii czyli zasadniczo zgłębiając temat poznajemy mitologię i kulturę ezoterycznych i duchowością inspirowanych środowisk japońskich, zwykle hermetycznie zamkniętych przed ludźmi zachodniej cywilizacji Europy i Ameryki. Wspominanie legendarnego kontynentu Mu na Pacyfiku, powiązania z Huną czy innymi sztukami magicznymi z Polinezji są dodatkową atrakcją Światła Prawdy, chociaż nie są konieczne dla samej sztuki przekazywania Światła Prawdy, Mahikari.
Liderzy Mahikari nazywani są terminem Kanbu. Nauczyciel Mahikari zwany jest Doshi. Trzydniowe seminarium poświęcone wprowadzeniu w prawa i zasady Mahikari nazywane jest Kenshu. Małe lokalne centra zwane są Han, a duży ośrodek nauczania po prostu Dojo (Dodźo, Dodżo). Kierownik lokalnego centrum czyli Dojo to Dojo-Cho. Okiyome - to transmisja czy przekaz ręczny boskiego Światła Prawdy. Kamikumite to członkowie po inicjacji praktykujący Ma-hikari. Nauki Mahikari przekazywane są w trzech kursach inicjacyjnych, z których każdy następny wymaga większego zaangażowania. Podstawowe nauki dotyczą przyczyn patologii chorobowych oraz pecha i nieszczęść. Udzielane są także konfucjańskie nauki etyczne tyczące unikania złych duchów i opętań. Adepci uczą się transmitowania Światła Prawdy.
Średniozaawansowany kurs Mahikari tyczy dawnej mistycznej historii Japonii, a także patriotycznych poglądów na wyjątkowość Japonii w historii ludzkości i budowaniu cywilizacji oraz kultury. Trzeba się także wgłębić w pojmowanie Bóstwa Su czyli Boga Stwórcy. Pogłębianie Mahikari to także nauka kilku prostych rytuałów ceremonialnych takich jak rytuał Butsudan ku czci domowych przodków własnej rodziny. Podjęcie drugiego poziomu inicjacyjnego wymaga zainstalowania w domu ołtarzyka poświęconego kultowi duchów przodków, co w Japonii obejmuje nie tylko przodków rodu ale także wielkich i oświeconych przodków całej tradycji i kultury Kraju Wschodzącego Słońca. Przekazy Światła Prawdy mają także na celu oczyszczenie przodków praktykującego, który także angażuje się w proces posyłania Światła Prawdy dla wzniesienia duchowego przodków, co praktykowane jest dwa razy dziennie, rano i wieczorem.
Członkowie Mahikari kultywują comiesięczne spotkania znane jako Mimatsuri oraz doroczne obchody Święta Wiosny i Święta Jesieni. Ciągle powtarzane są nauki o wdzięczności (kansha), posłuszeństwie i posłuchu (sunao), oraz o pokorze i poddaniu serca (kokoro no geza).
Wściekłe ataki ciemnoty i fałszu paranoików antykultowych na Mahikari
Istnieje problem tak zwanych 'byłych członków' Mahikari, którzy sieją w internecie rozmaite oszczerstwa na temat Mahikari, Światła Prawdy, co dziwi, gdyż sam ideał Prawdy jest bardzo atrakcyjny, a wyraźna niechęć do Światła Prawdy pokazuje na szkodliwą działalność Ciemności Fałszu pod szyldem antykultowych i antysektowych aktywistów zwących siebie samych nazwą ex-Mahikaris lub ex-Kumites. Doświadczenie podpowiada, że agenci chrześcijańskich sekt, bardzo niebezpiecznych na Zachodzie, także w Polsce, aby infiltrować swoją duchową, mistyczną i religijną konkurencję wnikają do każdego takiego pojawiającego się ruchu służącego rozwojowi duchowemu i uzdrawianiu duchowemu, a potem w przestępczej zmowie oczerniają, zniesławiają i oczywiście wulgarnie wyzywają epitetami sekta lub destrukcyjny kult.
Tymczasem w grupach uzdrowicielsko-duchowych nie ma fanatyzmu, agresji ani pedofilskich zboczeń tak jak wśród tradycyjnego katolickiego kleru, zatem z każdej igły robi się wielkie widły i tak po prawdzie, wszyscy tak zwani exmahikari czy exkumite oprócz swoich emocjonalnych uwag na temat tego czy coś się im podoba czy też nie, nie mają nic do powiedzenia. Ciemność awertywnie nie znosi Światła, a fałsz i kłamstwo nie znoszą Prawdy. Stąd bezczelna, bezpodstawna i kłamliwa propaganda chrześcijańskiej i katolickiej ciemnoty z antykultowych ośrodków nie ma większej siły oddziaływania na takie i podobne ruchy duchowe, uzdrowicielskie, okultystyczne, metafizyczne czy nawet parareligijne (ponadreligijne).
 |
| Mahikari - Przekaz Światła Prawdy - Oczyszczenie Duszy (Rei) |
Dojo Magia Egzorcyzmy Nawiedzenia
W bardzo interesującej książce z 1980 roku autorstwa amerykańskiego psychologa Winstona Daviesa pt.: Dojo. Magic and Exorcism in Modern Japan można znaleźć analizy współczesnych, bo XX wiecznych ruchów duchowych o zacięciu magicznym i/lub mesjanistycznym, w których wciąż uznaje się i egzorcyzmuje z demonicznego opętania różnego rodzaju. Jako przykład przedstawiona została organizacja duchowa i uzdrowicielska Mahikari 真光 - Światło Prawdy - (The Friendly Asssociation of the Lucky and Healthy Sunshine Children) założona przez Okada Yoshikazu Sensei. Po pewnym czasie wspólnota ta przekształciła się w The Friendly Association of the Lucky and Healthy Sunshine Children, uznająca za główne bóstwo Miyayamotosu Mahikari Ōkami.
Już sama historia Mistrza i Nauczyciela, Sensei, jest wielce zastanawiająca i inspirująca: w czasie II Wojny Światowej służył w Indochinach. Spadł z konia, ciężko uszkadzając kręgosłup, po tym poczynił kilka ślubów duchowych, które ostatecznie wykonał dopiero w 1959 roku. Zaraz po tym stracił przytomność i odbył podróż duchową, podczas której spotkał Boga Su (Władcę). Przebudził się po pięciu dniach i założył Sekai Mahikari Bunmei Kyōkai (Church of the World True Light Civilisation).
Mahikari, Światło Prawdy, ma na celu dowieść boskiej egzystencji poprzez cuda (kiseki). Przez podniesienie rąk pozwala duchowym promieniom (reihasen) wejść w ciało ludzkie i oczyścić je z toksyn, zanieczyszczeń. Powinno się stosować tę technikę, ponieważ medycyna bywa chemiczną trucizną. Choroba to próba od Boga, by oczyścić ludzi z toksyn. Leczenie polega na skupieniu Światła Prawdy, świetlistych promieni na toksynach, żeby mogły się rozpuścić. Cięcie ciała jest pewnym grzechem, ponieważ tnąc ciało kaleczy się ciało eteryczne i astralne, a ten ból trwa jeszcze 150 lat po wejściu do Świata Astralnego. Magia Mahikari nie działa jednak na całkiem już zepsute zęby i złamania, a jedynie na procesy chorobowe, które są w jakiś sposób odwracalne. Ból sprawiają złe duchy, demony. Ale zdarza się, że nasze duchy opiekuńcze też sprawiają nam ból, żeby nie dopuścić do złych dla nas zdarzeń.
Członkowie wspólnoty Mahikari potrafią za pomocą boskiej magii dokonywać cudów:
1. fizycznych (36%): leczenie zwierząt, naprawa urządzeń, uciszanie płaczu dziecka, ożywianie zwiędniętych kwiatów, polepszanie smaku potraw, zmienianie pogody,
2. przypadkowych (13%): spotkanie znajomego, złapanie autobusu, kiedy jest się spóźnionym, znalezienie pieniędzy na ulicy,
3. duchowo-misyjnych (5%): przyjaciel przyłącza się do wspólnoty, rodzice pozwalają dzieciom na udział w świętach wspólnoty, mąż przestaje krytykować duchowe zaintersowania żony lub odwrotnie,
4. rozwiązywanie problemów życiowych (5%): znalezienie pracy, zarobienie pieniędzy,
5. duchowych (5%): można żyć każdego dnia, duch staje się jaśniejszy, pojawiają się dobre omeny,
6. ludzkich i rodzinnych (2%): zaręczyny, poprawa stosunków międzyludzkich, powrót dziecka do domu,
7. akademickich (2%): poprawa ocen, zdanie egzaminów.
Mahikari nie postrzega cudów (kiseki) jako typowej magii w zachodnim rozumieniu i odcina się od "tradycyjnej" majutsu i mahō. Boska Magia Mahikari jest:
1. szybka – spełnia życzenia poprzez kontakt z dobrym duchem lub bóstwem (kami),
2. namacalna, aktywna, pragmatyczna i z tego świata – „just try and see”, ale nie jest komercyjna.
Duchowe nauki ezoteryczne wspominane przez odnowiciela Mahikari z połowy XX wieku uznają Japonię za absolutne centrum świata i podziela przekonanie, że Bóg Su stworzył Miroku (Maitreya - Nauczyciela Ludzkości) i 48 innych bóstw (związanych z sylabariuszem kana). Język japoński w jego czystej, starej postaci jest zatem boskim językiem, którym mówią bogowie (kami) i światłe duchy oświeconych mistrzów oraz czyste duchy zwierząt. Duchy nie rozumieją innych języków, więc egzorcyzmy można odprawiać tylko po japońsku. Taki rodzaj nauk, można powiedzieć patriotycznych, jest charakterystyczny dla większości misteryjnych tradycji wywodzących się z Japonii, z dawnego szamanizmu czy sintoizmu.
Najpierw stworzony został Świat Boski, potem Świat Duchów, a następnie człowiek (najpierw jego ducha, potem ciało). Człowiek najpierw słuchał swego ducha i nie było kłótni, zanieczyszczeń i chorób, ale potem upadł w materię. Bóg Su zdecydował się odejść i pozwolił zapanować nad światem bóstwom wody. Bogowie wodni też odeszli i teraz nie ma żadnego boga panującego nad ludzkością.
W styczniu 1962 roku na górze Fuji ukazała się twarz Boga Kuniyorozu Tsukurinushi, a potem nadeszły: ocieplenie klimatu, przyspieszenie obrotów Ziemi, powodzie, tornada, rozszerzanie Sahary, topnienie lodu na biegunach. Są to symptomu mappō (schyłku świata, dekadencji). Obawy przez zatonięciem Japonii. A wszystko to ma być karą dla Japończyków za upadek w materię i zarażenie się indywidualizmem, liberalizmem i kapitalizmem! Ludzie urodzeni w okolicy czasu ukazania się bóstwa, jeśli mają od dzieciństwa bardzo duchowe aspiracje mogą być wysłannikami Boga.
Mahikari podziela wierzenia innych ruchów duchowych, że NIHON - Japonia - Kraj Wschodzącego Słońca i Kwitnącej Wiśni - była kiedyś częścią kontynentu Mu (Pacyfidy), który rozciągał się od dzisiejszej Japonii do Hawajów i który zatonął w wodach Pacyfiku. Japonia była najstarszą cywilizacją i centrum duchowym świata. Nie ma szkieletów dinozaurów, bo 100.000.000 - 100.050.000 lat temu wielki kataklizm geologiczny spowodował ogromny wypływ lawy, która zalała wszystkie szczątki. W tamtych czasach góry japońskie były wyższe od Himalajów. Pod presja epoki lodowcowej ludzie i zwierzęta wyemigrowali na Wyspy Morza Południowego. W wielu japońskich podaniach mitologicznych i dawnych historiach jest mowa o wielkiej duchowej krainie obejmującej cały dzisiejszy rejon Pacyfiku, zatem to co nazywane jest Huną z Hawajów czy innych wysp Pacyfiku jest generalnie obecne w Drodze Bogów, w Japońskim Shinto.
Bóg Su stworzył ludzi w 5 kolorach: żółtym, czerwonym, białym, zielono-niebieskim (aoi) i purpurowym. Żółta rasa dominowała nad pozostałymi, a Japończycy dominowali nad innymi przedstawicielami żółtej rasy. Starożytna Japonia była wysoko cywilizowanym państwem i rządziła całą Ziemią (świadczą o tym np. symbole rozsiane po całym świecie: słońce, wąż, swastyka, trójzębna korona oraz chryzantema jako znak japońskiego księcia Tutankhamena, albo nazwa piramid, ‘Piramidō’ 日来魅堂. Słowo ‘Yamato’ oznacza ‘naród na szczycie piramidy’. Bóg Su zesłał na Ziemię Sumera Mikoto, by rządził jako cesarz i najwyższy kapłan. Wtedy też powstało 2.400 znaków (japońskich, nie kanji) i liter boskiej epoki (kamiyomoji lub shindaimonji), które dały początek wszystkim alfabetom świata. Język japoński jest źródłem wszystkich języków. Sumera Mikoto nauczył ludzi, jak łowić ryby, budować łodzie, tkać i robić papier. Pisma z Mu pobrzmiewają echem w legendach Polinezji, Chin, w tekstach hebrajskich, Platona i Zaratustry.
Co więcej, według nauk ezoterycznych Mahikari istnieją głębokie związki pomiędzy Izraelem a Japonią, bo Mojżesz odwiedził Japonię i jako król żydowski złożył wizytę 98-emu cesarzowi. Język hebrajski był darem japońskim dla Żydów. W świątyni Kōso Kōtai w prefekturze Ibaraki znajduje się kamień Mojżesza z wyrzeźbionymi Dziesięcioma Przykazaniami. Chrystus także, w wieku 18 lat, przybył do Japonii po nauki. Wrócił w wieku 23 lat, mianowany przez cesarza Suinina na króla żydowskiego. Jezus uciekł do Japonii po egzekucji wykonanej na jego młodszym bracie. Umarł w Japonii w wieku 118 lat. Kasta eta, do dzisiaj uważana za nieczystą, to japońscy Żydzi. Muhammad, Konfucjusz, Mencjusz, Lao Tsy oraz Buddha także odwiedzili Japonię. Gautama Buddha osiągnął oświecenie, kiedy spotkał się z Bogiem Su.
W starożytnej Japonii nie było dyskryminacji, panowało wszechobecne bogactwo i zdrowie. Mieszkańcy korzystali z samolotów, statków kosmicznych i telefonów. Ponieważ byli blisko Boga, posiadali naturalna wiedzę - Trzecie Oko, dzięki czemu wiedzieli przyszłość, potrafili przesuwać przedmioty myślą i żyli po kilkaset lat. Jednak ludzie stali się dumni i materialistycznie nastawieni. Kataklizmy, które zaczęły nawiedzać Mu, miały być ostrzeżeniem. Około 15.000 lat temu nastąpiło ogromne trzęsienie ziemi, połączone z erupcja wulkanów i ogromnymi tsunami. Ląd Mu zatonął wraz z 64 milionami mieszkańców.
Legendę o Mu przywiózł do Japonii pułkownik James Churchyard. Wierzył, że słońce na fladze japońskiej jest starożytnym symbolem. Uważał, że Japończycy pierwotnie byli białym narodem bo wśród Indian w Hondurasie i Gwatemali można spotkać blondynów z niebieskimi oczami. W wierzeniach w kraj Mu można znaleźć wtrącenia z Biblii: altruistyczna miłość do bliźniego, Mesjasz, Apokalipsa i Sąd Ostateczny.
Mahikari wpisuje się w stosunkowo popularny w niektórych kręgach ruch mesjanistyczny, do którego zaliczają się także:
* Ōmoto Kyō - wspólnota duchowa założona przez Deguchi Nao (1836-1918) i prowadzona dalej przez Onisaburō (1871-1948)). Szczyt popularności tej wspólnoty przypadł na okres międzywojenny. Ma ona około 144 000 członków*. Przeprowadza podobne rytuały do Mahikari. Odpowiednikiem okiyome jest miteshiro (‘substytut szanownej ręki’). Odbywa się przed ołtarzem shintoistycznym, klaszcze się w ręce i intonuje modlitwę, potem recytuje się opowieść o stworzeniu świata (z zaklęciami kotodama). Prowadzący ceremonię bierze łopatkę do ryżu (oshamoji), zawija ją w czerwony materiał i zatacza nią kręgi wokół ciała pacjenta, które przeczesuje pozytywnymi promieniami.
* Sekai Kyusei Kyō - wspólnota założona przez Okadę Mokichi 1882-1995) - gdzie do ceremonii zamiast łopatki do ryżu używa wachlarza (co zostało uznane za herezję). Można też używać kawałków papieru z napisanym znakiem ‘światło’ Hikari 光. Okada zbiła fortunę na amuletach (omamorisama lub hōshu). Wspólnota ta ma około 670 000 członków*.
* Eguchi Toshihiro - Zaczął od nauki uzdrawiania rękoma, potem przeszedł na leczenie tradycyjne, poznał 300 typów medycyny ludowej. Napisał książkę pt. The Hand and Its Miracles. Ceremonia oczyszczania zaczyna się od modlitwy, potem prowadzący podnosi ręce, a następnie wszystko zostawia ręce, która sama uzdrawia energią Boga Su.
Idea nawiedzenia przez dobrego ducha w ruchach duchowych i okultystycznych czy szamańskich zapożyczona została z ludowej tradycji. Okiyome wywodzi się z praktyk szamańskich: medium kontaktuje się ze światem duchów, a asceta interpretuje jego zachowania. Okiyome odznacza się regularnością i stałym wzorem zachowań. Każdy rodzaj duchów nadaje ciału ofiary inne ruchy. Ludzie przychodzący do dōjō rzadko narzekają na opętania poza spotkaniami. Opętania objawiają się u nich najczęściej dopiero w dōjō i trwają tylko około 10 minut.
Egzorcysta musi używać grzecznego języka i odnosić się do duchów z miłością. Przy okazji odprawiania okiyome sam się oczyszcza poprzez pomoc niesiona innym, wstępuje na wyższy duchowy poziom. W Mahikari występują: chūkaisha – osoba odgrywającą rolę ascety i bontai – osoba w roli medium. Siadają naprzeciw ołtarza i odprawiają rytuał zapraszający duchy.
Nawiedzenie przez dobrego ducha spontaniczne dzieli się na 2 rodzaje:
1. homeopatia (w pojęciu Frazera). Podobna przyczyna produkuje podobny skutek. Symbolizacja wyrażana poprzez karmę, czyli zasada: jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz. Pojęcie zemsty homeopatycznej: oko za oko.
2. niehomeopatyczna. Nie ma podobieństwa pomiędzy osobą a projektowanym symbolem.
Okiyome natomiast ma 3 funkcje:
1. zemsta na duchu,
2. oczyszczenie,
3. badanie przyczyny (wstyd, wina).
Okiyome, ogólnie rzecz ujmując, przywraca równowagę i pozwala żyć normalnie we wzajemnej zależności.
Istnieją 4 sposoby leczenia duchowego:
1. poprzez rytualizację interakcji społecznych,
2. poprzez katharsis,
3. poprzez odbudowę zaufania,
4. poprzez stworzenie nowej osoby.
W procesie leczenia-uzdrawiania pojawia się amaeru – specyficzny typ relacji, w której ego doświadcza dobroci, karmienia i ochrony. Ta intymna zależność działa w taki sposób jak związek matki z dzieckiem. Stan regresji, jaki pojawia się w okiyome, umożliwia tymczasową ucieczkę od problemów dorosłego życia. Z regresji wyłania się nowy człowiek, który ma większą kontrole nad swoim życiem. Okiyome stwarza nową osobowość, daje poczucie bezpieczeństwa, wyjątkowości (poprzez przynależność do wyjątkowej grupy). Ponadto bycie obejmowanym przez dobre duchy dodaje atrakcyjności i skupia uwagę innych ludzi. Jest sposobem na potwierdzenie godności i ważności osoby.
* Nawiedzenie przez ducha wojownika wynika z chęci posiadania dostojnych przodków i dobrego rodowodu.
* Nawiedzenie przez ducha rodzica wynika z pietyzmu lub poczucia winy wobec zmarłych rodziców.
* Nawiedzenie przez lisa wynika z pragnienia płodności, posiadania dziecka, jest także odbiciem złudzenia miłości, impotencji i kłamstwa.
Z analiz autora wynika, że na 100 % przebadanych przypadków:
- 62% to nawiedzenia przez duchy przodków, w tym 40-42% to wojownicy,
- 53% to nawiedzenia przez duchy osób niespokrewnionych,
- 26% to nawiedzenia przez duchy kotów, jenotów, lisów i niedźwiedzi.
Okazuje się, że kobiety są bardziej podatne tak na nawiedzenie jak i na opętanie, ponieważ uważa się, że są bardziej emocjonalne i wrażliwe na zjawiska nadnaturalne. Najwięcej przypadków występuje w wieku 20-29 lat. Jest to najtrudniejszy okres w życiu japońskich kobiet, ponieważ tkwią one pomiędzy statusami społecznymi, nie mają żadnej rangi, albo właśnie zyskują nową rolę społeczną jako matki. Objawy takie jak: sztywnienie karku, bóle menstruacyjne, alergie, bóle głowy, zaburzenia gastryczne i niskie ciśnienie są uznawane za objawy opętania bądź nawiedzenia. Duch próbujący wpływać na człowieka powoduje pewne subtelne zmiany w organizmie, zmiany fizyczne, które pojawiają się jako symptomy rozmaitych wspomnianych dolegliwości, które są zatem i materialne i duchowe.
Więcej o psychologicznych podstawach dla działalności tego typu ruchów w Japonii w streszczonej pokrótce książce, chociaż jej terminologia pozostawia sporo do życzenia co do jakości terminów i pojęć filozoficznych oraz szamańskich.
Winston Davies, Dojo. Magic and Exorcism in Modern Japan, Stanford University Press, Stanford, 1980.
 |
| Yoshikazu Okada Sensei |
Mahikari 真光 jako Przekazywanie Światła Prawdy
Po ponad czterdziestu latach, od czasu, gdy japoński biznesmen – Sukuinushisama, podczas Objawienia czy raczej Oświecenia, dostał w przekazie od Boga (Kami) zdolność przekazywania światła innym ludziom wraz z nakazem szerzenia tej praktyki po całym świecie, Sunyo Mahikari dotarło do Polski. W Sopocie na początku XXI wieku powstał pierwszy ośrodek, w którym członkowie regularnie spotykali się, by przekazywać sobie Światło Prawdy, jednak później podupadł. Aby móc przekazywać Światło Prawdy zgodnie z metodą ruchu Sunyo Mahikari, należy ukończyć trzydniowy kurs wprowadzający i otrzymać Omitamę, święty medalion, który pomaga początkującym w przekazywaniu Światła Prawdy.
Najczęściej Światło Prawdy przekazuje się do różnych części ciała: czoła, szyi, nerek (punkt wodny). Części tych jest około trzydziestu. Zabieg trwa od 10 minut aż do około pięćdziesięciu minut, gdy jest wykonany w całej pełni. Podczas przekazywania Światła Prawdy, ludzie doświadczają różnych stanów. U otrzymujących światło następuje wzrost odczuwanego przez nich poziomu energii życiowej. Często następują uzdrowienia z różnych chorób i dolegliwości życiowych. Uzdrowienie jednak nie jest gwarantowane jako usługa, gdyż końcowy efekt działania Światła Prawdy związany z jest wolą Boga.
Przekazywania Światła Prawdy nie prowadzi się jako komercyjnej działalności usługowej, pewnie dlatego nie zdobyła w Polsce wielkiego powodzenia, bo żądanie pieniędzy za zabieg jest zasadniczo zakazane. Adepci grupy Sunyo Mahikari wspomagają się wzajemnie, a także swoich bliskich i znajomych, jednak duchowy przekaz Światła Prawdy wedle nauk szamańskiej tradycji Ma-hikari nie jest przedmiotem zarobkowania, a jedynie bezinteresownego pomagania, co dorobkiewiczów pseudo ezoterycznych od razu zniechęca.
Uczestnicy Mahikari twierdzą, że podczas otrzymywania Światła Prawdy, można zidentyfikować przyczepione do energetycznej aury duchy tych osób, którym w poprzednich wcieleniach zrobiliśmy coś złego, a nawet wypytać je o przyczynę, dla której się przyczepiły. Duchy te, niejako, odpłacają się nam teraz za nasze przeszłe czyny. Można się ich jednak pozbyć poprzez "oczyszczające aurę" zabiegi przekazywania Światła Prawdy, które można porównać do zabiegów z pierwszym znakiem po II stopniu Japońskiego Usui Reiki lub z czwartym znakiem po III stopniu NUR (Nihon Usui Reiki).
Podczas zabiegów Mahikari w stylu Sunyo Mahikari wypowiada się różne modlitwy. Najważniejsze z nich to Amatsu Norigo To (prośba do Boga o uzyskanie zdolności przekazywania światła) i Oszizu Mari (pomagająca w uspokojeniu ciała). Światło Prawdy, Mahikari, często jest przekazywane również zwierzętom i roślinom. Te ostatnie po otrzymaniu światła Mahikari rosną szybciej i radośniej od tych, które światła nie otrzymały. Wszystko to bardzo przypomina rodzime lokalne praktyki z przekazywaniem Białego Światła w celach uzdrowicielskich, także takie jak turecka szkoła Ilahinur.
Dawanie światła odbywa się zawsze za darmo, i jest to pryncypialną zasada ruchu Sunyo Mahikari. Przekaz Światła Prawdy wymaga jednakże skupienia i zajmuje godzinkę lekcyjną, a przynajmniej kilkanaście minut, co oznacza poświęcenie czasu dla drugiego człowieka w sposób duchowy, bezinteresowny. Wegetarianizm w ruchu nie jest żadną zasada czy regułą. Jednak jego członkowie to w większości wegetarianie, gdyż, dawanie światła innym, pokonywanie własnego egocentryzmu czyni ich bardziej wrażliwymi na krzywdę zwierząt. Wegetarianizm pojawia się w nich samoistnie, jako jeden z efektów wzrostu samoświadomości, zrozumienia naszego miejsca w kosmosie, ale nie jest wymuszany u początkujących, którzy mogą jeszcze nie być tak oczyszczeni duchowo, żeby stać się wegetarianami.
Dotychczasowe naukowe próby wytłumaczenia czym jest Światło Prawdy, Mahikari, wskazują, iż to jeszcze jeden rodzaj – dotychczas nieznanej – energii, która uwolniła się podczas pra-wybuchu, jest to Boskie Praświatło. Osoby potrafiące gromadzić tą energię mogą ją kierować do innych osób, energia ta ma właściwości lecznicze. Główne światowe sanktuarium Mahikari znajduje się w Japonii, w mieście Takayama, a Europejskie Centrum Regionalne w Luksemburgu, w miejscowości Ansemburg.
Mioya Motosu Mahikari Omikami - bóstwo Mahikari, Bóg Su
Mioya Motosu Mahikari Omikami (御親元主真光御み神) to Bóstwo Światła Prawdy kultywowane jako ideał w każdym Dojo (Dodźo) Mahikari. Idea Do-Jo = ‘Droga (Tao)’ czyli Do + 'Miejsce czyli Jo (Dźo), to także sanktuarium, nie tylko uświęcone miejsce do praktykowania sztuk walki, japońskiego Budo. Krótko przed urodzeniem Okada Yoshikazu Sensei jego matka miała proroczy sen związany ze świątynią Izumo. Wielki dostojny szczur jako niebiańskie zwierzę ze świątyni Izumo odziane w złote i białe futro kopnęło matkę Sensei w lewy duży palec u nogi, co w japońskim szamanizmie jest znakiem urodzenia jakiejś ważnej osoby.
W dniu 22 lutego 1959 roku Okada Yoshikzu Sensei został nagle przeniesiony do subtelnego duchowego świata, gdzie ujrzał odzianego w białe szaty Starego Mędrca z białymi włosami, stojącego na białej chmurze i czyszczącego swoje szaty w strumieniu złotego światła. W psychologii zachodniej archetyp Starego Mędrca uważany jest przez teoretyków za symbol pogłębionej autoanalizy czy psychoanalizy i sięgnięcia do oświeconych sfer umysłu, jednak dla mistyków jest to realistyczna podróż duszy w wyższy świat duchów, przodków i aniołów, w świat duchów dobrych, oświeconych oraz bogów i bogiń, bóstw nieba. Na pewno jest to jeden z typów głęboko oświecających doświadczeń sięgania do Boskich Źródeł ludzkiego istnienia, tak bardzo ceniony w duchowości Wschodu.
Bóg SU pisany pięciokreskowym znakiem oznacza Boga Mistrza i Władcę, Przywódcę Bogów, Bóstwo, które jest Mistrzem Kami, Mistrzem Bogów i Bogiń Nieba. Idealnie pasuje do znanych na zachodzie lepiej koncepcji Boga jako Absolutu, bez wdawania się w tradycyjny panteon wselakich mniejszych i większych Bóstw. Bóg Su odczytywany jest także jako Omo doskonale znane z tradycji Omoto Kyo z której wywodzi się Ma-Hikari. Także jako Nushi czy Aruji jak czyta się to Imię Boga Mistrza Bogów w tradycjach bardziej szamańskich i lokalnych kultach ezoterycznych w Japonii. Bóg Su czytany bywa także jako Shu lub Shuu, ale zawsze chodzi o tego wśród Kami, który panuje nad pozostałymi i jest Mistrzem Bogów, co bardzo przypomina indyjskiego Boga Śiwa określanego jako Devadeva (Boga Bogów) oraz DevaGuru czyli Mistrza Bogów, Mistrza Świetlistych, Oświeconych Bóstw Nieba, Bogów i Bogiń Niebiańskich.
Warto pamiętać, że ideał Boga Su kojarzy się dźwiękowo w języku japońskim z innymi kanji, znakami o tym samym brzemieniu ale innym znaczeniu, w tym z Su jako Szczurem, pierwszym znakiem chińskiego horoskopu, Su jako dzieckiem, z Su jako siłą i prawem, SU jako ochroną, opieką i obroną co jest dobre dla adeptów sztuk walki, z Su jako zasadą czy podstawą wszystkiego, z Su jako oknem na świat, z Su jako długowiecznością i długim naturalnym oraz zdrowym życiem, z SU jako koniecznościami czy powinnościami, obowiązkami i wolą Niebios. Su-Kami jest zatem szeroko pojętym obrazem Boga Bogów.
Kami to Bóstwo, umysł, dusza, jaźń, duch, istota boska, anioł, pojęcie kojarzone z innymi o tym samym brzemieniu ale innej pisowni w znaczeniach ochrony, opieki, wsparcia, tego co w górze ponad nami, papieru do pisania, włosów na głowie, ważnych dokumentów, pism ezoterycznych. Jednym ze znaków Kami są włosy na głowie, ich jakość oraz charakter czy energetyka. Człowiek bez włosów nie może być szamanem, bo jest to oznaką, że utracił kontakt z Bóstwami Nieba, ma zablokowane jakoś wsparcie, opiekę, ochronę i pomoc Bogów oraz Bogiń. Tradycyjnie szamani z Japonii, Syberii czy Tybetu muszą mieć na głowie włosy i to długie, bujne, gdyż jest to oznaką wsparcia Bogów i Bogiń, Bóstw Nieba. W tych tradycjach szamańskich łysienie jest uważane za chorobę częścią której oprocz słabej witalności nerek jest niewłaściwa relacja z Bóstwami Nieba, blokady w kontakcie z Bogami i Boginiami, z Kami, długie i zdrowe włosy szamanów czy szamanek świadczą o wysokiej witalności. Kami odczytywane jest także jako Shin lub Jin, a w złożeniach jako kan- lub kou-. Shin-To to dosłownie Bogów (Kami) Tao (Do, Dou, chiń. Dao, Tao), czyli Droga Bogów). Niebiański Taoizm, Tao Nieba, Tao Bóst Nieba.
Su no kami-sama literalnie oznacza Boga Mistrza, Boga Władcę Bóstw w tradycjach Japonii, a jest to skrócona wersja Mioya-motosu Mahikari Omikami-sama oznaczająca Czcigodnego Rodzica Prapoczątków, Wielkiego Boga Światła Prawdy. Pięć dni po oświecającej wizji Okada Sensei obudził się o piątej rano słysząc wyrazisty niebiański głos mówiący: "Wstań, zmień swoje imię na Kotama, Klejnot Światła (Ko-Tama), wznieś swoje dłonie...". Stopniowo pomagał swoim znajomym z sąsiedztwa i okolic podjąć wyzwanie przekazywania Światła Prawdy, czyniąc z nich swoich pierwszych uczniów. W dniu 28 sierpnia 1960 roku Okada Sensei oficjalnie zainicjował ruch Światła Prawdy pod jego pierwszą nazwą: Szczęśliwe i Zdrowe Dzieci Swiatłości (ang. Lucky and Healthy Sunshine Children). Później nazwę ruchu zmieniono na Sekai Mahakari Bunmei Kyodan, co z grubsza oznacza Światowy Kościół Cywilizacji Światła Prawdy.
W czasie tego początkowego okresu po oświecającym doświadczeniu Starego Mistrza, Okada Sensei pisał nocami teksty duchowe w bardzo szybki sposób zapisując treści, co stało się znane jako 486 stron liczące dzieło z naukami Mahikari, pod tytułem Goseigenshu. Okada Sensei odszedł do krainy świetlistych niebiańskich Duchów w dniu 13 lipca 1974 roku. Tuż po uroczystościach pogrzebowych liderem organizacji ogłosił się Sekiguchi Sensei, dotychczasowy sekretarz ruchu. Sekiguchi Sensei zmienił nazwę organizacji na Sukyo Mahikari, co oznacza Ponadreligijna Organizacja Światła Prawdy. Przeniósł także siedzibę ruchu Mahikari do prefektury Kanagawa. Sukyo to japoński neologizm używany przez Okada Sensei na określenie ruchu duchowego o charakterze ponadwynaniowym, ponadreligijnym, ekumenicznym czy międzywyznaniowym, z zasady pozwalającym na wspólne doświadczenia mistyczne ludzi z wielu nurtów religijnych i światopoglądowych.
Rytuał terapeutyczny Ma-Hikari zwany jest 'podniesieniem ręki', Tekazashi, a jego zadaniem czy funkcją jest Misogi czyli oczyszczenie oraz Harai czyli egzorcyzm, uwolnienie. Celem Ma-Hikari jest odnowienie świata (Yonaoshi) oraz uwolnienie, wyzwolenie, zbawienie ludzi zarówno w tym materialnym jak i w astralnym (subtelnym) świecie (zaświecie). Yukai to świat astralny, świat duchów dobrych i złych, świat w którym dusze ludzi i zwierząt żyją po śmierci.
W ezoterycznych naukach pozostawionych przez Okada Sensei wspominana jest aura Bóstw jako wzorcowa dla ludzi, a także metody jej oczyszczania. Aura bóstwa Amida Nyorai czyli Amitabha opisana jest jako okrągła niczym halo wokół księżyca, przedłużona tak, że jej spód sięga nóg czy podeszwy stóp. Aura bóstwa Kannon (Senju Kannon) ma wydłużony kształt i rzepik, który zatrzymuje się na ziemi wokół stóp. Aura bóstwa Fudo Myoo spoczywa na ziemi ale nie ma punktu końcowego ponad głową, co wygląda jak obraz tornado. Z ciekawostek warto wspomnieć, że aura kobiety ciężarnej jest podwójna, jej własna oraz płodu.
Mahikari rozróżnia dwie dusze mieszkające w ludzkim ciele, z których najważniejszą jest shukon mająca siedzibę w głowie, tak, że poprzez czoło mamy do niej dostęp, a drugorzędną duszą jest fukkon mająca siedzibę w obszarze kilka centymetrów poniżej pępka. Shukon jest siedzibą świadomości i rozumu, a jest wcielana w ciało już w czasie poczęcia przez bóstwa pierwotne lub ogniowe. Dusza drugorzędna jest wcielana dopiero w piątym miesiącu ciąży przez bóstwa pomocnicze (wtórne) lub wodne.
Ludzka istota składa się z trzech powłok cielesnych, z trzech ciał: z nikutai czyli ciała materialnego, fizycznego, z yutai czyli ciała astralnego, subtelnego oraz z reitai czyli z ciała duchowego, z ciała duszy czy ducha. Kiedy człowiek umiera odrzuca nikutai, ale żyje dalej w ciałach yutai, a w końcu powraca do powłoki reitai czyli ciała duszy. Zarówno ciało yutai jak i reitai emanują swoje promieniowanie, rodzaj światła, jednak w duchowym leczeniu używamy bardziej promienności reitai (promieni duszy) niźli yutai (promieni astralnych).
Cały wszechświat wedle Okada Sensei, a co za tym idzie dawną mistyką japońską, to około dwieście poziomów istnienia, licząc od najciemniejszych sfer piekielnych aż do sfery Najwyższego Boga będącego Praźródłem wszystkich Bóstw. Su-Kami czyli Bóg Su rezyduje w najwyższej sferze istnienia świata. Mamy 48 liter podstawowych japońskiego alfabetu, które powiązane są 48-oma bóstwami oraz taką samą ilością stworzonych wzorcowych typów ludzi. Rodzaj ludzki otaczają pewne duchy opiekuńcze znane jako Shugo-Rei, które połączone są z ludźmi grubymi duchowymi promieniami. Duchy opiekuńcze Shugo-Rei są szczególnie pomocne w usuwaniu złego losu, w odwracaniu pecha. Poza sferą duchów opiekuńczych, aniołów opiekuńczych Shugo-Rei ludzie są połączeni ze sferą przodków, z duchami przodków.
Istnieje także sfera boskich duchów zarządzających Rei-Otoshi, sfera mocniejszych opiekuńczych bóstw Ubusuna-Gami, bóstwa klanów czy wielkich rodów Uji-Gami, a na samym końcu sfera 48 głównych Kami, Ten-Gami, Bóstw Nieba, niejako empireum tego całego mistycznego świata duchowego. Przywódcą 48 głównych Bóstw jest Kuniyorozu Tsukurinushi Okami czyli Wielki Bóg Twórca Miriady Narodów. O-Kami to Wielkie Bóstwo, Wielki Bóg, podobnie jak Śiwa jako Maha-Deva w tradycji indyjskiej. Wspominany jest jako przewodniczący wielkiej czwartej rady przodków Okuninushi w starożytnych kronikach Kojiki. Bogowie dzielą się w tradycjach sintoistycznych na dwie wielkie grupy, z których pierwszą są Prabogowie lub Bóstwa Ognia, te które stwarzały Pierwsze Dusze (mieszkające w głowie). Drugorzędni bogowie lub wodne bóstwa są sponsorami i wspomożycielami materialnych bogactw, zajmują się spełnianiem ludzkich pragnień, tak w świecie materialnym jak i astralnym (subtelnym).
Bóg najpierw stworzył świat boski, następnie światy duchów, a dopiero potem stworzył człowieka, najpierw ducha, a potem ciało. Następnie Bóg Su oraz bogowie pierwszorzędni (ogniowi) opuścili ziemię i ludzkość pozostawiając ten świat ludzi pod opieką drugorzędnych bóstw wodnych. Oświecona osoba, taka jak Okada Sensei staje się punktem przez który pierwszorzędni bogowie powracają na Ziemię do ludzkości dając możliwość oczyszczenia duchowym Ogniem. Tam gdzie nie ma Oświeconego Mistrza, tam nie ma Boga, stąd współczesne świątynie są puste, pozbawione realnie mieszkającego tam Bóstwa Nieba. Jedyną żywą i prawdziwą świątynią jest ta, w której rezyduje prawdziwie Oświecony Mistrz Duchowy, Posłaniec Niebios. Mistrz Okada Sensei jednakże odszedł w 1974 roku, a ruch Sunyo Ma-Hikari jest prowadzony przez jego spadkobierców.
Ezoteryczne zapiski Okada Sensei podobnie jak i całego mistycznego nurtu Omoto Kyo wspominają skrzydlate potwory w postaci latających smoków Ryujin, które ponad 100 milionów lat temu zostały zniszczone przez wzniecone przez Ognistych Bogów kataklizmy naturalne. Wedle japońskich mitów, u podnóży góry Tsukuba można znaleźć kości owych smoczych bestii poległych przed ponad 100 milionami lat. Lawa jednak pokryła ich kości i szczątki.
Nauki Ma-Hikari wspominają także o ogólnej siedmiopoziomowej budowie sfer świata, gdzie pierwszy najniższy poziom to stan chaosu i zamulenia. Drugi to strefa piekielnego istnienia demonów, złych i ograniczonych, uwięzionych istnień. Trzeci to sfera istnienia ludzi, gdzie bogowie i duchy widzą nas, ale my nie widzimy ich. Czwarta sfera to świat astralny czy raczej astralno-mentalny, miejsce gdzie duchy wędrują po śmierci ciał na materialnym planie. Piąta sfera to przestrzeń istnienia wtórnych Bóstw w ciałach subtelnych, duchowych. Szósta sfera to świat pierwotnych Bóstw w ich ciałach subtelnych, duchowych, boskich. Siódma sfera to świat empireum, gdzie żyje 48 najwyższych Bóstw Nieba, pewne bóstwa zarządzające mniejszymi boskimi duchami, najwyższe bóstwa klanowe i opiekuńcze, a także oczywiście Bóg Su. Jest to sfera najczystszego ducha, najsubtelniejsza i najwznioślejsza sfera duchowa, boska. Warto pamiętać, że wszystkie Bogi z piątej i szóstej sfery są Duchami Bożymi, nie mają nic wspólnego ani z istotami sfery astralnej (astromentalnej) ani ze sferą istot piekielnych czyli rozmaitych demonów i diabłów od których uwalnia się ludzi w czasie egzorcyzmów.
Wiedza ta może być bardzo przydatna dla ludzi zajmujących się treningiem energii wewnętrznej, rozwojem Ki (Chi) czy systemami takimi jak Rei-Jutsu-Kai oraz Nihon Usui Reiki, gdzie także są rodzaje i poziomy energii, a także praktykuje się nad jej jakością czy wysokością wibracji. Warto pamiętać, że podłączonymi do Światła Prawdy, do Ma-Hikari są oprócz Oświeconego Mistrza także ci, których Mistrz, Sensei własnoręcznie otworzył i poprzez proces uczniowstwa uzdatnił do przekazywania Światła Prawdy, a także ci spośród jego uczniów, którzy otwarci umocnili i utrzymali zdolność przekazywania Światła Prawdy. Oznacza to, że dla wielu jest to tylko teoria połączona z fajnym kursem od którego za wiele nie należy oczekiwać, gdyż brak wysoko Oświeconego Mistrza może uniemożliwić aktywowanie przekazu na zadowalająco wysokim poziomie. Ta sama zasada dotyczy Nihon Usui Reiki, gdzie Mistrz, Sensei bardzo dużo z podobnym w duchu ideowo procesem DKM, śpiewając i engramując znak, ale proces jego wzrostu do poziomu Oświeconego Mistrza takiego jak Usui Mikao Sensei może trwać i 50 lat, pomimo wielkich wysiłków w praktyce i synchronizacji ze sferą Sonten, która dla czwartego znaku Usui Reiki, dla DKM, oznacza ten sam siódmy poziom istnienia Boga Su jak w przypadku Ma-Hikari.
W praktyce podnoszenie wibracji, wzmaganie jakości przekazu w Mahikari czy w Usui Reiki uzyskuje się tym samym sposobem treningowym, poprzez wzajemny trening przekazywania światła czy energii w gronie osób praktykujących, inicjowanych czy otwartych. Oznacza to, że po inicjacyjnych kursach czy treningach trzeba dużo i regularnie praktykować udzielanie sobie, przekazywanie sobie wzajemnie energii (światła) wedle wszystkich podstawowych sposobów jakie zostały nauczone. W Reiki jak i w Mahikari oznacza to także możliwie częste otrzymywanie przekazów światła czy energii od naszych Mistrzów i wielu bardziej zaawansowanych od nas w praktyce osób. Pomijanie tej części pracy, treningu robienia zabiegów energetycznych sobie wzajemnie w gronie praktykujących, spowoduje, że jakość wibracji Ma-Hikari czy Rei-Ki nigdy nie będzie wysoka ani zadowalająca, ani zbytnio skuteczna. Trzeba przyznać, że Reiki jako bardziej dotykowe i bioterapeutyczne wydaje się łatwiejsze, a system MaHikari podobny jest do metod używanych w Reiki dopiero na drugim i trzecim stopniu certyfikacyjnym, gdzie mamy transmisję prawą dłonią oraz działanie z małej odległości od ciała.
W czasie wizyty w japońskiej centrali Sukyo Mahikari oraz w czasie wizyt w lokalnych ośrodkach na całym świecie przestrzegane są typowo japońskie procedury rytualnego powitani oraz pożegnania z tradycyjnymi pokłonami, klaskaniem w dłonie oraz oczyszczeniem. Wymagany jest także japoński styl klęcznego siedzenia, znany dobrze adeptom ReiKi czy sztuk walki takich jak kendo, karate czy aikido.
Fraza inwokacji do śpiewania: Mioya Motosu Mahikari Omikami (御親元主真光御み神).
Amatsu Norigoto - Amatsu Norito
Główna modlitwa oczyszczająca przywołująca Światło znana jest w tradycji Shin-To, acz występuje w nieco różniących się wersjach zarówno w Omoto-Kyo jak Sekai Kyusei Kyo czy w rytuałach Aikido związanych ze Świątynią Aiki w Japonii. Norigoto oraz Norito oznacza po prostu Modlitwę. Istnieje wiele starojapońskich, szintoistycznych wersji modlitwy Amatsu Norito. Wersja porównawcza obejmuje kolejne linie wedle systemu Sokyo Mahikari (linia z gwiazdką), Sekai Kyusei Kyo oraz Omoto-Kyo poprzedzone angielskim tłumaczeniem Logana.
1. In the divine spiritual world of infinitesimal but truly existing high energy particles
1*. Gokubi jisso gengen shikai
1. [no equivalent line for SKK and Omoto]
1. [brak ekwiwalentu w SKK lub Omoto]
2. in the throne of heaven where the spirit of God is now manifesting itself as fire
2*. Taka-amahara ni kamu tamahi moe-ide-masu
2. Taka-amahara ni kamzumari masu
2. Taka amahara ni (mototsumi oyasunu ohokami amata no kamigami o tsudoite toko towa ni) kamizumari masu
3. by the power of the divine fire and water principles
3*. Kamurogi Kamuromi no michikara mochite
3. Kamurogi Kamuromi no mikoto mochite
3. Kamurogi Kamuromi no mikoto mochite
4. Father of all living existence and man, Amatsu Su of True Light, Creator God
4*. Bansei to hito no mioya kamu amatsu su no mahikari ohomikami
4. Sume-mioya kamu Izanagi no mikoto Tsukushi no Himuka no Tachihana no
4. kamu Izanagi no mikoto Tsukushi no Himuka no Tachihana no
4b. [no equivalent line for SM]
4b. Odo no Ahagi-hara ni Misogi harai tamou toki ni nari maseru
4b. Odo no Ahagi-(ga)hara ni Misogi harahi ta(mafu) toki ni nari maseru
5. and great gods of purification
5*. harahido no okami-tachi
5. haraido no okami-tachi
5. harahido no ohokami-tachi
6. our various impurities of the spirit
6*. Moro-moro no sakagoto tamahi no tsu-tsumi kigare o ba
6. Moro-moro no magagoto tsumi kegare o
6. Moro-moro no magagoto tsumi kegare o
7. please purify by True Light
7*. mahikari mote harahi kiyome misogi tamaite
7. Harai tama-e kiyome tama-e to
7. Harahi tama-e kiyome tama-e to
8. please revive in us the original power of a child of God
8*. Kami no ko no chikara yomigaerase tamae to
8. [no equivalent line for SKK and Omoto]
9. these our wishes
9*. mosu koto no yoshi o
9. maosu koto no yoshi o
9. maosu koto no yoshi o
9b. [no equivalent line for SM]
9b. Amatsu-kami kunitsu-kami ya-o yorozu no kami-tachi tomo ni
9b. Amatsu-kami kunitsu-kami ya-o yorozu no kami-tachi tomo ni
9c. [no equivalent line for SM]
9c. Ame no fuchi-koma no mimi furitate-te kikoshi-mese to
9c. Ame no fuchi-koma no mimi furitate-te kikoshi-mese to
10. most humbly and respectfully we pray
10*. Kashikomi kashikomi mo maosu
10. Kashikomi kashikomi mo maosu
10. Kashikomi kashikomi mo maosu
11. Father Creator, original God of True Light
11*. Mioya motosu mahikari oho-mikami
11. Miroku Omikami
12. please bless and protect us
12*. mamori tama-e sakiha-e tama-e
12. mamori tama-e sakiha-e tama-e
11. Father Creator, original God of True Light
11*. Mioya motosu mahikari oho-mikami
11. Miroku Omikami
12. please bless and protect us
12*. mamori tama-e sakiha-e tama-e
12. mamori tama-e sakiha-e tama-e
11b. [no equivalent line for SM]
11b. Oshi-e-mioya nushino-kami mamori tama-e sakiha-e tama-e [repeated]
(pause for silent prayer in SKK version)
13. Bless our spirit, may it flourish in Thy kingdom forever.
13*. Kan-nagara tamahi chi ha-i mase
13. Kan-nagara tamachi ha-e mase
13. Bless our spirit, may it flourish in Thy kingdom forever.
13*. Kan-nagara tamahi chi ha-i mase
13. Kan-nagara tamachi ha-e maseru
Praktyki Mahikari zwane także Treningiem Duchowym mają dziewięć poziomów, w tym Okiyome, etykę duchową oraz praktykę leczniczą. Podstawowe przekazy Światła Prawdy w ramach technik Mahikari no Wasa to 27 obszarów na które zależnie od stanu odbiorcy transmituje się Światło Prawdy.
Gokubi jisso gengen shikai,
taka-amahara ni kamu tamahi moe-ide-masu...
Kamurogi Kamuromi no michikara mochite, bansei to hito no mioya kamu amatsu su no mahikari ohomikami harahido no okami-tachi.
Moro-moronosakagototamahinotsu-tsumikigareobaKaminokonochikara yomigaerasetamaetomosukotonoyoshio!
Amatsu Norito means Prayer of Heaven
Taka- ama harani kami tsumari masu
Kamurogi Kamu romino mikoto mochite
Sume-mioya kamu izana gino mikoto
Tsu ku shino Himukano Tachi hanano
Odono Ahagi-harani Misogi hara i tamau tokini nari maseru
haraidono ohkami-tachi
Moro-morono magagoto tsumi kegare wo
Harai tama-e kiyome tama-e to maosu kotono yoshi o
Amatsu-kami kunitsu-kami ya-ho yorozuno kami-tachi tomoni
Ameno fuchi-komano mimi furitate-te kikoshi-mese to
Kashikomi kashikomi mo *maosu
Miroku Ohmikami mamori tama-e sakiha-e tama-e
Miroku Ohmikami mamori tama-e *sakiha-e tama-e
Kamu-nagara tamachi ha-e mase
Kamu-nagara tamachi *ha-e mase
Grupy i organizacje Ma-Hikari
W XXI wieku istnieje już kilka grup czy odgałęzień Ma-Hikari, jednak dwie największe to Sukyo Mahikari oraz SMBK czyli Sekai Mahikari Bunmei Kyodan - jedyne wywodzące się wprost od Yoshikazu Okada Sensei. SMBK jest znacznie mniejsze niż Sukyo Mahikari, a pozostałe grupki są marginalne, jeśli o ilość członków chodzi. Jedynie w Japonii jest dość duża ilość członków SMBK w porównaniu z SM.
1. Sukyo Mahikari; od 1978 roku;
2. Sekai Mahikari Bunmei Kyodan (SMBK);
3. Shin Yu Gen Kyusei Mahikari Kyodan - powstało z SMBK po śmierci Sensei w 1974 roku;
4. Subikari Koha Sekai Shindan - powstała w 1980 roku z SMBK jako Shūkyō Dantai Kōrin założona w Tokyo przez Kuroda Minoru artystę urodzonego w 1928 roku, pod obecną nazwą SKSS od 1984 roku;
5. Mahikari Seiho no Kai;
6. Yokoshi Tomo no Kai;
7. Osoby niezrzeszone ale po wtajemniczeniu w MaHikari.
Przynajmniej od roku 1947 Yoshikazu Okada Sensie był członkiem Sekai Kyusei Kyo (SKK), gdzie w latach 1949-1953 był członkiem ciała kierowniczego tej duchowej organizacji znanej także jako JoRei, JohRei lub JyoRei (浄霊). SKK zostało założone w 1935 roku przez Mokichi Okada Sensei (1882–1955), który nosił tam tytuł MeiShū-sama (明主様). Koncept JohRei to dosłownie 'Oczyszczenie Duszy' z pomocą transmisji boskiego światła. Rytuał uzdrawiania znany jako Johrei w SKK jest nauczany z pewnymi modyfikacjami, ale dość podobnie w grupach Ma-Hikari. SKK jest odłamem Oomoto (Omoto-Kyo) w którym Mokichi Okada był gorliwym uczniem tak, że w 1926 roku osiągnął duchowe oświecenie i objawienie. Mokichi Okada znany był także z promowania metod naturalnej agrokultury.
W późnych latach 50-tych i 60-tych Yoshikazu Okada był również członkiem ruchu Makoto no Michi Kyokai, który zajmował się szukaniem kontaktów z boskimi duchami. Grupa prowadzona przez Yoshikazu Okada nazywała się Mahikari i tak jest wspominana w latach 60-tych w biuletynach Makoto no Michi.
W 1959 roku Yoshikazu Okada Sensei (1901-1974) założył swoją pierwszą organizację pod nazwą L. H. Yokoshi Tomo no Kai. Okada Sensei od 1959 roku używał tożsamości z imieniem duchowym jako Kotama Okada, ale także używał imienia duchowego Seio.
W 1963 roku Yoshikazu Okada zarejestrował swój ruch duchowego leczenia Światłem Prawdy jako Sekai Mahikari Bunmei Kyodan (SMBK).
W 1974 roku, zaraz po śmierci Yoshikazu Okada Sensei powstaje problem sukcesyjny pomiędzy naznaczoną jako sukcesorka na dziesięć dni przed śmiercią Mistrza adoptowaną córką Keishu Okada Sensei, a jego długoletnim uczniem i sekretarzem SMBK Sakae Sekiguchi Sensei (1909-1994) znany także jako Seiho. Po śmierci drugiego mistrza następcą w SMBK został jego syn Katsutoshi Sekiguchi (1939-) znany jako Seisho. Siedziba SMBK jest w Nakaizu, prefektura Shizuoka.
W 1978 roku Sachiko (Kouko) Okada znana jako Keishu Okada Sensei rejestruje Sukyo Mahikari jako nową organizację Mahikari z siedzibą w Takayama, w prefekturze Gifu.
W 1982 roku kończą się rozprawy w Sądzie Najwyższym Japonii na temat praw do sukcesji, które w tym wypadku oakzały się sporne, a sąd wydał wyrok, że każda roszcząca sobie prawa osoba ma prawo do prowadzenia szkoły Mahikari.
Pomiędzy 1974 a 1978 rokiem były dwie duże grupy zwolenników w SMBK, stronników Keishu Okada oraz Sakae Sakiguchi. Obie grupy deklarowały, że są "prawdziwym Mahikari". Część tradycyjnego japońskiego środowiska włacznie z Sakae Sekiguchi nie mogła się pogodzić, że adoptowana córka Kouko (Sachiko) Inoue może otrzymać prawa do sukcesji duchowej organizacji, skoro nie jest prawowitą biologiczną dziedziczką Mistrza wykształconą w Mahikari. Keisho Okada Sensei została adoptowana w wieku ośmiu lat, a tradycyjne prawo w Japonii zwykle wydziedzicza potomstwo adoptowane, stąd problem nawet dla Sądu Najwyższego.
Przekazanie sukcesji Keiju
Dziesięć dni przed swoim odejściem, dnia 13 June 1974, Mistrz Sukuinushisama czyli Y. Okada Sensei uświadomił sobie boski rozkaz uczynienia swojej adoptowanej córki Keiju Okada Sensei swoją duchową sukcesorką w Ruchu Mahikari. Uroczysta szintoistyczna ceremonia przekazania sukcesji odbyła się w Hidama Motomitamaza w Atami w Japonii, w specjalnej świątyni poświęconej boskiej służbie Światłu Prawdy. Rankiem o godzinie 11-tej Keiju Okada została poświęcona i uczyniona spadkobierczynią Mahikari jako organizacji duchowej i uzdrowicielskiej. Mistrz zdjął z szyi swoją magiczną Omitamę, czyli talizman Bóstwa Su i nałożył na szyję swojej przybranej córki Keiju czyniąc ją drugą mistrzynią Mahikari, drugą Sukuinushisama czyli Mistrzynią Nauczycielką.
Zdecydowana większość członków ruchu zaakceptowała sukcesję, chociażby z uwagi na to, że było publicznie wiadomym iż Keiju Okada jako jedyna uzyskała najwyższy rodzaj duchowego treningu w Mahikari od Mistrza Okada znany jako Tokkyu Kenshu, pomocny w kierowaniu organizacją duchową. Znana była także z tego, że od początku działalności Mahikari ciągle towarzyszyła Mistrzowi w nauczaniu i rozpowszechnianiu Mahikari, a od 1964 roku była jedyną osobą uprawnioną do reprezentowania Mistrza i wspólnoty Mahikari. Dodatkowo w październiku 1972 roku Mistrz ogłosił, że jako jedyna ukończyła 10-letni trening duchowy Sento no gyo oznaczający coś jak potwierdzenie otrzymania Inka w buddyzmie Zen. Mistrz swojej przybranej córce powierzył także zbudowanie Świątyni Mahikari znanej jako Suza.
Ōmoto-kyō jako źródło Mahikari
Oomoto (大本) Ōmoto, dosłownie Wielkie Źródło, Wielka Księga, to nurt Shin-To, Drogi Bogów zainicjowany w 1892 roku jako reformacja przez mistrzynię duchową Deguchi Nao Sensei (1836–1918). Najbardziej znanym liderem Omoto-Kyo był Deguchi Onisaburō (1871–1948) znany jako Seishi - Duchowy Przywódca, Mistrz Duchowy tej ezoterycznej szkoły duchowości szintoistycznej. Od 2001 roku ruch Omoto kierowany jest przez piątego przywódcę, Kurenai Deguchi. Omoto-Kyo wspiera rozwój języka Esperanto. Omoto-Kyo jest pod silnym wpływem starożytnych tradycji szintoistycznych Konkokyo, Ko-shinto czyli Dawnego Shin-To. Wielką rolę odgrywają sny i wizje starożytnych Kami, Bóstw Japoński.
Najsłynniejszymi członkami wspólnoty Omoto-Kyo byli: założyciel nowoczesnego Aikido mistrz Morihei Ueshiba Sensei, Mokichi Okada Sensei założyciel Sekai Kyūsei Kyō (SKK), Masaharu Taniguchi (1893-1985), założyciel the Seicho-no-ie.
Wygląda na to, że po śmierci dwóch wielkich mistrzów, Onisaburo Deguchi w 1948 roku oraz Mokichi Okada Sensei w 1955 roku, Yoshikazu Okada Sensei w 1959 roku rozpoczął nauczanie poznanych wcześniej metod w nowo stworzonej organizacji duchowo-ezoterycznej.
Kumite (組手) to dosł. spotkanie dłoni, stąd Kami-Kumi-Te to spotkanie dłoni boskiej, bycie boskim dotykiem dłoni.
Japońskie szamanki Miko
Ponieważ ruchy uzdrowicielsko-duchowe zawsze mają jakiś związek z tradycjami szamańskimi, warto także przy okazji zapoznawania się z Ma-Hikari, Rei-Jutsu czy Nihon Usui Reiki (NUR) zapoznać z rodzimym szamanizmem występującym w dawnej Japonii, szczególnie z szamankami Miko należącymi do cesarskiego dworu dawnej Japonii, z których kilka było Cesarzowymi Japonii.
Tradycyjnie Miko były szamankami w pełnym tego słowa znaczeniu. Musiały przejść przez okres cierpienia i/lub destrukcyjne doświadczenia oraz trzy inicjacje szamańskie, polegające na:
1. Śnieniu nadnaturalnego snu, w którym pojawia się Bóstwo, Kami - bierne sny prorocze lub uzdrawiające. Śpiący słucha Bóstwa, a po przebudzeniu często znajduje przedmiot podarowany przez Bóstwo, które poinformowało go, że od tej chwili zaczyna nowe życie z nowymi mocami i wskazuje mu drogę, którą ma podążać. Śnienie Bóstw (Kami) to bardzo rzadki rodzaj snów, a sny z Bóstwami nie mogą mieć generalnie podtekstów erotycznych.
2. Nagłe Kami-Gakari, czyli opanowanie przez Bóstwo (Kami), wstąpienie Bóstwa w człowieka.
3. Podróż dookoła świata lub przez różne światy z boskim przewodnikiem, znaczy z Bóstwem za Przewodnika. Bóstwa, Kami, nie należy mylić z duchami!
Szamańska przemiana powinna zacząć się od desperacji i uczucia obrzydzenia do dotychczasowego sposobu życia, często od uczucia jakby się miało zablokowane wszystkie osiem kierunków (happō fusagari) lub jakby stało się przed ścianą (yukizu mari). Bardziej współcześnie nadawały się do tego też życiowe zdarzenia, takie jak bankructwo, alkoholizm, śmieć lub choroba.
Pierwotnie szamanki miko nosiły przy nadgarstkach lusterka (szamani Tunguscy widzieli duszę zmarłego w naczyniu, w Japonii naczynie to zastąpiono lustrem). Na szyjach, ramionach i we włosach, podobnie jak koreańskie szamanki mudang, nosiły klejnoty magatama.
W rękach trzymały torimono, czyli przedmiot magiczny, przez który duch wnikał do ciała szamanki. Na przykład w tańcach kagura jest to gałązka drzewa sakaki.
Dawniej szamanki Miko miały łuk i strzały, ponieważ łuk jest jednostrunowym instrumentem muzycznym, którego dźwięk przenika do świata zmarłych i przywołuje dusze. W trakcie obrządków szamańskich często miko towarzyszył muzyk z cytrą, który ściągał Bóstwo (Kami) do środka kręgu saniwa, w którym szamanka wpadała w trans i kontaktowała się z Bóstwem, z Kami, które jest istotą podobną Archaniołom i Aniołom w tradycjach żydowskiej, chrześcijańskiej czy muzułmańskiej albo osobowym Dewom i Dewi w tradycjach indyjskich, dharmicznych, takich jak hinduizm, buddyzm, dżainizm czy sikkhizm.
Początkowo służba szamańska miko związana była z dworem cesarskim, z czasem jednak wykształciły się bardziej „popularne” odmiany wioskowe zwane nuru lub yuta.
Szamanki typu Nuru (noro) obejmowały mocą duchową wioskę. Zobowiązane były do zachowania czystości rytualnej: były niezamężne, unikały pogrzebów, miały własne Bóstwo Kami, którym najczęściej był ich przodek, a ich praca oparta była na duchu przodka. Podróżowały na białym koniu w towarzystwie młodzieńca.
Szamanki typu Yuta wykazywały wszystkie bardziej powszechne cechy szamana:
- miały symptomy choroby i osłabienia (histeria arktyczna),
- traciły apetyt,
- miały wizje,
- śniły koszmary,
- miały problemy natury dermatologicznej i bóle głowy,
- wykazywały okresowe dezintegracje osobowości.
Jeśli zaakceptowały swój nowy stan, symptomy znikały, a pojawiał się dar jasnowidzenia i jasno słyszenia. Najczęściej uważa się je za tożsame z nuru, a kulturowo i tak oba rodzaje szamanek stopiły się z miko.
Warto zauważyć, że skłonności do anoreksji (niejedzenie), skłonność do wizji (halucynacji) wrażenie ogólnej choroby i osłabienia, utraty sił fizycznych, migreny, problemy z pogranicza schizofrenii jak zmiany osobowości - pokazują na związek osoby z duchami, zatem konieczność podjęcia nauki o dobrego szamana czy szamanki o cechach mistrzowskich, tak, aby związek z duchami nie spowodował katastrofy, a pomógł osobie ─ świadomie wejść w sferę, która zarezerwowana jest dla Duchów i dla Bogów.
Na początku epoki Meiji (1868-1912) nastąpiło gruntowne "oczyszczenie" duchowej tradycji shintō z elementów buddyjskich i przesądów. Wprowadzono wtedy zakaz praktykowania dla miko. Po wojnie, w 1954 roku zniesiono te ograniczenia i nastąpiła odnowa rytuałów i wierzeń szamanistycznych oraz tradycji Drogi Bogów, Shin-To.
Do czasów współczesnych przetrwały:
1. Itako lub ichiko – ślepe media (Północne Honshū),
2. Szamanki służące okresowo w wioskach (nuru i yuta),
3. Miko, naturalne szamanki w typie występujących dawniej na Hokkaidō i Ryūkyū.
Niestety, 'miko', które można zobaczyć współcześnie w chramach shintoistycznych przy okazji świat, czy ceremonii ślubnych, najczęściej nie mają nic wspólnego z szamanizmem. Są po prostu „zatrudnione” jako przyświątynne pomocnice do przygotowań, sprzątania sprzedaży talizmanów i niejako do ozdoby.
Chinkon i Kishin
Chinkon to osadzenie się i uciszenie, uspokojenie umysłu, duchowy spokój. Kishin to powrót do boskości, stan ducha umożliwiający wczuwanie czy wsłuchiwanie w wolę Kami, w wolę Bóstw Niebiańskich. Jak wiadomo z wyższej, białej magii, przynajmniej do ważniejszych Bóstw, Bogów i Bogiń, nie przychodzi się z chaotycznymi i szarpiącymi emocjami oraz roszczeniowymi żądaniami. Do wielkich Bóstw Nieba przychodzimy w głębokim i kontemplacyjnym spokoju duszy, w wyciszeniu i skupieniu oraz z odbiorczym nastawieniem, gdyż możliwy kontakt to rozjaśnienie sytuacji Promieniem Światła Bożego oraz zamanifestowanie woli Niebios poprzez skupienie na Bóstwie. Medytacje z Bóstwami Niebios są raczej odbiorem i poddaniem woli Niebios niźli rozmowami z manifestacją ludzkich żądz czy zachcianek.
Kishin to wchodzenie świadomością w sferę boskiego wszechświata, w energię boskiej światłości, woli i zamiaru kosmicznych Bóstw Nieba. Chinkon i Kishin są generalnie praktykowane razem, gdzie Chinkon jest podstawą dla praktykowania Kishin. Chinkon jest częścią w której oczyszczamy i regenerujemy nasze zmysły oraz umysł, oraz gromadzimy Ki, energię, tak aby móc potem intensywnie kultywować Kishin. Chinkon i Kishin razem służą osiągnięciu jedności z boskością, z Bóstwami Niebios. W tradycji szintoistycznej Chinkon i Kishin mają długą historię wspominaną w Kronikach Kojiki. Współcześnie Chinkon i Kishin zostały mocno spopularyzowane przez reformatorską duchową szkołę Omoto-Kyo z której później wyrósł ruch Mahikari.
W dawnych tradycjach szamanistycznych Japonii głębokie dolnobrzuszne oddychanie oraz medytacja były używane dla pojednania ludzkiego ducha, duszy, z boskością, z bóstwami przed wykonaniem wodnego oczyszczania Misogi lub innego rytuału oczyszczania, w tym ascetycznych długotrwałych kąpieli pod lodowatymi strumieniami wody spływającej z wodospadów. Z praktyk takiego oczyszczania umysłu znany jest chociażby Morihei Ueshiba Sensei, reformator Aiki-Jutsu oraz twórca łagodnego nowoczesnego Aikido, a jednocześnie długoletni praktykant duchowości i mistyki w szintoistycznej szkole Omoto-Kyo. Wielki Mistrz, O'Sensei Ueshiba Morihei traktował sam codzienny wielogodzinny trening Aikido jako rodzaj oczyszczającego ciało, umysł i duszę Misogi.
Szintoistyczny ruch Omoto-Kyo w praktyce ożywił wiele zarzuconych i rzadko kultywowanych praktyk typu Chinkon-Kishin, rozpoczynając ich przypominanie i upowszechnianie na przełomie XIX i XX wieku. Zarówno Onisaburo Deguchi jak i Morihei Ueshiba wielce pasjonowali się dawnymi praktykami ShinTo, niczym ponowne wcielenia dawnych mistrzów czy kapłanów duchowej i magicznej tradycji Ko-ShinTo. Metody Chinkon-Kishin przyciągały i ciągle przyciągają do Omoto-Kyo coraz to nowe pokolenia osób, które chcą ożywić wewnętrzną moc duchową i stać się przewodem niebiańskiego Światła dla ludzkości. Wiele z oczyszczających i energetycznych ćwiczeń szintoistycznych jest ciągle praktykowana we wszystkich autentycznych Dojo Aikido na całym świecie, chociaż czasem instruktorzy mają problem z ich zrozumieniem i pochodzeniem.
Istnieje Osiem Praktyk Omoto-Kyo często nauczanych przez O'Sensei Ueshiba Morihei
1. Misogi-no-gyo - to oczyszczanie i trening oddechowy w zimnej wodzie;
2. Torifune-no-gyo - to ćwiczenia wiosłowania aktywnie rozwijające oddech w czasie ruchu;
3. Furitama-no-gyo - to ćwiczenia wstrząsania dłońmi przed brzuchem pasywnie ćwiczące oddech w czasie stojącej medytacji;
4. Norito-no-gyo - to recytowanie długich modlitw dla dalszego ćwiczenia oddechu;
5. Otakebi-no-gyo - to podnoszenie dłoni wysoko ponad głowę, a stóp na palce, a następnie opuszczanie rąk i kierowanie dłoni w pobliże pępka, z dźwiękiem eee-aaay, przytrzymywaniem oddechu w ciele;
6. Okorobi-no-gyo - to dwie różne praktyki używania Tegatana w tym 'cięcia mieczem dwóch palców', z wydawaniem dźwięków eee-aaay, a także przetrzymywaniem oddechu w ciele;
7. Chinkon Kishin-no-gyo - to siedząca medytacja ze specjalnymi gestami rąk i dłoni oraz ze specjalnymi rodzajami wizualizacji;
8. Shokuji-no-gyo - to specjalny system odżywiania dla wzmożenia siły ciała i uwolnienia krwi od toksyn, co się wiąże z dietą alkalizującą, wspierającą prawidłowe oddychanie;
Kontakty
Association Internationale Sukyo Mahikari
10, Rue de la Vallée, L-7411
Ansembourg, G.-D. de Luxembourg
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz